Το ποτάμι πίσω δε γυρνά

Τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ πέφτουν κατακόρυφα. Η ΝΔ ακολουθεί αργά και σταθερά  στην κατρακύλα αυτή και μαζί οδεύουν στον πάτο εκεί που μοιραία οδηγήθηκαν μέσω της σκληρής και απάνθρωπης πολιτικής τους. Τους τελευταίους μήνες και οι δύο πλευρές προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σωθούν καταστρατηγώντας οποιοδήποτε μέσο με οποιοδήποτε τίμημα, όσο χαμηλά και αν πέσουν, σε όσα πτώματα και αν πατήσουν. Τελευταία σανίδα σωτηρίας του ΠΑΣΟΚ (δηλαδή του Βενιζέλου) ήταν η κίνηση της Ελιάς, που τελικά χθες βούλιαξε με την αποχώρηση των 58. Έτσι ο Βενιζέλος έμεινε και πάλι μόνος του οπότε ίσως γλείψει περισσότερο το κωλαράκι του Σαμαρά.

Με την κατάρρευση της κίνησης της Ελιάς, το πρωτοπαλίκαρο Σταύρος Θεοδωράκης βρήκε την ευκαιρία να αυτοπροσδιοριστεί και αυτός σαν κεντροαριστερός ιδρύοντας το δικό του κόμμα, που ονομάζεται "το ποτάμι", για να κατεβεί στις εκλογές και να απευθυνθεί στο κοινό εκείνο που στόχευαν οι 58.

Αλήθεια τι θέλουν να μας πουν όλοι με αυτή την ιστορία με τη δήθεν κεντροαριστερά; Χρειαζόμαστε άραγε έναν τέτοιο εκπρόσωπο σαν λαός την ώρα που όλα καταρρέουν γύρω μας με πρώτο πρώτο το ίδιο το πολίτευμά μας;

Σίγουρα όχι. Μια τέτοια κίνηση, όπως τονίστηκε και από πολλούς άλλους, απλά διευκολύνει κάποιους  που καταρρέουν μαζί με όλα τα υπόλοιπα και ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί. Ας τους διευκολύνουμε κι εμείς με τη σειρά μας να κατρακυλήσουν και άλλο. Και μαζί ίσως και κάποιοι σαν στον Σταύρο Θεοδωράκη που φαίνεται τι ρόλο διαδραματίζουν. Το ποτάμι πάντως, σίγουρα πίσω δε γυρνά πια για κάποιους...

Αργά ή γρήγορα

Ήταν θέμα χρόνου. Ο κύκλος του αίματος στην Ελλάδα δε ξεκίνησε με τον θάνατο του Παύλου Φύσσα και δεν τελείωσε με το διπλό φονικό στο νέο Ηράκλειο λίγες μέρες πριν. Είχε ξεκινήσει καιρό τώρα, όταν δεκάδες συμπολίτες μας Έλληνες ή ξένοι, λευκοί ή έγχρωμοι, αριστεροί ή δεξιοί ήρθαν αντιμέτωποι με οποιονδήποτε τρόπο με μία κοινωνία που άρχισε να βράζει μέρα με τη μέρα και που μετέτρεψε την οργή της σε ψήφο θυμού. Θες από αφέλεια, θες γιατί παραπλανήθηκαν ή εξαπατήθηκαν, θες γιατί πράγματι ταυτίζονταν με φασιστικές ιδεολογίες; Το έκαναν; Έδωσαν φωνή σε ανθρώπους που μόνο επικίνδυνοι μπορούν να είναι για τον τόπο αυτόν. Που μόνο επικίνδυνοι μπορούν να είναι για τη δημοκρατία. Η ψήφος οργής, αντίδρασης τότε, στις εκλογές του 2012, πολλαπλασιάστηκε και μετατράπηκε σε ένα φασιστικό φαινόμενο, που ήρθε να στοιχειώσει τη χώρα και να αναβιώσει αναμνήσεις σκοτεινές που κόντεψαν να ωθήσουν την ανθρωπότητα σε αφανισμό κάποτε και που εν έτει 2013 ωθεί μέρα με τη μέρα τη χώρα μας σε πιο σκοτεινές εποχές, στις οποίες αρχίζουν και ακυρώνονται φωνές, κατακτήσεις, δικαιώματα, ελευθερίες και η ίδια η ζωή. Θες με ένα μαχαίρι; Με ένα πιστόλι; Όλα σταματάνε σταδιακά άμα το επιτρέψεις.

