Δ.Α.Π.: Από τους καναπέδες στα πεζοδρόμια

Η ΔΑΠ από τους καναπέδες των club και από πάσης φύσεως άλλον καναπέ καλεί τους φοιτητές να στραφούν ενάντια στον αγώνα των δικοιητικών υπαλλήλων και της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Αυτή η αφίσα της δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίζει καλύτερα τη γενικότερη στάση της δεξιάς  παράταξης απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά και να αποδειχθεί πιο προφητική από ποτέ, με τις τελευταίες εξελίξεις στα πανεπιστήμια να είναι στο προσκήνιο και τη ΔΑΠ να προσπαθεί να στρέψει τους φοιτητές κατά του αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου, ακολουθώντας πιστά τη γραμμή της μητέρας ΝΔ και της κυβέρνησης γενικότερα. Η ΔΑΠ λοιπόν καλούσε τότε τους φοιτητές να μην σκέφτονται τι τους προσφέρει το δημόσιο πανεπιστήμιο και αναρρωτιέμαι, κρίνοντας από τη γενικότερη στάση της παράταξης, απευθύνεται άραγε στις παροχές του δημόσιου πανεπιστημίου προς τον φοιτητικό κόσμο; Αυτές που μέρα με τη μέρα περιορίζονται όλο και πιο πολύ; 

• Στις εστίες που κλείνουν και στις οποίες μπαίνουν όλο και αυστηρότερα κριτήρια; 
• Στις λέσχες που ιδιωτικοποιούνται και αποκλείουν κόσμο και κοσμάκη από τη σίτηση; 
• Στην καταπάτηση του ασύλου; Στην πιθανή καταβολή διδάκτρων; 
• Στα συγγράμματα που περιορίστικαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια και υπάρχει περίπτωση να αποκτούνται στο μέλλον επί πληρωμή;
• Στην έλλειψη αποσπασμένων καθηγητών και στην αδυναμία πραγματοποίησης των πρακτικών ασκήσεων;
• Στην είσοδο εργολαβιών στα δημόσια πανεπιστήμια;
• Στην απόλυση διοιηκητικών υπαλλήλων και καθηγητικού προσωπικού;

Αν θεωρούν τις παραπάνω παροχές δεδομένες, μάλλον ζούνε σε έναν άλλον κόσμο τα παιδιά και κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά σε ένα πανειστήμιο που πέφτει όλο και πιο χαμηλά χρόνο με τον χρόνο. Η ΔΑΠ καλεί τους φοιτητές να σκεφτούν τι κάνουν αυτοί για το πανεπιστήμιο τους. Κρίνοντας πάντως από τη στάση  και τις πράξεις της δε θα έλεγα ότι γίνονται και πολλά. Αντίθετα η ΔΑΠ έχει αποδείξει εδώ και χρόνια το ρόλο που έχει αναλάβει στα πανεπιστήμια. Καλλιεργώντας ένα απολιτικ κλίμα γίνεται ο μεγάλος νταβατζής της κυβερνητικής πολιτικής και όχι μόνο, ευνοώντας με οποιονδήποτε τρόπο την εφαρμογή της στα πανεπιστήμια. Από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους στο προσκήνιο της πανεπιστημιακής ζωής βρίσκονται οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων με τη ΔΑΠ τον πρώτο καιρό να αδιαφορεί τελείως για το ζήτημα και να προσπαθεί να σαμποτάρει με οποιονδήποτε τρόπο τις δημοκρατικές διαδικασίες, είτε με το να μην εμφανίζεται σε Δ.Σ. τμημάτων, είτε με το να απαξιώνει το θεσμό και τον χαρακτήρα των φοιτητικών συνελεύσεων.

Λάσπη και προπαγάνδα τα εργαλεία της, με αποκορύφωμα την ηλεκτρονική κάλπη που έστησε υπέρ του ανοίγματος των σχολών. Η ιστοσελίδα αυτή παρουσιαζόταν σαν πρωτοβουλία φοιτητών, που όπως αποδείχθηκε αργότερα στήθηκε και διαχειροζόταν από τα κεντρικά της ΟΝΝΕΔ, νεολαίας της ΝΔ. Και αυτό ήταν το λιγότερο. Φάνηκε ακόμη ότι δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας στην ψηφοφορία κι έτσι ο καθένας μπορούσε να ψηφίσει όσες φορές ήθελε, κρίνοντας το λιγότερο αναξιόπιστα τα αποτελέσματα της, αν όχι στημένα για προφανέστατους λόγους. Περισσότερα εδώ.

