Που να βρω ένα φιλαράκι...

Μεταλλάξεις, χωρισμοί, συμβιβασμοί και οι νέες συμμαχίες της κυβέρνησης.

Οι καιροί αλλάζουν και οι κυβερνήσεις μεταλλάσσονται σε ανύποπτο χρόνο. Μαζί με αυτές τις αλλαγές, χρόνιες φιλίες και συμμαχίες γκρεμίζονται, ενώ άλλες νέες εμφανίζονται. Στο Hall Of Fame της πολιτικής κωλοτούμπας, δεν άργησε να προσχωρήσει ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Ο πρωθυπουργός που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα άλλαζε την Ευρώπη, είναι αυτός που κατάφερε μέσα σε έξι μήνες κανεί στροφή 180 μοιρών από τις προεκλογικές του δηλώσεις, να φέρει ένα νέο μνημόνιο, το ασφυκτικότερο μεταξυ των τριών που έχουν υπογραφεί, να κηρύξει εσωκομματικό πόλεμο εντός του κόμματος του, οδηγώντας το σε διάσπαση και να τερματίσει φιλίες και συνεργασίες χρόνων. 

Μέσα στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης το Μέγαρο Μαξίμου φάνηκε περισσότερο πρόθυμο να παίρνει εντολές και να συνομιλεί με τους εταίρους παρά με τους ίδιους πολίτες, που τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης φάνηκαν να στηρίζουν κατά πλειοψηφία την Ελληνική κυβέρνηση. Έπειτα,

Το μίσος για τη Ζωή.

Τους τελευταίους μήνες, το μίσος και η προπαγάνδα των ελληνικών Μ.Μ.Ε. έχει στραφεί ολοκληρωτικά εναντίον όσων στέκονται σθεναρά και εξακολουθούν να υποστηρίζουν τις αντιμνημονιακές τους θέσεις, αλλά και το "Όχι" του δημοψηφίσματος, θέτοντας εμπόδια στις επιλογές της "Πρώτη Φορά Αριστερά" κυβέρνησης. Το πρόσωπο το οποίο δέχεται κυρίως τη λυσσαλέα αυτή επίθεση δεν είναι άλλο από την πρόεδρο της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Φωτογραφία: Αλέξανδρος Μιχαηλίδης/ SOOC

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είναι ένα πρόσωπο το οποίο  χρειάζεται φυσικά υπεράσπιση. Στόχος αυτού του κειμένου δεν θα ήταν ποτέ αυτός. Η ίδια έχει αποδείξει πολλές φορές πως μπορεί να προστατέψει τόσο τον εαυτό της, όσο και τα πιστεύω, το πρόγραμμα του κόμματος της, το δίκαιο αλλά και τον λαό τον οποίο εκπροσωπεί. Αυτό το οποίο χαίρει προσοχής είναι φυσικά η αναμενόμενη αλλαγή στάσης των ελληνικών Μ.Μ.Ε. απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά το κλείσιμο των διαπραγματεύσεων. Με την αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης και την μετατροπή του "Όχι" του δημοψηφίσματος σε "Ναι", μετά την ουσιαστική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μνημονιακό κόμμα, μόνο εμπόδιο στη σταθερή μνημονιακή πορεία της χώρας και αυτοί που διακυβεύουν το μέλλον της, είναι πλέον ένα μικρό μέρος της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ,  οι επονομαζόμενοι "τρελοί" του ΣΥΡΙΖΑ, όπως χαρακτηρίστηκαν ακόμη και από στελέχη εντός του κόμματος, αλλά και  από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Μεγαλύτερο μέρος των πυρών δέχτηκε. όπως είναι γνωστό, η Πρόεδρος της Βουλής.

Το "Ναι" και το "Οχι".

Πάντα ψυχραιμία. Καλά είναι να γνωρίζουμε και να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει το "Ναι" και τι το "Όχι". Τα τελευταία 5 χρόνια ο Ελληνικός λαός, έχει χάσει τα πάντα, έχει ξεφτιλιστεί κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά. Καιρός να υψώσουμε ανάστημα και να διεκδικήσουμε τις ζωές μας. Έστω αυτό, η αντίσταση μέσα από ένα δημοψήφισμα, θα είναι ένα πρώτο βήμα. Είναι μία ιστορική ευκαιρία να αποφασίσουμε άμεσα για τις ζωές μας. Το μόνο σίγουρο είναι πως το "Ναι" θα είναι ένα βήμα προς τον γκρεμό, άσχετα αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν πως η άλλη απάντηση θα μας καταστρέψει. Ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι και σε τι αποβλέπουν. Αυτοί είναι που τρέφουν με τρομοκρατία, μικροπολιτική και διλήμματα περί εξόδου από Ε.Ε. και Ευρώ, προσπαθώντας να συνδέσουν το δημοψήφισμα με αυτά. Κάτι τέτοιο όμως, δεν έχει κάποια σχέση με το συγκεκριμένο δημοψήφισμα, που αφορά την αποδοχή ή την μη αποδοχή των προτάσεων των δανειστών και ίσα ίσα αποτελεί μία προσπάθεια να υποβαθμιστεί ο χαρακτήρας και η σημασία του. Το "Όχι" από την άλλη, που επιβάλλεται σαν σθεναρή απάντηση στις εκβιαστικές αξιώσεις των θεσμών και των δανειστών, για εμένα, όπως και για πολλούς άλλους, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει και αποδοχή των εναλλακτικών προτάσεων της κυβέρνησης. Όπως είπα όμως, θα είναι ένα πρώτο βήμα, για να πάρουμε πίσω την χαμένη μας αξιοπρέπεια. Οι μέρες θα είναι δύσκολες και θα ακουστούν πολλά. Ψυχραιμία. Θυμόμαστε και δεν αφήνουμε να μας παραπλανήσουν αυτοί που μας έφεραν εδώ. Πουλημένα κανάλια, πουλημένοι πολιτικοί, δοσίλογες εφημερίδες.

Προσωπική ανάρτηση στο Facebook. 27/7/15

Αντίθετες διεκδικήσεις, αντίστροφες διαδηλώσεις.

Φωτογραφία: Μάριος Λόλος

Πώς αντιστρέφονται έτσι τα πράγματα...Αν κάποιος μου έλεγε ένα χρόνο πριν ότι θα πραγματοποιούνταν κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον διαδήλωση με αίτημα την παραμονή στην Ευρώπη και στο Ευρώ, μάλλον θα τον περνούσα για τρελό. Ποιος θα πίστευε ότι, στην ίδια πλατεία στην οποία άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή, στην οποία κάποιοι βρωντοφώναξαν κατά της λιτότητας, των μνημονίων και της εξαθλίωσης, λίγα χρόνια αργότερα θα βρισκόντουσαν κάποιοι άλλοι οι οποίοι θα απαιτούσαν ουσιαστικά την παραμονή σε ο,τι μας χάρισε απλόχερα όλα αυτά τα δεινά. Από τις δραματικές διαδηλώσεις των αντιμνημονιακών χρόνων,με τις αυτοκτονίες, τους θανάτους και τις ανάλγητες επιθέσεις των αστυνομικών, περνάμε στην τραγελαφικότητα και την εκκεντρικότητα, των -πως να το πω τώρα- μνημονιακών, άντε φιλοευρωπαϊκών, διαδηλώσεων. Τα συνθήματα υπέρ τις Ευρώπης, οι σημαίες με τα αστεράκια που ανέμιζαν, οι ηλικιωμένοι νοικοκυραίοι με τις σφυρίχτρες και ο πάντα παρών αγωνιστής και υπερασπιστής των μνημονίων Άδωνις Γεωργιάδης, με τα tweets και τις selfie του, μόνο τραγελαφικό χαρακτήρα θα μπορούσαν να προσδώσουν στο συγκεκριμένο event.

