Έξω απ' την ντουλάπα και μέσα στο καζάνι

Gay Pride Parades, σύμφωνα συμβίωσης, ο Σεργουλόπουλος που έγινε πατέρας, διαμαρτυρίες ομοφυλόφιλων την Άγια μέρα των Θεοφανείων. Η μικρή μας χώρα έχει γεμίσει παλιοαδερφές και όλοι οι ευσεβείς Έλληνες χριστιανοί που μάχονται για το καλό της και για τη διατήρηση των παραδόσεων δίνουν ρεσιτάλ ομοφοβίας. Πρώτη και καλύτερη φυσικά η Εκκλησία μας. Η Εκκλησία μας που διέπεται από τους νόμους του Θεού ή του Χριστού ή κάτι τέτοιο θεάρεστο τέλος πάντων, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με αυτά. Φυσικά ο χριστιανισμός έχει κάποιες πολύ καλές ιδέες οι οποίες θα έκαναν τον κόσμο πολύ καλύτερο αν τις βάζαμε όλοι στη ζωή μας. Έχει όμως και κάποιες λάθος, ή τουλάχιστον ξεπερασμένες. Υποτίθεται πως η θρησκεία εξελίσσεται μαζί με την κοινωνία, αλλιώς θα είχαμε ακόμα σκλάβους. Εννοείται βέβαια πως η Εκκλησία μας όλα αυτά τα θυμάται όποτε και όπως τη συμφέρει. Θυμάται τον Αδάμ και την Εύα, αλλά ξεχνάει το «αγαπάτε αλλήλους», θυμάται τα Σόδομα και τα Γόμορρα, αλλά ξεχνάει το «ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω». Και σίγουρα η Εκκλησία δεν είναι αναμάρτητη.

Κλασικά παραδείγματα είναι ο Άνθιμος και ο Σεραφείμ, οι οποίοι ο πρώτος για το Gay Pride στη Θεσσαλονίκη και ο δεύτερος για την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, εξέφρασαν τις απόψεις τους για τους ανόσιους γκέι. Φυσικά εγώ δεν γράφω για να αλλάξω τη γνώμη σε κανέναν. Λογικό είναι να υπάρχουν άνθρωποι κατά των γκέι. Σεβαστό είναι το να λένε τη γνώμη τους ελεύθερα γιατί υποστηρίζω πως πρέπει να ζούμε σε ελεύθερη χώρα και δεν έχω σκοπό να αναιρέσω σε αυτήν την περίπτωση τα όσα πιστεύω. Αυτοί οι άνθρωποι πάντως θα πρέπει να είναι έτοιμοι για τη διάψευσή τους. Γιατί τα επιχειρήματά τους είναι γνωστά και μπορούν να διαψευσθούν όλα ανεξαιρέτως από την κοινή λογική. Όσο για τους μητροπολίτες και τους παπάδες και γενικά τους ανθρώπους της εκκλησίας, είναι λυπηρό να τους βλέπεις να μιλούν με τόσο μίσος και αποστροφή την ίδια ώρα που κηρύσσουν για την αγάπη προς τον πλησίον μας. Το Gay Pride δεν βρίσκει και εμένα 100% σύμφωνη. Και όχι επειδή είναι ανόσιο ή επειδή τα παιδιά μας θα τραυματιστούν ψυχικά αν δουν ημίγυμνους άντρες με glitter στο δρόμο όπως είπε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Ας μην ξεχνάμε πως και οι χίπιδες κάτι ανάλογο ήταν για την Εκκλησία και δεν είδα κανένα τραυματισμένο ενήλικα που είχε γονείς χίπιδες και πήγαινε σε παραλίες γυμνιστών. Απλώς πιστεύω πως αυτοί που είναι κατά των γκέι δεν θα αλλάξουν γνώμη με κάτι που αντικρούεται τόσο πολύ στα πιστεύω τους. Ίσα ίσα που, όπως είδαμε κιόλας, τους εξαγριώνει. Όμως όταν μια μερίδα ανθρώπων που δεν είναι και τόσο μικρή περιθωριοποιείται σε μια κοινωνία που αυτοαποκαλείται σύγχρονη, λογικό είναι να υπάρχουν και αντιδράσεις που από πολλούς μπορεί να θεωρούνται ακραίες.

Και μιλώντας για ακραίες αντιδράσεις… Καθόλου ακραίο Σεραφείμ το να αφορίσεις βουλευτές επειδή λένε τη γνώμη τους. Απόλυτα δημοκρατικό και δίκαιο. Για άλλη μια φορά η Εκκλησία έγινε ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει. Λένε πως το να επιτραπούν οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων θα οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση του κράτους και της εκκλησίας και την ίδια στιγμή απαξιώνουν τα κράτος απειλώντας τους βουλευτές με αφορισμό αν ψηφίσουν κάτι που τους πάει κόντρα. Οι βουλευτές έχουν εκλεγεί από το λαό (το αν υπερασπίζονται πάντα τα συμφέροντά του είναι άλλο θέμα, ας μην το ανακατέψουμε εδώ). Αν έστω και ένας βουλευτής είναι υπέρ των ομοφυλόφιλων, αλλά διστάσει να ψηφίσει αναλόγως λόγω της απειλής αφορισμού είναι σαν να φιμώνεται μερίδα του λαού. Φυσικά τον Σεραφείμ και τον κάθε Σεραφείμ αυτό δεν τον εμποδίζει από το να κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις που οδηγούν σε διχασμό. Μην ξεχνάμε πως ο διχασμός εξυπηρετεί.