Σήμερα (Νοέμβριος 2013) το μότο της ΔΑΠ, που το διαβάζουμε στις αφίσες της είναι: "Βγες μπροστά. Για να αλλάξει κάτι πρέπει να συμμετέχεις. Γίνε η αλλαγή". Βέβαια όλα αυτά μοιάζουν απλά λόγια του αέρα καθώς οι ΔΑΠίτες ούτε μπροστά βγαίνουν για να διεκδικήσουν κάτι ουσιαστικό, ούτε έχει επιτευχθεί κάποια αλλαγή προς το καλύτερο στο χώρο των πανεπιστημίων. Ίσα ίσα, μία ολόκληρη κοινωνία παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια το δημόσιο πανεπιστήμιο, να έχει παρακμάσει από την εφαρμοζόμενη πολιτική των τελευταίων ετών και την ολοκληρωτική απαξίωσή του από τις κυβερνήσεις. Οι ΔΑΠίτες δε, οργανώνουν αντισυγκεντρώσεις στα προπύλαια του ΕΜΠ φωνάζοντας για το άνοιγμα των σχολών τους που τελούν υπό κατάληψη εδώ και 3 μήνες περίπου και αδιαφορόντας για τα δεινά που θα επέλθουν με τις απολύσεις των διοικητικών και την γενικότερη απαξίωση της παιδείας, καθώς έχει αποδειχθεί ότι τα πανεπιστήμια θα είναι αδύνατο να λειτουργήσουν και να διαττελέσουν το ακαδημαϊκό τους έργο χωρίς τους διάφορους υπαλλήλους που θα το εγκαταλείψουν.

Δεν θα μπορούσαν βέβαια να κρατήσουν διαφορετική στάση καθώς έτσι θα έρχονταν σε σύγκρουση με τις θέσεις που οι ίδιοι σαν παράταξη προβάλουν, οι οποίες θέσεις όλως τυχαίως ταυτίζονται και με την πολιτική που εφαρμόζει ο πρωθυπουργός και η μαμά ΝΔ. Μία πολιτική που ευνοεί την κατάρευση και μόνο του πανεπιστημίου στηριζόμενη στις οικονομικές πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση. Λιγότερα δικαιώματα, λιγότερη ελευθερία, λιγότερη παιδεία, λιγότερο ακαδημαϊκό έργο με είσοδο εταιριών και εργολαβιών είναι τα πανεπιστήμια που θέλει η ΔΑΠ. Ένα πανεπιστήμιο για λίγους και μία παιδεία που θα είναι προνόμιο κι όχι δικαίωμα, μία εικόνα που μέρα με τη μέρα βλέπουμε να υλοποιείται μέσα από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Αυτές λοιπόν ήταν οι θέσεις που προέβαλλαν πριν τις εκλογές του προηγούμενου Μαϊου:

1. Εισαγωγή της αξιολόγησης και χρηματοδότηση των ιδρυμάτων με βάση το ακαδημαϊκό έργο που παράγουν. Με λίγα λόγια, η εκπαίδευση και η παιδεία γίνεται εμπόρευμα και οι χρηματοδοτήσεις τους καθορίζονται με βάση τα παρακάτω κριτήρια. Βέβαια τα τελευταία χρόνια η χρηματοδότηση για τα πανεπιστήμια  και την παιδεία είναι ελάχιστη και οι εργολάβοι που αναλαμβάνουν πολλές φορές τη διακίνηση του χρήματος κάνουν το κομμάτι τους με αυτά. Αναρρωτιέμαι που θα βρεθούν τα λεφτά για την πάγια και επαρκή χρηματοδότηση που διαλαλούν οι ΔΑΠίτες και πως θα κατοχυρωθεί η αξιοκρατική αξιολόγιση.  Ποιοι θα αξιολογούν άραγε και με ποιά κριτήρια; 

Απολύσεις, καταργήσεις μαθημάτων και κυρώσεις σε βάρος των διοικήσεων που δεν εφαρμόζουν τον "Νόμο" πάντα παρούσες...