Δε ξέρω αν πρόκειται για μια εκδήλωση κάποιας εμφύλιας τάσης, όπως δηλώθηκε από πολλούς. Σίγουρα όλα αυτά δηλώνουν μία σύγκρουση που έχει καθαρά ταξικά ερείσματα. Ο λαός που τα χρόνια του μνημονίου βασανίστηκε, απέναντι στα πλούσια στρώματα που ζούσαν σε βάρος του, από πάντα. Αυτοί βρέθηκαν χθες στην πλατεία συντάγματος. Άνθρωποι με κοστούμια και γραβάτες, επιχειρηματίες, υποστηρικτές των μνημονίων και θαυμαστές του Άδωνι. Μετά από το τελευταίο, δε ξέρω αν θα πρέπει να πω κάτι άλλο για να περιγράψω την γραφικότητα τους. Βασικά ήταν και τα πανό και τα πλακάτ που κυκλοφόρησαν:

Εκκεντρικά και συγχυσμένα πλακάτ που ξεχωρίζουν. 
Φωτογραφία: Άγγελος Καλοδούκας

Ο φόβος της έλευσης μια αριστερής κυβέρνησης ήταν φανερός από το 2012, όποτε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να μοιάζουν απειλητικά για αυτούς. Πλούσιοι και νοικοκυραίοι ανησυχούν πλέον να μην χάσουν τις περιουσίες τους, αυτές που τα χρόνια των μνημονίων εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Μόνο και μόνο ο φόβος ενός Grexit, όπως το παρουσιάζουν και τον αναπαράγουν και τον προπαγανδίζουν τα εγχώρια, και όχι μόνο Μ.Μ.Ε., τους κάνει να χάνουν το ύπνο τους.

Η άρχουσα τάξη, τους τελευταίους μήνες κυρίως, έχει περάσει στην αντεπίθεση. Είναι εκεί για να υπερασπιστεί όσα χτίστηκαν όλα τα χρόνια των μνημονίων και όχι μόνο. Είναι εκεί για να υπερασπιστεί την Ελλάδα της διαπλοκής και του των νεοφιλελεύθερων, απάνθρωπων πολιτικών, αυτή που άκμασε που χέρι-χέρι με την Ε.Ε.. Αυτό δήλωναν και τα πλακάτ που κυκλοφορούσαν στην πλατεία, με πιο χαρακτηριστικά αυτά που εξυμνούσαν την αξιολόγηση, το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, την επιχειρηματικότητα και από την άλλη χαρακτήριζαν την κυβέρνηση σταλινική (!), εθνικούς τραμπούκους, ενώ υπήρχαν και αυτά τα οποία έριχναν το χρέος της χώρας στις συντάξεις και στους δημοσίους υπαλλήλους εννοείται...

Οι θιασώτες των μνημονίων φαίνεται να περνάνε στην αντεπίθεση υπερασπίζοντας με όποιον τρόπο μπορούν τις θέσεις τους. Χθες, αλλά και άλλες φορές πριν λίγους μήνες, τους είδαμε αν διαδηλώνουν για την Ευρώπη και συνεπώς για τα μνημόνια. Στον αντίποδα του μαύρου της ΕΡΤ, κάνουν την εμφάνιση οι έκδηλες απειλές των καταχρεωμένων και παράνομων καναλαρχών, για μαύρο στους ιδιωτικούς τους σταθμούς και απολύσεις των εργαζομένων τους. Τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. εν γένει έχουν στραφεί σε έναν ανελέητο πόλεμο κατά της κυβέρνησης, τον ίδιο πόλεμο λάσπης και προπαγάνδας που της έκαναν όταν ήταν αντιπολίτευση. Στην θέση των πολιτικών που κατέβαιναν στον δρόμο και πάλευε μαζί με τον λαό, δεχόμενοι όλοι μαζί τις ανελέητες επιθέσεις των ΜΑΤ, πλέον έχουν πάρει πολιτικές καρικατούρες, όπως ο Άδωνις και η Βούλτεψη. Όλοι αυτοί, ήταν εκεί και θα είναι εκεί, απέναντι στις δίκαιες διεκδικήσεις ενός λαού, υπερασπιζόμενοι  τα όσα έχτισαν τόσα χρόνια και τώρα τα βλέπουν να γκρεμίζονται. 

Όλοι όσοι ήταν εκεί μπορούν σίγουρα να φωνάζουν κιόλας "Γερούν, Γερά". Δε θα εκπλαγώ αν το έκαναν κιόλας...Είμαι σίγουρος πάντως, ότι ούτε ένας στην πλατεία δεν έχει καταλάβει τόσα χρόνια, τι πάει να πει Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρώ. Είμαι σίγουρος πως δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στη χώρα και στην όμορφη Ευρωπαϊκή οικογένεια. Και είμαι σίγουρος πως ο καθένα από αυτούς ήταν εκεί για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και μόνο. Πώς να απαντήσει κάποιος σε τόση βλακεία;  Μια βλακεία ψεκασμένη, που κινείται από στοχευμένες επιδιώξεις και κακεντρεχείς επιθυμίες; Απλά δεν το κάνεις.

Update: Ο "παραπλανημένος" και χαζός λάος, μόνο παραπλανημένος δε φαίνεται να είναι και οι όποιες αμφιβολίες για τον χαρακτήρα της φιλοευρωπαϊκής διαδήλωσης και οι επιδιώξεις των διοργανωτών, επιβεβαιώνονται καθώς και οι ίδιοι δεν είναι κάποιοι τυχαίοι... Ανάμεσα λοιπόν σε αυτά τα άτομα σύμφωνα με δημοσιέυματα, βρίσκονται πρώην δεξιοί υποψήφιοι, σύμβουλοι του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και η γνωστή σε όλους, "αυτόπτης μάρτυρας" στο περιστατικό με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στο βενζινάδικο, Βάλια Παναγιωτίδου. Ότι κουστουμάτοι δεξιοί και ιδιωτικές τράπεζες θα έκαναν πόλεμο στην κυβέρνηση το περίμενα. Ότι θα κατέβαιναν και στους δρόμους όμως, αυτό με ξεπερνά.

Η αυθόρμητη μάζωξη της δευτέρας και τα δεξιά στελέχη.

Ο Birdman και η διεκδίκηση της πολιτικής.

Παρακολουθώντας το «Birdman», την πολυβραβευμένη ταινία που σάρωσε στην φετινή τελετή των όσκαρ, βυθίστηκα σε σκέψεις. Σκέψεις που σχετίζονται, όχι μονάχα με το περιεχόμενο και τους προβληματισμούς του ήρωα και της ταινίας εν γένει, αλλά και με τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας μας. Στην ταινία παρακολουθούμε τη σύγκρουση του ήρωα με το alter ego του, τον Birdman, έναν ρόλο που ενσάρκωνε σε ταινία με τεράστια εμπορική επιτυχία που σημάδεψε την καλλιτεχνική πορεία του, ταυτίστηκε με αυτόν και τον οποίο προσπαθεί να αποτινάξει κάνοντας ένα νέο βήμα στο χώρο του θεάτρου. Η σύγκρουση αυτή επηρεάζει τις σχέσεις του ήρωα με τους γύρω του και τη συμπεριφορά του, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με πρόσωπα και καταστάσεις που τον οδηγούν στην αναθεώρηση που αντιλαμβάνεται τον σύγχρονο κόσμο την κοινωνία και την τέχνη.

Η Ελλάδα σε οικονομική κατοχή

Η δημοκρατία σε αδιέξοδο.