H ελληνική κοινωνία επέτρεψε στη Χρυσή Αυγή να μιλήσει τότε και συνεχίζει να το επιτρέπει ακόμη. Αλήθεια, πριν από την εμφάνιση μιας τέτοιας εγκληματικής οργάνωσης γιατί δεν είχαμε τέτοια επεισόδια; Αν δεν απατώμαι οι εγκληματικές πράξεις τέτοιου τύπου ήταν λιγότερες. Τώρα η κοινωνία ζει στον τρόμο που εκτρέφουν Χρυσή Αυγή, κανάλια και κυβέρνηση.

Η Χρυσή Αυγή είναι εκεί έξω, κατακλύζοντας την κοινωνία με βία, τρόμο και ρατσισμό. Περιβάλλοντας τον εαυτό της με έναν αντισυστημικό μανδύα παρουσιάστηκε το 2012 στους Έλληνες πολίτες, αν και υπήρχε από τα τέλη της δεκαετίας του '80, σαν τη δύναμη που με τσαμπουκά θα "ξεβρώμιζε" την Ελλάδα, από τους μετανάστες, αριστερούς και κάθε τι άλλο που δε συμφωνούσε με την ιδεολογία τους και τον εθνικιστικό χαρακτήρα που πρόβαλλαν προτάσσοντας την ανωτερότητα του Ελληνικού έθνους. Μου θυμίζει κάτι ιστορίες για μία άρια φυλή που οραματιζόταν κάποιος παλιά. Χίτλερ τον έλεγαν. Βέβαια πολλοί κατέκριναν εξ αρχής τη Χρυσή Αυγή, αλλά τότε κανείς δεν άκουγε και πολλοί ήταν αυτοί που αρέσκονταν στον τσαμπουκά της και τα ζοριλίκια που έδειχναν. Ο ναζιστικός χαρακτήρας της οργάνωσης και η μαλακία που κουβαλάνε φάνηκε από την πρώτη μέρα που εκλέχτηκαν από τον επίσης μαλάκα ελληνικό λαό που τους έδωσε το εισιτήριο για την είσοδο στη βουλή. Από τότε συνέβησαν άπειρα περιστατικά τραμπουκισμών, ψευτομαγκιάς, ξυλοδαρμών, ρατσιστικών επιθέσεων και κάθε μορφής βίας, κανονικής όχι αυτή που καταδικάζει η κυβερνησούλα μας. Αλλά τότε κανείς δε τα καταδίκαζε αυτά και όλοι έκαναν τα στραβά μάτια. Όλοι...η κυβέρνηση βασικά γιατί πάντα υπήρχαν φωνές.

Μέχρι που μία μέρα ένας αντιφασίστας πέθανε. Έλληνας, που τον έλεγαν Παύλο Φύσσα. Ξαφνικά όλοι σοκαρίστικαν και ήρθαν να καταδικάσουν και να ανακαλύψουν ξαφνικά το πρόσωπο μιας εγκληματικής οργάνωσης. Τι υποκρισία...Η Χρυσή Αυγή άρχισε ξαφνικά να παίρνει τον κατήφορο, ο αρχηγός της και στελέχη της μπήκαν φυλακή, άρχισε να χάνει ψηφοφόρους, ναζιστές άρχισαν έσβησαν τατουάζ με μαιάνδρους και σβάστικες και ο Κασιδιάρης που έδερνε κομμουνιστές και έφτυνε κάμερες έμοιαζε αρνάκι ξαφνικά. Κάτι έπρεπε να αλλάξει και να γυρίσει ο τροχός ξανά για τη Χρυσή Αυγή. Από την πρώτη μέρα που πέθανε ο Φύσσας περίμενα έναν θάνατο από την πλευρά των ναζιστών και στις αρχές του Νοέμβρη είχαμε δύο νεκρούς. Ποιος τους σκότωσε άγνωστο μέχρι στιγμής αλλά ήταν δύο θάνατοι που έπρεπε να συμβούν για να καθαρίσει το πανβρώμικο πρόσωπο των νεοναζιστών. Γι' αυτό και βρωμάει η υπόθεση. Θες ξεκαθάρισμα λογαριασμών, μαφία, προβοκατσιά; Θες απλά άρπαξαν την ευκαιρία για να σωθούν; Κάτι δεν στέκει πολύ καλά εκεί...