2. Εδώ η ΔΑΠ ζητοκραυγάζει για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου "ανομίας" και προχωρά κι ένα βήμα παραπέρα ζητώντας μέχρι και τη δημιουργία αστυνομικών τμημάτων μέσα στα πανεπιστήμια.  Περιττά τα όποια σχόλια...Μη μας εκπλήσσουν λοιπόν οι έφοδοι των ΜΑΤ, που παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό στις σχολές. Οι ΔΑΠίτες είναι πρόθυμοι να κάνουν μάθημα παρέα με τους αστυνομικούς... ΔΑΠ+ ΜΑΤ= L.F.E <3

3.Εδώ διαβάζουμε μία πραγματικά τρελή θέση της ΔΑΠ, στα όρια της σχιζοφρένειας. Αλλά δε με εκπλήσσει ούτε αυτή. Τους ξέρω... Κατανοούν λένε την ανάγκη για στέγαση των φοιτητών, αλλά δεν θα γίνεται σε δημόσιες εστίες πλέον. Λένε λοιπόν: "Βασικά χεστήκαμε για τις δημόσιες εστίες. Όποιος θέλει στέγαση θα πληρώνει  για να βγάζουν και κάνα φράγκο κάτι φίλοι μας που στηρίζουν τον Αντώνη μας. Επίσης κατανοούμε οτι όλοι θέλετε να μένετε αλλά άμα έχει περισσότερη ανάγκη κάποιος άλλος καημένος, εσείς θα φεύγετε για να του δώσετε τη θέση σας. Άντε μείνετε σε κάνα παγκάκι, έλεος πια όλα τα θέλετε! Όχι μεσα στο πανεπιστήμιο όμως και το κάνουμε χώρο ανομίας. Θα βάλουμε τα ΜΑΤ να σας κάνουν ντα! Εμείς θα τη βγάζουμε σε ακριβά εστιατόρια και θα νοικιάζουμε τις ακριβές μας γκαρσονιέρες γιατί είμαστε άπλες!" (κάποια από τα παραπάνω λόγια έχουν ειπωθεί real life).

  

4. Κλασσική θέση,  την οποία οι καραδεξιές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προσπαθούν να υλοποιήσουν με οποιοδήποτε τρόπο και οποιαδήποτε θυσία και το καταφέρνουν όλο και πιο πολύ μέρα με τη μέρα καταστρέφοντας τον χαρακτήρα του δημόσιου πανεπιστημίου και εξισώνοντάς το με τις ιδιωτικές σχολές.

5. Η ΔΑΠ εδώ φωνάζει έξω τα παλιά όργανα διοίκησης γιατί είναι όλοι συνδικαλιστές και ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ! Μπορώ να φανταστώ τον Άδωνι να φωνάζει κάτι τέτοια αν δεν το έχει κάνει ήδη. Από εδώ και πέρα λοιπόν θα μπαίνουν όσοι επιλέγει η ΝΔ, όπως έγινε και στην περίπτωση της ΔΤ και οι νέες διοικήσεις θα φροντίσουν για να φέρουν και επενδύσεις στα πανεπιστήμια μέσω των γνωστών φίλων τους που θα τα στάξουν και θα καρφώσουν και καμία σημαία της Coca-Cola στις ταράτσες των σχολών.

Σε ανακοινώσεις της τον τελευταίο καιρό η ΔΑΠ αναφέρόμενη στο ζήτημα των διοικητικών, σχολιάζει ότι "μία ολόκληρη κοινωνία παραμένει όμηρος μιας κατάστασης την οποία δεν δημιούργησε και δεν ευθύνεται". Η απάντηση μου είναι ότι αυτή η κοινωνία και δημιούργησε και ευθύνεται για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, όχι μόνο στα πανεπιστήμια αλλά γενικά στη χώρα. Όχι όμως με τον τρόπο που εννοούν οι ΔΑΠίτες αλλά μέσω των επιλογών μας και που επιτρέπουμε αποβράσματα σαν αυτούς να είναι στην επιφάνεια των πολιτικών εξελίξεων. Βασικά οι ίδιοι οι ΔΑΠίτες είναι όμηροι των δικών τους αποφάσεων και μιας ιδεολογίας την οποία ακολουθούν σαν τα πρόβατα που πάνε για σφαγή αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Βέβαια πολλοί στην τελική καταλήγουν από τη ΔΑΠ  να γίνονται υψηλόβαθμα στελέχη της ΝΔ με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Άδωνι Γεωργιάδη και πολλούς άλλους. Δείτε τι παιδιά βγάζει αυτή η παράταξη... Παλικάρια! Έχουμε ακόμη τις πελατειακές σχέσεις που πάνε κι έρχονται στο κόμμα, όπως για παράδειγμα αυτό ή και πιο απλά και καθημερινά για τη ΔΑΠ (και όχι μόνο) με αυτά τα ξεφτιλίκια.