Κάτι άκρως αποκαλυπτικό παρατηρείται στην πολιτική σκηνή της χώρας μας και συνάμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις τελευταίες ημέρες. Μετά την αλλαγή της σκυτάλης στα κυβερνητικά έδρανα φάνηκαν να αλλάζουν πολλά όσον αφορά τις διεκδικήσεις της χώρας μας. Φάνηκε πρώτα από όλα πως οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούσαν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μερικοί υποτακτικοί που έσκυβαν το κεφάλι είτε στο πρώτο «Forget it Yiannis» που άκουγαν, όπως έγινε στην περίπτωση του κ. Στουρνάρα, είτε στην πρώτη εφημερίδα που θα τους που θα σήκωναν οι Ευρωπαίοι για να τους χτυπήσουν στο κεφάλι, βλέπε Βενιζέλος. Ο Ελληνικός λαός είπε τη γνώμη του για τους πολιτικούς αυτούς και την υποτακτικότητα τους. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως, τους εταίρους μας, μάλλον η γνώμη μας ήταν διαφορετική μέχρι στιγμής...

Έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας!

Το σίριαλ του φετινού μετεκλογικού χειμώνα.

Οι εκλογές πέρασαν, έχουμε νέα κυβέρνηση και πλέον περνάμε σε μία φάση εκπλήρωσης των λεγομένων τόσο αυτών που κάθισαν στα έδρανα της κυβέρνησης, όσο και αυτών που είναι πλέον στην αντιπολίτευση. Όπως πάντα  κατά την προεκλογική περίοδο οι πολιτικοί του τόπου αυτού προέβησαν σε μεγαλοπρεπείς και πολλές φορές αθυρόστομες δηλώσεις, προβλέψεις και υποσχέσεις. Οι εκλογές αυτές χαρακτηρίστηκαν - όχι άδικα – οι κρισιμότερες της μεταπολίτευσης,  με τα κομματικά επιτελεία να είναι έτοιμα να συγκρουστούν με τις αντίπαλες παρατάξεις επιστρατεύοντας οποιοδήποτε μέσο διέθεταν για να προβάλουν τους εαυτούς τους σαν εγγυητές της ομαλότητας και τους αντιπάλους τους, κατά κύριο λόγο τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν παράγοντες αποσταθεροποίησης και καταστροφής. Στο μυαλό όλων των πολιτών κυριαρχεί ένα ερώτημα τώρα: Πώς θα εξελιχθούν πλέον τα πράγματα; Θα  εκπληρωθούν οι ανησυχίες και οι φόβοι κάποιων;

Νέα τρομοκρατία

Η πτώση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου ήταν κάτι το λίγο-πολύ αναμενόμενο. Η προσπάθεια σπίλωσης και λασπολογίας κατά των πολιτικών τους αντιπάλων και κυρίως του Σύριζα κατά την προεκλογική περίοδο, ήταν κάτι το επίσης αναμενόμενο. Η Nέα Δημοκρατία και το Πασοκ είχαν φροντίσει εξάλλου όλα αυτά τα χρόνια να έχουν στο πλευρό τους κάποιους σημαντικούς συμμάχους για να το καταφέρουν αυτό. Φρόντισαν επίσης μέσω των συμμαχιών να προστατεύσουν τα κεκτημένα τους με οποιονδήποτε τρόπο. Ακόμη κι αν χρειαζόταν να μετατραπούν σε σύγχρονους πατέρες της προπαγάνδας, ταυτιζόμενοι με τον Γκέμπελς της ναζιστικής γερμανίας ακόμη κι αν χρειαστεί να γίνουν αυτό για το οποίο κατηγορούν τους αντιπάλους τους. Τρομοκράτες.

Η αριστερά της ντροπής

Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από ένα ριζοσπαστικό κόμμα ανατροπής σε ένα κόμμα ευρείας αποδοχής από τον λαό και τους ίδιους τους πολιτικούς του αντιπάλους με οποιοδήποτε τίμημα. Ακόμη και την ταύτιση με το ΠΑΣΟΚ.

Το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα που ταυτίστηκε με την έξοδο από τα μνημόνια, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιστροφή στη δραχμή. Αυτή η άποψη ακουγόταν από μεγάλες μερίδες του κόμματος που έδιναν τροφή στους πολιτικούς αντιπάλους του να το κατακρίνουν και να λασπολογήσουν όσο δεν πάει. Στα καθεστωτικά μέσα, το μόνο που παρακολουθούσες ήταν τα λυσσασμένα πρόσωπα των Νεοδημοκρατών και των Πασόκων να χτυπιούνται και να κατακλύζουν τους δέκτες με κύματα τρομολαγνείας. Ο φόβος κατέκλυσε τον Ελληνικό λαό και στον δημόσιο λόγο από τότε κυριαρχούσε μία αμφιβολία για τις πολιτικές επιλογές και το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό εν μέρει, θα μπορούσε να πει κάποιος, του στέρησε την πρωτιά σε εκείνες τις κρίσιμες εκλογές.

Ο Σταύρος που αγαπήσατε

Μπορεί άραγε ένας πολιτικός ο οποίος παρουσιάζει καθαρά μνημονιακές θέσεις να αποτελούσε λίγο καιρό πριν έναν αξιόλογο δημοσιογράφο που ασκούσε δίκαια και αντικειμενικά το επάγγελμά του;

Μπορεί ακόμη, ένας άνθρωπος που συνεργάζεται και έκανε όνομα με τη βοήθεια μεγάλων επιχειρηματιών, να δρα ανεξάρτητα, αντικειμενικά και χωρίς επιρροές;

Λίγες μέρες πριν είχα μία διαφωνία με δύο φίλες μου. Μετά την πρόσφατη εμφάνιση του Σταύρου Θεοδωράκη στην εκπομπή "Στον Ενικό" του Νίκου Χατζηνικολάου, την παρουσίαση των θέσεων του προοδευτικού Ποταμιού και τον σχολιασμό της κοινωνικοπολιτική επικαιρότητας ξεκινήσαμε να μιλάμε για το πόσο αντικειμενικός και αξιόλογος ήταν σαν δημοσιογράφος και για το αν παρουσιάζουν κάποια απόκλιση -ως προς τις πολιτικές κυρίως θέσεις- τα φαινομενικά δύο πρόσωπα του, το δημοσιογραφικό και το πολιτικό .

Ποιος μας κυβερνάει;

Χρόνια τώρα στην Ελλάδα κυριαρχεί μία απογοήτευση, μία γκρίνια και ίσως ένα μίσος ενάντια στους πολιτικούς. Οι πολιτικοί που μας κατάντησαν έτσι, οι πολιτικοί που μας ξεφτίλισαν, οι πολιτικοί που αναιρούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, οι πολιτικοί που μας ξεπούλησαν και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Δε λέω καλά τα λέει ο λαός εν μέρει αλλά από την άλλη κιόλας όλα του φταίνε και τελικά τίποτα δε του φταίει και η χώρα βυθίζεται σε έναν αέναο κύκλο στασιμότητας, μιζέριας και γκρίνιας. 

