Το παρεξηγήσιμο επάγγελμα του μπάτσου

Οι πολίτες δικαιολογούν την αστυνομική βία και όχι μόνο, αλλά όταν περνάμε στην άλλη πλευρά, αυτή των διαδηλωτών και των διαμαρτυρόμενων πολιτών, η κριτική τους είναι αμείλικτη και ανυποχώρητη. 

Πώς είναι δυνατόν μερίδα των πολιτών να δικαιολογεί την αστυνομική βία και να εκφράζει αμφιβολίες για την βασιμότητα των ειδήσεων που κατά καιρούς κάνουν την εμφάνισή τους; Το θέμα δεν είναι απλά ότι δεν πιστεύουν σε όσα συμβαίνουν, αυτά κατά πάσα πιθανότητα έχουν συμβεί σύμφωνα με τα λεγόμενα τους. Αυτό που είναι εξωφρενικό είναι ότι πολλοί είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν τέτοιες πράξεις ακόμη και με τον πιο γελοίο τρόπο. Σε μία συζήτηση που είχα σήμερα στο τραπέζι έπεσε το θέμα της αστυνομίας μας, πάντα επίκαιρο τα τελευταία χρόνια, αλλά ειδικά τις τελευταίες ημέρες θα έλεγα ότι είχε την τιμητική του. Ενώ λοιπόν συζητούσαμε ακούστηκαν διάφορες οπτικές για το πώς εκτυλίχθηκε το συμβάν με τα κλεμμένα νερά στο περίπτερο στα Εξάρχεια. Άλλος αναφέρθηκε στα όσα είπε και ο Άδωνης Γεωργιάδης, ότι δηλαδή ο αστυνομικός ζήτησε νερό και ο περιπτεράς αρνήθηκε, άλλος είπε ότι ο περιπτεράς δεν είχε καταλάβει καλά στην αρχή αλλά η κατάληξη, όσα κι αν ακούστηκαν, ήταν μία. Οι μπάτσοι έκλεψαν τα νερά και χτύπησαν τον περιπτερά.

Μην ντρέπεστε... λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind

Σήμερα η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή: η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Ανάμεσά τους βρίσκονται (προς το παρόν) η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind... αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά.

Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πώς μοιάζει ο πάτος της.

Υπάρχει ήδη ένα άρθρο που εξηγεί με κάποια στοιχεία την υπόθεση LuxLeaks (εδώ link για το άρθρο από το διεθνές TPP) αλλά έτσι και αλλιώς η συντακτική ομάδα του TPP ετοιμάζει ένα ουσιαστικό αφιέρωμα που αξίζει να διαβάσετε. Μέχρι τότε όμως διαβάστε αυτό:

Η αριστερά της ντροπής

Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από ένα ριζοσπαστικό κόμμα ανατροπής σε ένα κόμμα ευρείας αποδοχής από τον λαό και τους ίδιους τους πολιτικούς του αντιπάλους με οποιοδήποτε τίμημα. Ακόμη και την ταύτιση με το ΠΑΣΟΚ.

Το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα που ταυτίστηκε με την έξοδο από τα μνημόνια, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιστροφή στη δραχμή. Αυτή η άποψη ακουγόταν από μεγάλες μερίδες του κόμματος που έδιναν τροφή στους πολιτικούς αντιπάλους του να το κατακρίνουν και να λασπολογήσουν όσο δεν πάει. Στα καθεστωτικά μέσα, το μόνο που παρακολουθούσες ήταν τα λυσσασμένα πρόσωπα των Νεοδημοκρατών και των Πασόκων να χτυπιούνται και να κατακλύζουν τους δέκτες με κύματα τρομολαγνείας. Ο φόβος κατέκλυσε τον Ελληνικό λαό και στον δημόσιο λόγο από τότε κυριαρχούσε μία αμφιβολία για τις πολιτικές επιλογές και το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό εν μέρει, θα μπορούσε να πει κάποιος, του στέρησε την πρωτιά σε εκείνες τις κρίσιμες εκλογές.