Είναι γελοίο λοιπόν μία παράταξη η οποία είναι έρμαιο των πολιτικών αποφάσεων της κυβέρνησης να έρχεται να παριστάνει τον σωτήρα μέσα στα πανεπιστήμια. Και είναι το λιγότερο υποκριτικό, αυτή η παράταξη να περιτριγυρίζει τον εαυτό της με έναν απολιτικ μανδύα, ενώ στους κόλπους της καρποφορούν οι πολιτικές αποφάσεις ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, που έχει καταστρέψει τα πανεπιστήμια και συνεχίζει να το κάνει με την περίσσια ανοχή των φοιτητών και των πολιτών γενικότερα. Ας ανοίξουν αν είναι έτσι τα πανεπιστήμια να αναλάβει το έργο της η ΔΑΠ να κάνουν και καμία εκδρομή στο Bansko γιατί μπορεί να τα εμποδίζουμε τα παιδια...

ΥΓ.1: Μη ξεχνάμε το γεγονός ότι η ΔΑΠ επέλεξε να ψηφίζει λευκό ή αδιαφορούσε στην καταδίκη της δολοφονίας του Π. Φύσσα πρίν λίγους μήνες. Αυτό έγινε στη σχολή μου αλλά και σε πολλές άλλες. Περισσότερα εδώ.

ΥΓ.2: http://www.youtube.com/watch?v=_gjXnGG0uNE

Α.Π.Θ. (Άπορο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

Τα τελευταία χρόνια το πανεπιστήμιό μου καταρρέει. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, το Αριστοτέλειο, μαζί  με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια της χώρας μας, χάνει την παλιά του αίγλη. Μία αίγλη που επικεντρωνόταν στα πιο ουσιώδη πράγματα που πρέπει να παρέχονται σε ένα φοιτητή και που έδινε στο πανεπιστήμιο την αξιοπρέπεια που του άξιζε. Αλλά αυτά δεν τα εκτιμήσαμε όταν τα είχαμε. Και πολλοί φαίνονται να μη τα εκτιμούν και τώρα που τα χάνουν. Κάποιοι κερδοσκοπούν σε βάρος της παιδείας και των πανεπιστημίων, στη δικιά μας περίπτωση. Ένα φιάσκο που κρατάει χρόνια και ήρθε να πατήσει στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που έχουν διαμορφωθεί, αφήνοντας ένα ερημωμένο πανεπιστήμιο τόσο από ανθρώπους, όσο και από ποιότητα σπουδών και παροχών. Θα τους αφήσεις να καταντήσουν το Αριστοτέλειο και το κάθε άλλο πανεπιστήμιο, ερημωμένο και άπορο; 

Στην Ελλάδα του 2013, του Α. Σαμαρά και του μνημονίου, στο όνομα της εξυγίανσης και της σωτηρίας της οικονομίας της χώρας τίποτα δε μοιάζει να μένει πια όρθιο και να υπολογίζεται. Υγεία και παιδεία ισοπεδώνονται και θυσιάζονται στο όνομα των απαιτήσεων της Τρόικα και μιας κυβέρνησης που είναι αποφασισμένη να πατήσει επί πτωμάτων για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις αυτές, για να έρθει μία υποτιθέμενη σωτηρία η οποία μέρα με τη μέρα μοιάζει να βρίσκεται όλο και πιο μακρυά. Μαζί ισοπεδώνονται και τα πιο βασικά και ζωτικής σημασίας δικαιώματα των πολιτών και όποιος σηκώνει το κεφάλι κατονομάζεται τρομοκράτης. Στον χώρο της παιδείας, τα πράγματα μοιάζουν να είναι πιο σκοτεινά από ποτέ, με το επίπεδο παροχών να πέφτει χρόνο με τον χρόνο (τους τελευταίους μήνες παρατηρήσαμε μία πτώση ποιότητας ρεκόρ εδώ που τα λέμε, η ξεφτίλα στο μεγαλείο της), η εκπαίδευση να γίνεται προνόμιο για λίγους, εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών να καταρρέουν και ιδιωτικές εταιρίες να εισέρχονται όλο και πιο πολύ στον χώρο. Η παιδεία στα μάτια της κυβέρνησης μοιάζει σαν ένας χώρος κερδοσκοπίας και επένδυσης. Αλλά η μόνη επένδυση που μπορεί να γίνει, αφορά την ίδια την παιδεία και το επίπεδο των παροχών. Απεναντίας η κυβέρνηση αυτό που δίνει είναι περικοπές, απολύσεις και μπόλικη λάσπη προκειμένου να προχωρήσει τα σχέδια της. Μπορώ να αναλωθώ κι άλλο περιγράφοντας τη σαθρή αυτή κατάσταση, αλλά για να μη γίνομαι κουραστικός ας προχωρήσουμε στο δια ταύτα και ας επικεντρωθούμε για σήμερα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης κάνοντας μία γρήγορη αποτίμηση της κατάστασης.