Επένδυση στον θάνατο

Πηγή φωτογραφίας: Περιοδικό Unfollow

Ένα χρόνο πριν στις 18/09/13 η Χρυσή Αυγή δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα. Ο θάνατος αποτέλεσε την αφορμή για μία σειρά εξελίξεων που είχαν σαν αποτέλεσμα την φυλάκιση με τον καιρό των ηγετικών και όχι μόνο μελών της Χρυσής Αυγής που ενεπλάκησαν είτε ενεργά είτε ως ηθικοί αυτουργοί στη δολοφονία. Βέβαια η δολοφονία αυτή δεν ήταν η μόνη ούε και η πρώτη που έχει διαπραχθεί από το νεοναζιστικό κόμμα αλλά αποτέλεσε για πολλούς τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Δεν έχουν όμως όλοι καλές προθέσεις και στην πολιτική σκηνή στήνονται βρώμικα παιχνίδια. Έτσι η δολοφονία του Φύσσα αποτέλεσε το πάτημα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου για να στήσει το "αντιφασιστικό" προσωπείο της επιδιώκοντας να αυτοαναγορευτεί στην κοινή γνώμη σαν τη δύναμη που οδήγησε τη Χρυσή Αυγή στη δικαιοσύνη. Βέβαια αυτό που ποτέ δεν θέλησαν να παραδεχτούν στην κυβέρνηση είναι η μη καταδίκη της νεοναζιστικής απειλής εξ αρχής με την εμφάνιση της και τη ενεργή δράση της στους δρόμους της Αθήνας από το 2010 αλλά και παλαιότερα.

Η Αργεντινή και ο ελέφαντας στο δωμάτιο.

Μετά από χρόνια λιτότητας και βάρβαρων οικονομικών πολιτικών, μετά από υποσχέσεις για έξοδο από το τούνελ, μετά από αφηγήσεις για τα δικά τους success story, από υποσχέσεις για επανάκαμψη και σωτηρία μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις η Αργεντινή χρεωκοπεί για δεύτερη φορά. Χρεωκοπεί μετά από όλες αυτές τις θυσίες των πολιτών της, τις στερήσεις, τους θανάτους, τα εγκλήματα. Μετά από τα μνημόνια και τις επισκέψεις του ΔΝΤ. Φαντάζομαι και μετά από σκάνδαλα και νομοσχέδια που θα εφαρμόζονταν για το "καλό της πατρίδας". Ήταν αυτή η αναπόφευκτη πολιτική που θα εξασφάλιζε τη σωτηρία. Το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν ένας ατέλειωτος γολγοθάς για τη χώρα και το ξέσπασμα ενός ατέλειωτου κυνηγιού κερδοσκοπίας.

Στην δικιά μας περίπτωση τώρα, πριν λίγες ημέρες ο οίκος αξιολογησης Blackrock διέψευσε τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης και τους λόγους της για επανάκαμψη μιλώντας για υψηλό κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας μας. Στην λίστα της Blackrock η Ελλάδα βρισκόταν στην κορυφή των χωρών που κινδυνέυουν. Η Αργεντινή βρισκόταν λίγες θέσεις κάτω. Η εταιρία, που συνεργάζεται με την κυβέρνηση για τον έλεγχο και την πίστωση των τραπεζών μας, έκανε λόγο για οικονομική και πολιτική αστάθεια κατακερματίζοντας την εικόνα και την ρητορική που χτίστηκε κατά την προεκλογική περίοδο. Για όλα αυτά βέβαια δεν μίλησε για άλλη μία φορά κανείς.

Όπως και κανείς δε θα μιλήσει για του λόγους που χρεοκόπησε η Αργεντινή. Ποιός φταίει άραγε κατά τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς και τους κερδοσκόπους; Όπως και στην δικιά μας περίπτωση στην Αργεντινή η λιτότητα και η μνημονιακές πολιτικές παρουσιαζονταν σαν "αναγκαίο κακό" και σαν την μόνη "λογική" και "βιώσιμη" λυση. Να που όμως η κατάρρευση δεν ήταν και ιδιαίτερα μακρυά. Και ξανα ρωτώ, ποίος θα αναλάβει την ευθύνη; Το ΔΝΤ θα βγει για άλλη μία φορά σε ακόμη μία χώρα, μετά από χρόνια λιτότητας και θα ζητήσει απλά συγνώμη όπως συνηθίζει; Οι κερδοσκόποι σίγουρα δεν πρόκειται να παραδεχτούν κάτι γιατί δουλεία τους είναι να αρπάξουν και τα τελευταία απομηνάρια των οικονομιών που καταρρέουν, όπως είδαμε να συμβαίνει εξάλου αυτές τις  μέρες και σίγουρα όχι να απολογούνται. Οι πολιτικοί της χώρας έστω και τώρα πάντως ανέλαβαν δράση.

Σήμερα κυβερνηση και πολίτες έδωσαν ηχηρή απάντηση στους ξένους επενδυτές και τα κερδοσκοπικά funds, επιλέγοντας την χρεοκοπία από την εξάρτηση της χώρας στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Απευθύνθηκαν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για να δικαιωθούν ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο σε άλλες χώρες να πράξουν ανάλογα και να απαλλαγούν από το βάρος των μνημονιακών-νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Στην Αργεντινή είδαν τον ελέφαντα. Μάλλον είναι μία καλή ώρα και ευκαιρία να ανοίξουμε και οι υπόλοιποι τα μάτια μας ή τουλάχιστον να κοιτάξουμε παραδίπλα και να δούμε την αλήθεια και την προβοσκίδα της να μας χαϊδεύει στο κεφάλι.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιά θα είναι η στάση των δικών μας πολιτικών τόσο απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης της Αργεντινής όσο και όπως συνεπάγεται απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές. Ο ελέφαντας της ματαιότητας των νεοφιλευθερων πολιτικών, όσον αφορά τα συμφέροντα του λαού, είναι εδώ και φωνάζει. Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον από την άποψη της επικείμενης ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ και τις ευθύνες και τα βάρη που θα σηκώσει αλλά και που θα προσπαθήσουν να του φορτώσουν...

Ντροπή

Ο υπουργός Δικαιοσύνης και πρώην 

εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπος Αθανασίου.

Η δικαοσύνη αποφάνθηκε. Τα αφεντικά αθωώθηκαν για άλλη μία φορά. Χαμένοι μόνο οι εργάτες, οι μετανάστες, η φτώχεια. Κάποιοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Κάποιοι άλλοι όμως κάνουν τα στραβά μάτια και σφυρίζουν ανέμελα. Αυτοί οι άνθρωποι, από διάφορες θέσεις, ας πούμε τυχαία αυτή του εισαγγελέα του Αρειου Πάγου  ή του υπουργου δκαιοσύνης, όταν είχε έρθει η ώρα εξυπηρέτησαν τους δικούς τους, έβγαλαν εμπόρους ναρκωτικών από τη φυλακή και έκρυψαν αυθαίτερα σπίτια. Για αυτά και για άπειρα άλλα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Και φυσικά εκ μέρους τους δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ το παραμικρό δίκαιο και η παραμικρή ντροπή.

Αυτά έκαναν και αυτά συνεχίζουν και κάνουν. Αυτό είναι το παιχνίδι τους και αυτή η αποστολή τους. Πάση θυσία πρέπει να συντηρήσουν το σύστημα που τους δίνει τροφή για να επιζήσουν και να κρατηθούν στη θέση που βρίσκονται. Γιατί έτσι και πέσουν τους θα είναι ένα τίποτα και στη χειρότερη να καταλήξουν φυλακή. Γι' αυτό πατάνε σε εκατόμβες νεκρών που βυθίζονται κάθε μέρα στο Αιγαίο. 

Προς το παρόν λοιπόν η δικαιοσύνη, ότι και να αντιπροσοπεύει και όσο ανεξάρτητη κι αν θέλει να αυτοπροσδιορίζεται, αποφάσισε να αθωώσει τα αφεντικά στην υπόθεση της Μανωλάδας και να βάλει στο αρχείο το συμβάν στο Φαρμακονήσι. Δε θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς γιατί αυτά τα χέρια των αφεντικών και των Λιμένικών ή των όποιων Λιμενικών είναι αυτά που τους ταϊζουν. Και το χέρι που σε ταϊζει δε το δαγκώνεις. 