Στο ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής συνέβαλλαν με τη σειρά τους τα ιδιωτικά κανάλια. Από την πρώτη στιγμή ήταν εκεί για να της χαρίσουν λίγη από την "αίγλη" τους κάνοντας σενάρια, παραπληροφορόντας και βγάζοντας συμπεράσματα πριν γίνουν καν οι έρευνές. Οι φωνές που φόρτωσαν τον φόνο στην αριστερά, τρέφοντας την θεωρία των δύο άκρων της κυβέρνησης, δεν ήταν λίγες. Έτσι μετά το μπαράζ συλλήψεων και κατακραυγής της εγκληματικής οργάνωσης τα κανάλια ήρθαν να την αθωώσουν και να τη θυματοποιήσουν. Μαζί ήρθαν και να παρουσιάσουν την κυβέρνηση σαν τον εγγυητή της σταθερότητας της χώρας.

Ποια σταθερότητα; Ποια ασφάλεια; Η συγκυβέρνηση τις ημέρες αυτές έμοιαζε να είχε χάσει εντελώς το μπαλάκι. Θες οι τροϊκες, θες οι περικοπές, θες οι αποκαλύψεις για τα ελλείμματα, θες οι απεργίες; Η κλωστή από την οποία κρατιέται η κυβέρνηση αυτή έχει κοπεί προ πολλού. Πάντα όμως βρίσκει ένα κλαδάκι να κρατηθεί και να μη πέσει στο γκρεμό, παρουσιάζοντας τον εαυτό της σαν εγγυητή της ασφάλειας και της σταθερότητας της χώρας. Το κλαδάκι αυτό ήταν και πάλι η Χρυσή Αυγή, το πουτανάκι της κυβέρνησης. Εκμεταλλευόμενη τον διπλό φόνο επιδεικνύεται σαν τον εγγυητή της δημόσια τάξης και της ασφάλειας. Σαν το πρόσωπο που θα πατάξει τη βία. Ποια βία όμως; Τον Σεπτέμβρη με τον θάνατο του Φύσσα η κυβέρνηση φόρεσε της αντιφασιστική μάσκα, τιμώρησε τους εγκληματίες και άρχισε να διατυμπανίζει και να θέτει τα θεμέλια για την θεωρία των δυο άκρων. Έτσι άρχισε να καταδικάζει οποιαδήποτε μορφή εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς. Βίαη όμως σύμφωνα με τα κριτήρια που η ίδια η κυβέρνηση ορίζει. Έτσι ακόμη κι ένας απλός απεργός ή καταληψίας, ή ακόμη οποιοσδήποτε αριστερός ή που παρουσιάζει γενικά αντίθετο σκεπτικό και ιδεολογία από την κυβερνητική, αυτόματα θεωρείται βίαιος και επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Πατώντας σήμερα πάνω στο συμβάν στο Ν. Ηράκλειο δεν ήταν και πάλι λίγες οι φωνές, με πρώτους κάποιος Φαήλους και κάποιους Βορίδιδες, που έριξαν το φονικό στην αριστερά θέλοντας να δώσουν σάρκα και οστά στις θεωρίες τους.

Ήταν θέμα χρόνου τα πράγματα να πάρουν τέτοια τροπή. Το παιχνίδι οι Χρυσές Αυγές και η κυβέρνηση το κόβουν και το ράβουν στα μέτρα τους. Ένα βρώμικο παιχνίδι πάνω από νεκρά σώματα πίσω από το οποίο ελλοχεύουν  κομματικά συμφέροντα και παιχνίδια εξουσίας. Ένα παιχνίδι που αποπροσανατολίζει τον ελληνικό λαό στρέφοντας την προσοχή του μακρυά από επικείμενες απειλές όπως νέα μέτρα, περικοπές, απολύσεις και όλα τα συνηθισμένα. Βέβαια ο λαός αν ήταν ξύπνιος καιρό τώρα θα είχε πατάξει είτε ναζιστικά φαινόμενα είτε άθλιες κυβερνητικές πολιτικές και το ξέρει. Ή κάνει ότι δε το ξέρει και σφυρίζει ανέμελα. Η βία είναι εδώ και όλοι ξέρουμε ποιος την εκτρέφει και πώς τη χρησιμοποιεί. Το έκανε χρόνια τώρα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και πάντα οι πολλοί ήταν αυτοί που έτρωγαν τα σκατά. Πλέον φαίνεται να το γουστάρουν.

Αργά η γρήγορα όλα θα τελειώσουν, το ξέρω. Δε ξέρω όμως πόσοι ακόμη θα πρέπει να πεθάνουν για να το καταλάβουμε. Είναι αργά, γιατί ήδη έχουμε πολλούς νεκρούς, αλλά ένας φίλος μου λέει πως πρέπει να πέσει αίμα για να γίνει μία ανατροπή. Το πιστεύω κι εγώ. Ας ελπίσουμε να μην είναι πολύ ακόμη αυτό το αίμα.