Οι Διοικητικοί υπάλληλοι

Τις τελευταίες 6 εβδομάδες, οι διοικητικοί υπάλληλοι των Πανεπιστημίων, βρίσκονται σε απεργιακό κλοιό, υπερασπιζόμενοι την εργασία, τα δικαιώματά τους και το πανεπιστήμιο. 1349 διοικητικοί από όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, με απόφαση του υπουργείου παιδείας θα τίθονταν σε διαθεσιμότητα. Η απάντηση των υπαλλήλων ήταν μέχρι στιγμής κινητοποιήσεις και απεργίες που κρατάν εδώ και 6 εβδομάδες. Η κυβέρνηση φυσικά συνέχισε τις επιθέσεις εναντίον των εργαζομένων καταστρατηγώντας κάθε δυνατό μέσο με δυνατότερο, όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις όπως της Ε.Ρ.Τ. ή των καθηγητών, τη λασπολογία.

Οι διοικητικοί υπάλληλοι απαρτίζουν τις όποιες διοικητικές υπηρεσίες υπάρχουν στα πανεπιστήμια, από τις γραμματείες, τις νησίδες, μέχρι και τις βιβλιοθήκες. H απόλυση τους τι σημαίνει πρακτικά; Ότι το πανεπιστήμιο υπολειτουργεί και κάποιες υπηρεσίες παύουν να υφίστανται. Το θέμα βέβαια είναι ότι αυτές οι απολύσεις θα δημιουργήσουν ένα τεράστιο κενό στα πανεπιστήμιο που θα είναι αδύνατο να αναπληρωθεί καθώς υπάρχουν ήδη 2.500 περίπου κενές θέσεις, ενώ στο αριστοτέλειο συγκεκριμένα αγγίζουν τις 210. Είναι προφανές λοιπόν ότι οι απολύσεις αυτές θα επιβαρύνουν αβάσταχτα τα ελληνικά πανεπιστήμια.

To ποσοστό διοικητικών υπαλλήλων ανά 100 φοιτητές σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια κυμαίνονται αναφορικά στους 10-65 διοικητικούς προς 100 φοιτητές (65 σε κάποια κορυφαία πανεπιστήμια) ενώ ο

μέσος όρος στην Ελλάδα κυμαίνεται στους 3,5/100 ενώ στο Αριστοτέλειο συγκεκριμένα στους 1/100 φοιτητές.

Παιδαγωγική σχολή Α.Π.Θ.

Ο ρόλος των εργολάβων

Η μη δυνατότητα διορισμού μόνιμου προσωπικού στα πανεπιστήμια αλλά και σε άλλους κλάδους οδήγησε την κυβέρνηση στην ανάθεση του έργου αυτού σε εργολάβους. Τι είναι οι εργολάβοι; Πρόκειται για ιδιώτες οι οποίοι αναλαμβάνουν να πάρουν τα χρήματα που παρέχει το κράτος για συγκεκριμένες υπηρεσίες του πανεπιστημίου ώστε να τα διαθέσει στους υπαλλήλους που πρέπει να τα πληρωθούν. Βέβαια αυτό οδηγεί τους εργαζομένους, σε ελαστικές συμβάσεις, κάποιες φορές του 1 μηνός, ελάχιστες απολαβές που κυμαίνονται στα όρια του βασικού μισθού, ανασφάλιστη εργασία και περιορισμένα δικαιώματα. Μία παρόμοια τακτική πιθανότατα να σχεδιάζεται να εφαρμοστεί και στην περίπτωση των διοικητικών υπαλλήλων.