Στην σύγχρονη Ελλάδα ισχύει σίγουρα το καρμικό ρητό που λέει πώς ότι δίνεις παίρνεις. Ας ρωτήσουμε και τους διάφορους μετανάστες τι άποψη έχουν για το παρακάτω:

Και ας σκεφτούμε τι έχουμε δώσει κι εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι και τι πήραμε...Δε χρειάζεται να το πω νομίζω.

Αηδία

Ύβρη και προσβολή θεωρεί η κ. Βούλτεψη, κυβερνητικός εκπρόσωπος, να ασχολούμαστε   με τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου εξωτερικών όταν υπάρχουν στην χώρα μας 1,5 εκατομμύρια άνεργοι. Βέβαια η κ. Βούλτεψη "ξεχνά" ότι η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει είναι υπαίτια των ποσοστών ανεργίας αφού έχει φροντίσει να μην αφήσει υπάλληλο για υπάλληλο στο δημόσιο. Αλλά αφού τη συμφέρει να το πει το λέει. Άσχετο αν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα επίκεινται κι άλλες απολύσεις στον χώρο της εκπαίδευσης. Άσχετα αν μας λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι αδιαφορεί για κάποιους συγκεκριμένους εργαζόμενους ενώ ξαφνικά την ενδιαφέρει η μοίρα του 28% της χώρας που δεν έχει δουλειά. Και άσχετα αν η συγκεκριμένη κυρία κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να συντηρήσει ένα πολιτικό σύστημα και μία κυβέρνηση που χωλαίνει.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιμονή και ο αγώνας των καθαριστριών ενοχλεί τόσο την κ. Βούλτεψη, όσο και την κυβέρνηση. Ενοχλεί και την δικαιοσύνη που καταδίκασε τον αγώνα των απολυμένων με την τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου. Τους ενοχλεί η αλληλεγγύη του κόσμου και οι ενωμένες φωνές που ακούστηκαν στην πλατεια συντάγματος πριν λίγες ημερες κατά τη συναυλία με την Χάρις Αλεξίου. Τους ενοχλεί το δίκαιο γιατί ξέρουν ότι η μόνη ύβρης και η μόνη προσβολή για τους πολίτες και το πολίτευμα είναι οι ίδιοι.

Κάτι τέτοιοι άνθρωποι μου προκαλούν πραγματικά αηδία. Πρώτα από όλα για το θράσσος και τη χυδαιότητά τους. Δεύτερον γιατί οι απόψεις τους δεν αποκλίνουν αλλά δίνουν και τροφή σε άλλα αποβράσματα όπως το παρακάτω:

Μετά από αυτά και μετά από όχι και ιδιαίτερη σκέψη μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε το τι αποτελεί ύβρη και προσβολή. Ας το συνειδητοποιήσουμε εμείς γιατί μισάνθωποι και υποκριτές σαν την κ. Βούλτεψη δε θέλουν να το συνειδητοποίησουν και ούτε να αλλάξουν. Ας τους αλλάξουμε εμείς.

Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό

Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».

Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.

Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.

Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

 «Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)

Πηγή: pitsirikos.net

Αποσύνθεση

Λίγες μέρες πριν τις κάλπες και στον πολιτικό χώρο κυριαρχεί η σύγχυση. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε τρομερό αδιέξοδο και όλα προμηνύουν την κατάρρευσή της.  Ο Βενιζέλος δείχνει πιο απεγνωσμένος από ποτέ κάνοντας δηλώσεις για αποχώρηση από την κυβέρνηση σε περίπτωση ισοπέδωσης της παράταξής του (που έτσι θα γίνει), προσπαθώντας να μειώσει με οποιοδήποτε τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε εμφάνιση τους στα ιδιωτικά κανάλια δεν χάνει την ευκαιρία να προσπαθεί να αναδείξει τη δήθεν καταστροφή που θα κατακλύσει τη χώρα σε περίπτωση εκλογής του και την αβεβαιότητα που θα υπάρχει. Λες και τόσα χρόνια η χώρα δεν υπέφερε πολλά και κολυμπούσε στη σταθερότητα που η κυβέρνηση Σαμαρά κατασκευάζει και ορίζει οτι έχει επιτευχθεί. Ο κόσμος δεν βλέπει και δεν μπορεί να κρίνει μάλλον...

Μου φαίνεται πραγματικά τρομερό πώς μία τόσο βάρβαρη, αντισυνταγματική και διεφθαρμένη κυβέρνηση έχει επιβιώσει αν λάβει κανείς του υπόψιν την πολιτική που έχει ακολουθήσει, το αντίκτυπο στην κοινωνία, την καταπάτηση του συντάγματος και τις τελευταίες αποκαλύψεις με τον Μπαλτάκο. Σε αυτές ήρθαν να προστεθούν και οι αποκαλύψεις των Financial Times για τη συνάντηση στις Κάννες όπου στήθηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους σε συνεργασία με τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά η αντικατάσταση του Παπανδρέου από τον Παπαδήμο και το στήσιμο της επόμενης κυβέρνησης. Ακόμη  αποκαλύφθηκε πώς είχε προβλεφθεί η γραμμή που θα ακολουθούσε η Ευρώπη σε περίπτωση που στις εκλογές του 2012 έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ, με το λεγόμενο "σχέδιο Ζ".

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μία κυβέρνηση ζωντανών νεκρών που εξ αρχής βρωμούσε σάπιο. Από το σκανδαλώδες στήσιμό της, τα πρόσωπα που την απάρτισαν, την εφαρμοζόμενη πολιτική και το αντίκτυπό της στην κοινωνία, την προπαγάνδα και το παρασκήνιο στη δικαιοσύνη και τη Χρυσή Αυγή, μέχρι και τις ιδιωτικοποιήσεις και την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχία της χώρας, η κυβέρνηση αυτή, αλλά και αυτές που προηγήθηκαν, οδήγησε στην αποσύνθεση τη χώρα. Και τώρα φαίνεται πώς ήρθε ο καιρός που οι πολιτικοί που παρασίτησαν την χώρα σάπισαν τόσο, που απειλούν την επιβίωση της και των πολιτών φυσικά.

Τον τελευταίο καιρό μπροστά στον φόβο για δριμύτατη εκλογική ήττα η κυβέρνηση Σαμαρά προχώρησε στην πιο ξεδιάντροπη προεκλογική εκστρατεία διαφημίζοντας πλεονάσματα, έξοδο στις αγορές και από την ύφεση ακόμη, κάτι το οποίο δεν χρειάζεται να διαψευστεί από μεγάλους οικονομολόγους καθώς αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην κοινωνία και το κράτος. Όταν έχεις 28% ανεργία και μία χώρα που μαστίζεται από την φτώχεια, όταν εξακολουθείς να ξεπουλάς σκανδαλωδώς την κρατική περιουσία, βλέπε ελληνικό, αιγιαλούς, αεροδρόμια και άλλα, δεν δύναται να  εξακολουθείς να μιλάς για ανάπτυξη και succes story, παρά για στυγνή δολοφονία. Τα δε κοινωνικά μερίσματα, αποτέλεσαν ένα πυροτέχνημα ξεφτυλίσματος, που τελικά στόχευε σε λίγους και εκλεκτούς, αν και επικοινωνιακά παρουσιάστηκε σαν δώρο προς την πολιτεία.