Bonus: κροκοδείλια δάκρυα από Άδωνι Γεωργιάδη:

 http://www.youtube.com/watch?v=bMG8r8VH73M

Ο υπεύθυνος υπουργός υγείας μπουμπούκος που σκοτώνει εκατοντάδες κάθε μέρα σε προσωπικές συγκινητικές στιγμές. Στους ανθρώπους βέβαια που πεθαίνουν κάθε μέρα στα νοσοκομεία και στους απολυμένους μόνο τσαμπουκά πουλάει; 

Καταδικάζω τη μαλακία που μας δέρνει

Μεγάλη συζήτηση γίνεται τον τελευταίο καιρό για την καταδίκη της βίας στη χώρα μας. Στα μάτια της κυβέρνησης η πραγματική απειλή αυτή τη στιγμή  για τη χώρα μας φαίνεται να είναι η βία. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στα προβλήματα της χώρας, στην πείνα, την εξαθλίωση, την ανεργία και τον ορυμαγδό κακών που έχει φέρει η φιλομνημονιακή πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια και όλα τους μοιάζουν παραδεισένια. Το κυρίαρχο πρόβλημα σύμφωνα με τα λεγόμενα τους είναι η βία και για να ακριβολογούμε η βία της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ που όλως τυχαίως είναι αντιπολίτευση και παίζει να γίνει και κυβέρνηση οσονούπω. Όποιος αντιτίθεται στα μέτρα και υπερασπίζεται διαμαρτυρόμενος τα δικαιώματα του είναι αυτόματα αριστερός, ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ και τρομοκράτης και ασκεί βία που είναι επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Ή για τη Νέα δημοκρατία καλύτερα.

Εγώ γύρω μου πάντως η μόνη Βία που βλέπω είναι αυτή της κυβέρνησης. Για την άλλη "Βία" μπορεί να το αναλύσω αργότερα. Ο κ. Κατρούγκαλος με καλύπτει γενικά εδώ που τα λέμε: 

Και σε αυτό το άρθρο πάντως σε ξύλο θα επικεντρωθώ και συγκεκριμένα στη μαλακία που μας δέρνει όλους ανεξαιρέτως. Ο Έλληνας γενικά φημίζεται για την μαλακία του. Παλιά νόμιζα ότι πρόκειται για κάποιο κοινωνικό ταμπού αλλά μέρα με τη μέρα συνειδητοποιώ τη θλιβερή πραγματικότητα και την αγάπη που τρέφουμε σαν λαός για τη μαλακία. Η Μαλακία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από εθνικό μας άθλημα μέχρι και εθνική και αγαπημένη μας λέξη. Οι ξένοι γενικά πρώτα μαθαίνουν τη λέξη μαλάκας και μετά τις υπόλοιπες χρήσιμες όπως σουβλάκι, τζατζίκι, γκόμενες, θάλασσα κ.τ.λ. Μαντέψτε γιατί και που τους χρησιμεύει....

Το ωραίο πάντως είναι ότι γνωρίζουμε ότι είμαστε μεγάλοι μαλάκες και το επιβεβαιώνουμε κάθε μέρα χαρακτηρίζοντας τους γύρω μας αλλά και τον εαυτό μας  φυσικά. Μεγάλη αρετή η αυτογνωσία αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Πρώτα απ' όλα φαίνεται ότι όσο κι αν γκρινιάζουμε, όσο και αν βασανιζόμαστε από την οικονομική κατάντια και τις πολιτικές που ακολουθούνται, δε λέμε να σηκώσουμε κεφάλι. Μας αρέσει να ζούμε σκλάβοι. Ή καλύτερα μας έχουν συνηθίσει να ζούμε έτσι. Αλλά ο Έλληνας  περνάει τέλεια και τα σπάει! Τα τελευταία 30 χρόνια ειδικά, μετά τη μεταπολίτευση, έχουμε μάθει να ζούμε εξαρτώμενοι από διεφθαρμένους πολιτικούς. Πολιτικοί που μοιάζουν με μία γκόμενα, που μας παίρνει τα πάντα, δε κάνει καλό σεξ, αλλά παρόλα αυτά εμείς εκεί! ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΛΑΚΕΣ!