Η σκοτεινή πλευρά της υπόθεσης, που είναι και η μόνη που υπάρχει, έγκειται ακριβώς στα απάνθρωπες συνθήκες και στο αβέβαιο μέλλον των εργαζομένων, αλλά και στις μίζες που "πέφτουν" και στο ξέπλυμα χρήματος μέσα από τη διαδικασία αυτή. Οι εργολάβοι δηλαδή μεγάλο ποσοστό των χρημάτων που διαθέτουν πολλές φορές το κρατάν πιθανότατα για την πάρτη τους, ενώ δεν αποκλείεται και η "δωροδοκία" πρυτάνεων ή και βουλευτών.

Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα που είχε βιώσει πέρυσι το Α.Π.Θ. όταν οι καθαριστές και άλλοι εργολαβικοί υπάλληλοι ήταν απλήρωτοι για μήνες, ή η περίπτωση των εργαζομένων της  πανεπιστημιακής φοιτητικής λέσχης, η οποία έχει υποβαθμιστεί σε τεράστιο βαθμό τα τελευταία χρόνια, οι υπάλληλοι αφήνονται απλήρωτοι για μήνες ενώ ζούνε με την αγωνία της απόλυσης κάθε μήνα. Τα χρήματα που διατίθενται για τη λέσχη υπερκάλυπταν τις ανάγκες της αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο εξαφανίζονταν. Μαντέψτε σε ποιες τσέπες κατέληγαν...

Σπουδές επί πληρωμή

Η μοίρα της φοιτητικής λέσχης του Α.Π.Θ. δεν είναι η καλύτερη και φέτος φαίνεται να μπαίνει για τα καλά στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης. Αυτό σημαίνει δωρεάν σίτιση για λίγους ενώ οι υπόλοιποι πληρώνουν ένα ποσό της τάξης των 2 ευρώ, την ώρα που η ελληνική οικογένεια ασφυκτιά να πληρώσει τα βασικά έξοδα φοίτησης. Όσον αφορά τη στέγαση, η φιλοξενία στις φοιτητικές εστίες γίνεται πλέον επιλεκτικά, με πολλούς φοιτητές που ήδη στεγάζονται εκεί να διώχνονται από τα δωμάτιά τους, ενώ τμήματα των εστιών κλείνουν λόγω αδυναμίας λειτουργίας και έλλειψης προσωπικού. Στις παροχές που περικόπτονται να προσθέσουμε τα σενάρια για βιβλία που πλέον θα τα πληρώνουν οι φοιτητές, ενώ έχουν γίνει ήδη σημαντικές περικοπές στον αριθμό και την ποιότητα των συγγραμμάτων που παρέχονται.

Σενάρια υπάρχουν ακόμη για πιθανότατη καταβολή διδάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια (δείτε αναλυτικά και στο άρθρο της εφημερίδας των συντακτών εδώ). Η ατζέντα της κυβέρνησης μοιάζει να βρίσκεται πιο κοντά έτσι στην εκπλήρωση της, με τα δημόσια πανεπιστήμια να γίνονται προνόμιο λίγων, ενώ όσοι επιθυμούν και μπορούν να στρέφονται σε ΙΕΚ και ιδιωτικές σχολές. Με την υποχρηματοδότηση και και τον οικονομικό στραγγαλισμό των δημόσιων πανεπιστημίων, όπως αναφέρει και η Εφημερίδα των Συντακτών, η κυβέρνηση πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τριγώνια. Να λασπολογίσει απέναντι στο Δημόσιο πανεπιστήμιο, που το άφησε η ίδια να μαραζώσει και να ανοίξει έπειτα το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις. Εγώ θα προσθέσω και ένα τρίτο, τα συμφέροντα και τις μίζες που θα αποκομίσουν κάποιοι λίγοι και εκλεκτοί του Σαμαρά και του κάθε Σαμαρά, που σαν λύκοι θα έρθουν να εκμεταλευτούν την κατάσταση.