Σύμμαχοι στην όλη απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. που σε κάθε περίπτωση εξυμνούν τον Σαμαρά και τη δήθεν σταθερότητα που μόνο αυτοί τη βλέπουν, ενώ από την άλλη λασπολογούν και κινδυνολογούν εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, λες και αυτός είναι υπέυθυνος για τη μέχρι τώρα κατάντια της χώρας. Επιλεκτική αμνησία θα έλεγα προς το παρόν. Έχει πλάκα να παρακολουθείς όλα αυτά και να ακούς δηλώσεις του τύπου "η ψήφος δεν είναι παιχνίδι" λες και οι πολίτες δε μπορούν να καταλάβουν τι είναι καλό για τη χώρα και μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που μας έφεραν ως εδώ, θα μας σώσουν.

Μας περνάν ξεκάθαρα για ηλίθιους. Ας τους αποδείξουμε το αντίθετο λοιπόν.

Σίγουρα ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς φοβούνται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μετά από την πιθανότατη επερχόμενη συντριβή τους κανείς δε θα μπορεί να τους ξεπλύνει. Το ξέρουν καλά και οι ίδιοι και γι' αυτό προσπαθούν απεγνωσμένα να σώσουν ότι μπορεί να σωθεί. Μαζί με την αποσύνθεση που έχουν οδηγήσει την κοινωνία αυτοκαταστράφηκαν και οι ίδιοι. Ήταν θέμα χρόνου. Αναμένουμε τις εξελίξεις.

Νέα Δημοκρατία: Η ενσάρκωση της "σοβαρής" Χρυσής Αυγής.

Περιμέναμε να έρθει στο φως η υπόθεση Μπαλτάκου για να πέσουμε για άλλη μια φορά από τα σύννεφα και να συνειδητοποιήσουμε την ερωτική σχέση Ν.Δ. με την Χρυσή Αυγή; Το πρόσωπο του ενός από τα δυο κυβερνώντα κόμματα συνίσταται από προσωπικότητες των οποίων οι θέσεις και οι απόψεις φλερτάρουν με τον ναζισμό και επικαλύπτονται με έναν φιλελεύθερο μανδύα. Πολλοί μάλιστα θέλουν να ξεχάσουν το πρόσφατο αμαυρωμένο ακροδεξιό παρελθόν τους. Η πρόσφατη ιστορία ωστόσο μαρτυρά μία κυβέρνηση με ακροδεξιές απολήξεις και φιλοναζιστική ιδεολογία. Η  ονείρωξη της "Σοβαρής" Χρυσής Αυγής του Μπάμπη Παπαδημητρίου είναι πραγματικότητα και αυτή τη στιγμή μας κυβερνά.

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από την σκανδαλώδη αποκάλυψη της υπόθεσης Μπαλτάκου και δεν έχει κουνηθεί φύλλο. Όταν σε άλλες χώρες βουλευτές παραιτούνται για μη πληρωμή προστίμων ή γιατί πέρασαν το φανάρι με κόκκινο, η κυβέρνηση Σαμαρά εξακολουθεί να κινείται προκλητικά στην ατιμωρησία προβάλλοντας το χρέος της να βγάλει τη χώρα από την κρίση δείχνοντας έναν έκδηλο φανατισμό κατά την παραμονή της στην εξουσία. Στον απόηχο της υπόθεσης Μπαλτάκου σκίστηκαν μερικά καλσόν με την παραίτηση του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού, ενώ ο ίδιος ο Σαμαράς με τη συνοδεία Δένδια και Αθανασίου, δήλωναν ανήξεροι και ότι ο Μπαλτάκος είναι ένας φαντασιόπληκτος τρελάρας. Η Ν.Δ. αποκλήρωσε έτσι το παιδί της και ο Σαμαράς απαρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με το μέχρι πρότινος έμπιστο φίλο του και σύμβουλο του.

Οι παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη που επιβεβαιώθηκαν μέσα από τις αποκαλύψεις των βίντεο βάζουν σε ακόμη περισσότερες υποψίες για την πορεία που πήρε η υπόθεση με τις εισαγγελίες να αδιαφορούν για τα ντοκουμέντα και να κινούνται με άμεσες απειλές προς τη Χρυσή Αυγή για τυχόν άλλες αποκαλύψεις. Ο Σαμαράς και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι έμειναν ανέγγιχτοι.

Με μία γρήγορη ανασκόπηση πάντως, μπορούμε να δούμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς φάνηκε να ζηλεύει εξ αρχής τις διακηρύξεις μίσους του Ναζιστικού μορφώματος, τις οποίες υιοθέτησε κατά την προεκλογική περίοδο και διατυπώθηκαν στις γνωστές του δηλώσεις για επανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες και για αποκλεισμό των νηπίων από άλλες χώρες από τα νηπιαγωγεία! Η υιοθέτηση μιας τέτοιας ακροδεξιάς ατζέντας που θα συναγωνιζόταν την Χρυσή Αυγή φάνηκε από τις αποκαλύψεις του βίντεο του Μπαλτάκου ότι ήταν ένα αρκετά καίριο ζήτημα για την επιβίωση της Ν.Δ. και την κατάληψη της κυβέρνησης. Προκειμένου να μη χάσεις ψήφους από το ανταγωνιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής η Ν.Δ. άρχισε να αντιγράφει πολιτικές θέσεις της προσαρμόζοντας 'τες στο πιο φιλελεύθερο προφίλ της μεγάλης δεξιάς παράταξης.

Η Χρυσή Αυγή στη συνέχεια ευνόησε με την παρουσία της την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής και ήταν πανταχού παρούσα σαν σκυλάκι της κυβέρνησης κάνοντας την βρώμικη δουλεία γι' αυτή. Έτσι ένα ανελέητο κυνήγι μεταναστών και αντιφρονούντων, ξέσπασε υπό την ανοχή και την επιδιωκόμενη αδιαφορία της κυβέρνησης. Αδιάφορη ήταν και η αστυνομία η οποία συντάσσονταν φανερά στο μέρος της Χρυσής Αυγής, κάνοντας τα στραβά μάτια στις πράξεις της και διευκόλυνε το έργο της παίρνοντας εντολές για "Βίους αβίωτους" από τους αρχηγούς της. Οι φάκελοι με τα περιστατικά και τις καταγγελίες συσσωρεύονταν στο γραφείο του Ν. Δένδια και έμπαιναν κατευθείαν κάτω από το χαλί. Παράλληλα με όλα αυτά η Χρυσή Αυγή ήταν εκεί στηρίζοντας τις κυβερνητικές αποφάσεις και το πέρασμα σκανδαλωδών νομοσχεδίων ενώ ανέλαβε να υποστηρίξει ένθερμα τους Έλληνες εφοπλιστές και επιχειρηματίες, οι οποίοι είναι ευρέως γνωστοί για τις ιδιαίτερες σχέσεις με την κυβέρνηση.

Η Χρυσή Αυγή ήταν ωστόσο ένα χαρτί το οποίο η κυβέρνηση αποφάσισε να κάψει την κατάλληλη στιγμή. Η λαίλαπα αντιδράσεων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα έκανε τα δόντια της κυβέρνησης να τρίξουν και να την κάνουν να υιοθέτησει μετά εορτής έναν υποκριτικό αντιφασιστικό μανδύα. Όλοι ξαφνικά μιλούσαν για το ναζιστικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής διακηρρύσσοντας την τιμωρία και ίσως την κατάργηση του κόμματος ενώ ξαφνικά ήρθαν στο φως στοιχεία για τη δράση της Ναζιστικής οργάνωσης, που μήνες ήταν γνωστά αλλά για τα οποία δεν ήθελαν να μιλήσουν τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. και η κυβέρνηση. Λόγος ωστόσο είχε γίνει τόσο από περιοδικά και ελληνικές εφημερίδες όσο και από τον ξένο τύπο και κανάλια με εκτενή ρεπορτάζ που δεν έφτασαν ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή στους ελληνικούς τηλεοπτικούς δέκτες.