Γενικά μας αρέσει να βολευόμαστε. Ακόμη και τώρα, που κινδυνεύουμε να μας πάρουν ακόμη και τα σπίτια με πλειστηριασμούς, που δεν έχουμε ψωμί να φάμε υπάρχουν τα γλειφτράκια που παρακαλάν για βόλεμα και τρέχουν πίσω από Πασόκους και ΝΔιτες.  Παρόλο που ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι κατέστρεψαν τη χώρα, τη λήστεψαν και συνεχίζουν να τη ληστεύουν, υπάρχουν αυτοί που τους τιμάν με την ψήφο τους. Και αυτοί βγαίνουν στα πάνελ με περίσσιο θράσος σε κοροϊδεύουν, σε λένε κοπρίτη, σε κλωτσάνε δυνατά και σου παίρνουν και τα πατατάκια.

Παρατηρώ αυτή τη γενική απάθεια και τον ωχαδερφισμό. Όποιον και αν ρωτήσω θα μου πει πως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι σκατά. Αλλά στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν τα ίδια σκατά γιατί μπορεί ξαφνικά να άλλαξαν. Σκατά στα μούτρα σας! Έχουμε μάθει να ζούμε εξαρτώμενοι από πολιτικές υποσχέσεις και μοιάζει να περιμένουμε ένα Χριστό να έρθει να μας σώσει. Έτσι όλοι βολεύονται στην παρούσα κατάσταση και περιμένουν είτε να τους σώσει ο Τσίπρας είτε τη βγάζουν στα κάτεργα με 400 ευρώ μισθό και το γουστάρουν τρελά.

Από την άλλη οι αριστεροί στην Ελλάδα σφάζονται μεταξύ τους. Υπάρχει γενικά μία σύγχυση και σε αντίθεση με τη δεξιά που έχει συμπορευτεί με αστυνομία, κανάλια και την οικονομική ελίτ της χώρας και σκέφτεται πιο έξυπνα και πονηρά οι αριστεροί διαφωνούν μεταξύ τους, σπάνε σε 94941298749411949849841 παρατάξεις (μλ κκε, κκε μλ, ΜαΛακία κκε, Συριζα, Μυριζα κτλ)  και απλά συναντιόνται και λένε γεια σε καμία πορεία, βρίζουν τη μάνα του Σαμαρά και τον ίδιο και μετά την κάνουν και ξαναβρίσκονται όταν ο Κεδίκογλου κλείσει καμία ΕΡΤ. Πραγματικός αγώνας μια φορά δε φαίνεται να γίνεται και αυτό που ξεχωρίζει είναι κυρίως μικροκομματικοί διαπληκτισμοί και σκοπιμότητες.   Ιδιαίτερη αντιπολίτευση από την άλλη δεν υφίσταται με τον ΣΥΡΙΖΑ να χαϊδεύει τα αυτιά της ΝΔ και να κουρνιάζει σε καμία γωνίτσα όταν λασπολογούν εις βάρος του λες και έκανε κάτι αν και στην πραγματικότητα είναι Παναγίτσα, κι ενώ θα μπορούσε να διαδραματίσει πολύ πιο σημαντικό ρόλο και να διεκδικήσει μία αξιοπρεπή θέση στην πολιτική ζωή της χώρας.

Θα μπορούσα να απαριθμήσω και άλλα παραδείγματα για τη Μαλακία που μας δέρνει, αναφερόμενος σε θέματα όπως αυτό της ΕΡΤ, της παιδείας, των εκπαιδευτικών και των δημοσίων υπαλλήλων και τη λάσπη που έχουμε καταπιεί και φτύνουμε δεξιά και αριστερά επειδή το είπε ο Πρεντεντέρης και το χάψαμε. Μαλάκες με περικεφαλαία. Τα ΜΑΤ είναι επίσης μία ακόμη κλασσική περίπτωση της μαλακίας που μας δέρνει κυριολεκτικά όμως. Θα μπορούσα να πιάσω και το θέμα της ΧΑ, αλλά κουράστηκα να το ακούω τόσες μέρες και να το βλέπω παντού. Να φανταστείτε έχω φτάσει σε σημείο να αναπολώ τα τούρκικα τόσο σούπα που έγινε το θέμα.

Παρακάτω παρουσιάζουμε το λογότυπο από το Νέο κόμμα που θα εμπιστευτούν εκατομμύρια Έλληνες και θα τους αντιπροσωπεύει επάξια. Ο Αντώνης το εγκαινίασε βγάζοντας ένα υπέροχο λόγο. Δείτε τον εδώ!

Από http://pitsirikos.net/

Καλή συνέχεια Ελλάδα. Ίσως πιστεύω ακόμη σε 'σενα. Α! Και την επόμενη φορά που θα πας να ψηφίσεις φίλε μου φέρε στο νου σου αυτή την εικόνα:

Και μετά ξανασκέψου το.