Ακολουθώντας το παράδειγμα των πατέρων της Εκκλησίας μας, βγαίνει πλέον ο καθένας και με επιχειρήματα δημοτικού εκφράζει την ομοφοβία του που την ονομάζει παραδοσιακές αντιλήψεις ή συντηρητισμό ή επιφυλακτικότητα. Στην ουσία είναι φόβος προς το διαφορετικό και το έξω από τα συνηθισμένα. Με αφορμή τα όσα γίνονται βλέπεις ανθρώπους που κατά τα άλλα θεωρείς μορφωμένους, ενημερωμένους και σύγχρονους να εκδηλώνουν ομοφοβικά συναισθήματα χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ορθολογισμό. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα όπως: «Ούτε στα ζώα δε γίνονται τέτοια πράγματα» ή « πως θα είναι ένα παιδί φυσιολογικό μεγαλώνοντας με δύο γονείς του ίδιου φύλου» ή «αυτά είναι ανωμαλίες και δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε». Ειδήσεις! Όχι απλά υπάρχει ομοφυλοφιλία στα ζώα αλλά υπάρχει και σε αμέτρητα είδη. Λιοντάρια, μαϊμούδες, ζέβρες, δελφίνια. Τα δελφίνια μάλιστα μπορεί να έχουν σύντροφο ζωής του ίδιου φύλου. Βέβαια δε λέω πως θα πρέπει να θεωρούμε ότι κάνουν τα ζώα φυσιολογικό γιατί επίσης τα ζώα σκοτώνονται και σκοτώνουν τα μικρά τους. Απλώς λέω πως το επιχείρημα αυτό είναι τουλάχιστον γελοίο.

Ένα παιδί εννοείται θα είναι απόλυτα φυσιολογικό με δύο άντρες για γονείς ή με δύο γυναίκες ή με έναν γονιό που είναι ομοφυλόφιλος. Αρκεί αυτοί οι γονείς να είναι σωστοί και να προσφέρουν αγάπη στο παιδί τους. Γιατί στην τελική αυτό είναι το κυριότερο πράγμα που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει φυσιολογικά. Και μη φοβάστε! Δεν θα γίνουμε κοινωνία ομοφυλόφιλων αν τα παιδιά μεγαλώνουν με τέτοια πρότυπα. Γιατί απλά η σεξουαλικότητα δεν είναι κάτι που επιλέγουμε. Λέτε οι γκέι να επέλεγαν να ήταν γκέι αν ήξεραν τι θα τραβήξουν από όλους τους στενόμυαλους τις κοινωνίας; Οι ομοφυλόφιλοι γονείς είναι αυτοί που θα είναι πιο ανοιχτοί με το θέμα σεξουαλικότητα και δεν θα καταπιέζουν το παιδί τους να γίνει κάτι που δεν είναι, σε αντίθεση με πολλούς στρέιτ που δεν αποδέχονται τη διαφορετικότητα του ίδιου τους του παιδιού και το οδηγούν ακόμα και στην αυτοκτονία. Συν τοις άλλοις, οι περισσότεροι γκέι είχαν ετεροφυλόφιλους γονείς και δείτε τι έγινε!

Δεν είναι καθόλου περίεργο βέβαια το ότι φασιστικά κόμματα έχουν οπαδούς σε μια κοινωνία που εν μέρει θέλει να συμβαδίζει με το σύγχρονο κόσμο, αλλά δεν είναι έτοιμη να αποτινάξει τον συντηρητισμό του παρελθόντος. Κανείς δεν υποστηρίζει το να χάσουμε την μοναδικότητά μας, τα χαρακτηριστικά και τις παραδόσεις που μας κάνουν Έλληνες, όμως καλό θα ήταν να είμαστε ταυτόχρονα ανοιχτόμυαλοι και δεκτικοί. Ειδικά σήμερα που η πληροφόρηση είναι τόσο προσβάσιμη, είναι κρίμα να βλέπεις ειδικά νέα παιδιά να έχουν απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Σήμερα το να δηλώσει κάποιος την ομοφυλοφιλία του θέλει σκέψη. Γιατί κάτι τέτοιο θα τον ρίξει σε ένα καζάνι και τις πιρούνες θα κρατάει η κοινωνία και η εκκλησία. Όμως το να είσαι γκέι δεν είναι κάτι ντροπιαστικό. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι νέο όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Δεν είναι αρρώστια. Δεν είναι ανωμαλία. Είναι κατάσταση και είναι γεγονός.

Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο σαν κοινωνία για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις ρατσιστικές αντιλήψεις. Ωστόσο, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι τώρα, έχει μπει το νερό στο αυλάκι. Αν όχι ο γάμος, η συμβίωση των γκέι θα θεσπιστεί και νομικά αργά ή γρήγορα ακόμα και αν φαίνεται δύσκολο. Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν επιτρέπονταν ούτε οι γάμοι μεταξύ άσπρων και μαύρων. Αυτό πλέον έχει ξεπεραστεί αν και δεν έχουν εκλείψει οι άνθρωποι που θεωρούν τους μαύρους κατώτερους. Το ουτοπικό είναι –και ελπίζω να συμβεί- να μην τίθεται καν ζήτημα για το αν είσαι υπέρ ή κατά τέτοιων θεμάτων. Να θεωρείται κάτι νορμάλ, που δεν ξεχωρίζει ούτε με αρνητικό τρόπο, αλλά ούτε και με θετικό. Να μην είναι καν ανάγκη να γράψει ο οποιοσδήποτε σαν κι εμένα τη γνώμη του είτε είναι αρνητική είτε θετική. Να είμαστε όλοι ίσοι.

Από την Peace.