Η μεταμόρφωση ωστόσο της Ν.Δ. σε ένα ακροδεξιό μόρφωμα είχε ολοκληρωθεί προ πολλού. Η μετανάστευση προσωπικοτήτων από το ΛΑΟΣ, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, γνωστός για τα ακροδεξιά του παραληρήματα και τις φανατικά αντικομμουνοστικές του θέσεις, αλλά και ο Μάκης Βορίδης επίσης γνωστός για το παρελθόν του στη νεολαία της ΕΠΕΝ. Οι κόλποι του πάλαι πότε μεγάλου δεξιού κόμματος μολύνθηκαν ακόμη με την εισροή ατόμων από το πατριωτικό Δίκτυο 21 με χαρακτηριστικότερες προσωπικότητες, τον σύμβουλο του πρωθυπουργού και εμπνευστή της θεωρίας των δύο άκρων Χρύσανθο Λαζαρίδη και τον ακροδεξιό δικηγόρο Φαήλο Κρανιδιώτη. Οι εσωκομμάτικες σχέσεις της Ν.Δ. μετά τις εισροές αυτές κρέμονται από τεντωμένο σκοινί και ουκ ολίγες φορές έχουν ακουστεί δυσαρέσκειες από τα φιλοκαραμανλικά μέλη της.

Τα μέλη της Ν.Δ. προβάλουν απροκάλυπτα και στο διαδίκτυο της ακροδεξιές και ναζιστικές τους απόψεις. Μία γρήγορη  περιήγηση στα προφίλ τους στα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να δείξει πολλά. Χαρακτηριστικά παραθέτω το παρακάτω πόστ της Χριστίνας Σιδέρη, υποψήφια για την πολιτική επιτροπή του κόμματος.

"Σοβαρές" απαντήσεις...Περισσότερες ιστορίες για τη Σιδέρη εδώ.

Μιλώντας για διαδίκτυο δεν πρέπει να αγνοήσουμε τη δράση  του γραφείου τύπου της ΝΔ του οποίου ηγείται ο Γιώργιος Μουρούτης. Άτομο με επίσης ακροδεξιές θέσεις, που υπερασπίζεται φανατικά, μέχρι αηδίας το κόμμα του και άξια έχει αποκομίσει τον χαρακτηρισμό του Γκεμπελίσκου, μιας και η προπαγάνδα και η διαστρέβλωση είναι το μεγαλύτερο ατού του. Θεωρείται υπεύθυνος και της ιστοσελίδας της ομάδας αλήθειας της ΝΔ, ιστότοπος δεξιάς προπαγάνδας και χάλκευσης που διατήρησε το κόμμα για αρκετό χρονικό διάστημα. Ποτέ ωστόσο δεν έχει ομολογηθεί η άμεση σχέση με τη Ν.Δ. Την απαρνήθηκαν μάλιστα παρόλο που υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για την άμεση σχέση τους. Δεν είναι λίγες οι αναφορές στο πρόσωπό του Μουρούτη, τις καλές σχέσεις του ίδιου με τα μεγάλα Μ.Μ.Ε. και τη συνεχή του επικοινωνία με αυτά. Θα τον συναντήσετε κυρίως στο Twitter να καταριέται τον ΣΥΡΙΖΑ και κάθε λογής άνθρωπο που δεν αγαπά τον Σαμαρά επειδή έχει χάσει δουλειά, λεφτά και πεινάει. Μετά θα τον κατονομάσει λαϊκιστή.

Το προφίλ της παράταξης και ακόμη περισσότερο της κυβέρνησης διαμορφώθηκε έτσι στη σκιά των προσωπικοτήτων αυτών με τις περισσότερες αποφάσεις να περνάν από τα χέρια τους. Κάνοντας μία γρήγορη ανασκόπηση στο πρόσφατο παρελθόν μπορούμε να φέρουμε στη μνήμες μας κάποιες από τις χειρότερες και πιο αμαυρωμένες πτυχές της σύγχρονης μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Στην κορυφή πράξεις όπως οι συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, η κατάργηση του κοινοβουλίου και η λήψη αποφάσεων με το έτσι θέλω, η φίμωση της ΕΡΤ και η προσπάθεια φίμωσης και άλλων μέσων με άμεσες επιθέσεις, η διαχείριση του μεταναστευτικού με την ολοκλήρωση των σκοτεινών στρατοπέδων συγκέντρωσης από τον Δένδια και αποκορύφωμα τον θάνατο των μεταναστών στο Φαρμακονήσι και την επακόλουθη διαχείριση του ζητήματος από την κυβέρνηση, η απαγόρευση διαδηλώσεων, η τιμωρία ανθρώπων από τη δικαιοσύνη χωρίς στοιχεία και κυρίως λόγω της ιδεολογίας τους, ο φρικτός βασανισμός ανθρώπων και η δολοφονία άλλων σε φυλακές και όχι μόνο, η καλλιέργεια του κλίματος της τρομοκρατίας και της θεωρίας των δύο άκρων.

Η ΝΔ και συνεπώς η κυβέρνηση Σαμαρά -Ευάγγελε Βενιζέλε τα λέμε και για 'σενα...- που παραδόξως βρίσκεται ακόμη στην εξουσία και φανατικά τη διεκδικεί προσπαθώντας να αποτρέψει με οποιονδήποτε τρόπο την πτώση της, φαίνεται όχι μόνο να φλερτάρει με τη νεοναζιστική ιδεολογία. Τα ρατσιστικά παραληρήματα των μελών της, οι ακροδεξιές και αντικομμουνιστικές καταγεγραμμένες τοποθετήσεις, η υιοθέτηση μιας ακροδεξιάς ατζέντας, ο ανταγωνισμός με την Χ.Α. και η εφαρμοζόμενη πολιτική σκιαγραφούν μία κυβέρνηση και ένα κόμμα που όχι απλά δεν κατάφερε να αποτινάξει τον ναζισμό, όπως θέλησε να φανεί, αλλά με τις πράξεις του τον έφερε μέσα στην ελληνική κοινωνία και στον πυρήνα της ίδιας της παράταξης. Αυτή τη στιγμή του δίνει την ευκαιρία μάλιστα να πολλαπλασιάζεται με αριθμητική πρόοδο.

Μία κυβέρνηση που μέσα από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού εστιάζει στη δύναμη του έθνους με εμμονικό τρόπο που θεωρεί χρέος της να υπερασπιστεί την παραμονή της στη θέση αυτή μιλώντας ακόμη και για την θεόσταλτη αποστολή της και υπερασπίζοντας την με οποιαδήποτε δυνατή θυσία. Τι θα ζήλευε άραγε πραξικοπηματική χουντική κυβέρνηση που κάνει κατάληψη στην εξουσία; Τέτοιες κυβερνήσεις πάντως η ιστορία δείχνει οτι τις διώχνει ο λαός όπως και τον φασισμό. Κοιτώντας το πρόσφατο παρελθόν με την εφαρμοζόμενη πολιτική, σε συνδυασμό με τα πρόσωπα που απαρτίζουν την κυβέρνηση, τα λεγόμενα και τις πράξεις τους αλλά και αναλογιζόμενος την γνωστή πλέον σχέση με τη Χρυσή Αυγή, σίγουρα ο Μπάμπης Παπαδημητρίου μπορεί να νιώσει ικανοποιημένος και να επιβεβαιωθεί. Η "Σοβαρή" Χρυσή Αυγή είναι εδώ και λέγεται Νέα Δημοκρατία.