Στάση πρυτανείας- καθηγητών

Η πρυτανεία του Α.Π.Θ. τον τελευταίο καιρό με τις εξελίξεις με τους διοικητικούς υπαλλήλους έχει δείξει μία κινητικότητα, τουλάχιστον σε νομικό πλαίσιο. Είναι πλάι στους υπαλλήλους στηρίζοντας τις απεργίες με έννομα μέσα. Ας ελπίσουμε να φανούν αποτελεσματικά και να αποφέρουν κάτι σε συνδυασμό με τις κινητοποιήσεις. Στα θέματα των εργολαβιών ωστόσο, η πρυτανεία δε φάνηκε να λαμβάνει κάποια μέτρα για την υπεράσπιση του πανεπιστημίου, αλλά αντίθετα χαϊδεύει αυτιά και κάνει τα στραβά μάτια. Να αναλογιστούμε πάλι γιατί; Αφελής πάντως δεν είμαστε...

Απαράδεκτη ήταν η στάση της πρυτανείας πέρυσι όταν έδωσε την άδεια σε ομάδες των ΜΑΤ να εισβάλουν στον χώρο του πανεπιστημίου καταπατώντας το πανεπιστημιακό άσυλο ενώ τις ίδιες ημέρες συνέβαλε και στο σπάσιμο της απεργίας των εργαζομένων του Α.Π.Θ. Πολλά βρωμάνε από πλευράς πρυτανείας στην υπόθεση αυτή και δεν είναι τα σκουπίδια που συγκεντρώθηκαν τις ημέρες εκείνες στο Αριστοτέλειο.

Οι καθηγητές του Α.Π.Θ. τις ημέρες αυτές έδειξαν επίσης τη στήριξή τους στον αγώνα των διοικητικών με απεργίες και πορείες, ωστόσο πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι πλέον γυρνάν στις αίθουσες τους και φαίνεται να ξεχνάν τα όσα συμβαίνουν. 

Οι φοιτητές

Κι ερχόμαστε στο δια ταύτα και στα άτομα που η μοίρα των πανεπιστημίων τα αφορά περισσότερο από τον καθένα, τους ίδιους τους φοιτητές. Η κατάσταση εμένα προσωπικά μου φαίνεται απελπιστική. Γύρω μου παρατηρώ μία αδιαφορία και ένα διαρκή σταρχιδισμό. Περισσότερες είναι οι φωνές που συζητάνε για το πότε θα ξεκινήσουν τα μαθήματα, μην υπολογίζοντας τα όσα συμβαίνουν.
Οι αίθουσες των σχολών ήταν όλο το Σεπτέμβρη άδειες. Οι Φοιτητές δεν ήταν εκεί να στηρίξουν εξ αρχής τον αγώνα για τους διοικητικούς αλλά και το ίδιο τους το πανεπιστήμιο. Μία νεολαία η οποία έπρεπε να φλέγεται από οργή με τα όσα συμβαίνουν γύρω, εκδηλώνει μία άμετρη απάθεια.

Τις τελευταίες μέρες άκουσα πως πραγματοποιήθηκαν γενικές συνελεύσεις των φοιτητών. Πρέπει να ήταν 3 σε όλο το Α.Π.Θ. Ας ελπίσουμε το κλίμα αυτό να αλλάξει τις επόμενες εβδομάδες. Οι κομματικές παρατάξεις δε, οι μπλε και οι πράσινες, είναι άφαντες στις περισσότερες σχολές και μάλλον σχεδιάζουν τους επόμενους χορούς τους. Έχω και παραδείγματα από κάποιους μπλε που επιλεκτικά αδιαφορούν και ακολουθούν  αυτή την τακτική της αδιαφορίας για τον σύλλογο, τη σχολή και το πανεπιστήμιο γιατί έτσι τους λένε τα "κεφάλια" και έτσι λέει και ο Σαμαράς που είναι ο Χριστός τους.

Γύρω μας συμβαίνουν όργια. Πρέπει να το καταλάβουμε. Να συνειδητοποιήσουμε πριν να είναι αργά. Αυτή η στιγμή είναι η κρισιμότερη που βιώνουν τα πανεπιστήμια, η εκπαίδευση και η υγεία. Αν και αργά πρέπει όλοι μας να αναλάβουμε δράση. Υπάρχουν τρόποι και όποιος θέλει μπορεί να καταφέρει πράγματα. Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται το μέλλον μας, των αδελφών μας, του πανεπιστημίου και της δημοκρατίας. Διακυβεύεται η ζωή και τα όνειρά μας.