Βγήκαμε στις αγορές!

Μετά από τις προσπάθειες και τις θυσίες του ίδιου του Ελληνικού λαού η Ελλάδα επιτέλους ξαναβγήκε στις αγορές! Μετά από 4 χρόνια έλλειψης της Ελληνικής παρουσίας επιτέλους κάθε Έλληνας μπορεί να καμαρώσει με περηφάνια τα ομόλογα του κράτους να αγοράζονται από ξένους επιχειρηματίες, επενδυτές και το χρήμα να ρέει άφθονο ξανά στον τόπο αυτό. 

Τελικά όλοι τώρα βλέπουν τη σημασία του έργου της κυβέρνησης Σαμαρά, άλλα και των προηγουμένων. Καλά μας έλεγαν λαϊκιστές! Άμα δεν τρώγαμε κάνα μπουκέτο από τα ΜΑΤ, άμα δε μας βίαζαν με κλοπ και άμα δε μας απαγόρευαν να διαδηλώσουμε που θα βρισκόμασταν τώρα; Ε; Άμα δεν κυνηγούσαν κάναν μετανάστη, άμα δε δημιουργούσαν κλίμα τρομοκράτησης κατά της αριστεράς στη χώρα, άμα δε βασάνιζαν κανέναν που θα είμασταν; Ε αχάριστα πλάσματα; Τώρα όλοι μπορείτε να βγείτε να απολαύσετε την έξοδο της χώρας στις αγορές. Όσοι μάλιστα ανήκατε σε σώματα ασφαλείας θα πάρετε και το κατιτίς σας να το γλεντήσετε βρε αδερφέ! Τρελάθηκε το αφεντικό και μοιράζει πεντακοσάρικα αβέρτα κουβέρτα!

Περάσαμε πολλά, αυτοκτόνησαν πολλοί, πέθαναν κι άλλοι, πείνασαν ακόμη περισσότεροι, έχασαν δουλειά και σπίτι χιλιάδες αλλά τώρα όλοι θα γιορτάσουμε την έξοδο της ελλάδας. Περασμένα ξεχασμένα. Γι' αυτό βγείτε με τα ΜΑΤ στη Ερμού και αγοράστε άφοβα! Κι άμα δεν αγοράζετε ξέρετε τι θα ακολουθήσει... Όλοι μαζί χέρι-χέρι, δακρυγόνο-δακρυγόνο και κλοπ με κλοπ θα το γλεντήσουμε. Και τις καθαρίστριες που δήραμε τον προηγούμενο μήνα θα τις επαναπροσλάβουμε να καθαρίσουν τα χρήματα στους δρόμους. Κατακλυσμός μιλάμε. Όλοι θα κερδίσουν από τα νέα δάνεια που θα προσάψει η κυβερνησάρα μας, ανεβάζοντας τα χρέη και ταΐζοντας τράπεζες και επιχειρηματίες. Ο Σαμαράς γεννάει και χέζει χρήματα τώρα πριν τις εκλογές και δεν υπολογίζει τίποτα.

Ποιος Μπαλτάκος; Ξεχάστε τα αυτά! Ποιες διεθνείς εφημερίδες που μιλάνε για διαπραγμάτευση χρέους και έξοδο από Ε.Ε. και Ευρώ; Ποιος ΣΥΡΙΖΑ και ποια δημοψηφίσματα για επιστροφή στη Δραχμή; Όλοι τώρα θα περνάνε καλά! Θα γίνουμε κι εμείς Ελβετία, με βασικό τουλάχιστον στις 3.000 ευρώ!

Στις σκιές της παρέλασης

Η φετινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου στέφθηκε κι αυτή με τεράστια επιτυχία. Στους δρόμους είχαν κατεβεί περίπου 3.000 αστυνομικοί που προφύλαξαν τον κόσμο από τυχόν βάνδαλους που θα ήθελαν να βεβηλώσουν την μοναδική αυτή στιγμή εθνικής περηφάνιας. Κορυφαία στιγμή της ημέρας, ο λόγος του Κάρολου Παπούλια, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε ό,τι όπως οι ήρωες μας πάλεψαν τότε κατά του τούρκικου ζυγού, έτσι κι εμείς σαν λαός, αλλά κυρίως η μαχητική κυβέρνηση Σαμαρά που στηρίζει με κάθε τρόπο, θα πρέπει να συνεχίσει τον μαχητικό αγώνα που έχει δώσει μέχρι στιγμής, πάντα για το συμφέρον του Ελληνικού λαού.

Το εορταστικό κλίμα της ημέρας, το οποίο γιόρτασαν πολίτες, κάγκελα και ΜΑΤ αγκαλιά, φρόντισαν να μεταφέρουν και τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. τονίζοντας την συγκίνηση του να παρακολουθεί κανείς την παρέλαση από τα 100 μέτρα, πίσω από κλούβες και με αποκλεισμένους όλους τους δρόμους. Φήμες λένε ότι τα κάγκελα τοποθετήθηκαν για να μεταφέρουν το αίσθημα τις σκλαβιάς που βίωναν οι πρόγονοι μας, μιας κι εμείς απολαμβάνουν όλες τις ελευθερίες και τη ζωή στο έπακρο. Πάντως περίμενα να ακούσω και τίποτα για τον εθνικό ευεργέτη μας, το Βαρδή Βαρδινογιάννη αλλά ούτε καν. Δεν ακούστηκε κάτι για πιθανή χρηματοδότηση της παρέλασης από τον μεγάλο επιχειρηματία όπως έγινε μερικούς μήνες πριν, την 28η Οκτωβρίου, ωστόσο η κυβέρνηση φρόντισε να του κάνει ένα δωράκι για τη μεγάλη του προσφορά στη χώρα εκμεταλευόμενη το πρωτογενές πλεόνασμα και την νέα ώθηση που πήρε η οικονομία.

Το νέο πάντως αυτό τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε., που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Βαρδινογιάννη και της υπόλοιπης παρέας των μεγαλοκαρχαριών δε το μετέφεραν στον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση με μία τροπολογία που ψηφίστηκε στη βουλή, την οποία προσπαθούσε επί μήνες να περάσει συναντώντας κυρίως τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, κατάφερε να χαρίσει στον κ. Βαρδινογιάννη, τον Λάτση αλλά και άλλους επιχειρηματίες τουλάχιστον 1,2 δις ευρώ. Η κυβέρνηση είναι τόσο μπροστά πλέον που μοιράζει λεφτά αβέρτα. Από την άλλη λέει να χαρίσει και στον Λάτση την περιοχή του Ελληνικού γιατί το παιδί μπορεί να μείνει παραπονεμένο καθώς όλο ο Βαρδής παίρνει τα καλά κομμάτια.

Κανείς όμως δε μίλησε γι' αυτά. Χάθηκαν όλα πίσω από τον εκκωφαντικό ήχο των αεροπλάνων που πέταξαν πάνω από την πρωτεύουσα κάνοντας ασκήσεις. Όλοι κοιτούσαν και χάζευαν με το στόμα ανοιχτό. Κάποιοι δεν είχαν να φάνε καν, αλλά ποιος νοιάζεται; Κάποιοι δεν έχουν σπίτι και δουλειά πια... Τα αεροπλάνα πάντως έπρεπε να πετάξουν όσα λεφτά κι αν χρειάστηκαν για καύσιμα. Ο Βαρδινογιάννης και ο Λάτσης θα πρέπει να συνεχίσουν να κάνουν το κομμάτι τους όποιο κι αν είναι το τίμημα. Και η Ελληνική σημαία θα πρέπει να κυματίζει περήφανη στα μπαλκόνια όση ξεφτίλα κι αν υποστούμε ακόμη...