Η Ελλάδα σε οικονομική κατοχή

Η δημοκρατία σε αδιέξοδο.

Κάτι άκρως αποκαλυπτικό παρατηρείται στην πολιτική σκηνή της χώρας μας και συνάμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις τελευταίες ημέρες. Μετά την αλλαγή της σκυτάλης στα κυβερνητικά έδρανα φάνηκαν να αλλάζουν πολλά όσον αφορά τις διεκδικήσεις της χώρας μας. Φάνηκε πρώτα από όλα πως οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούσαν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μερικοί υποτακτικοί που έσκυβαν το κεφάλι είτε στο πρώτο «Forget it Yiannis» που άκουγαν, όπως έγινε στην περίπτωση του κ. Στουρνάρα, είτε στην πρώτη εφημερίδα που θα τους που θα σήκωναν οι Ευρωπαίοι για να τους χτυπήσουν στο κεφάλι, βλέπε Βενιζέλος. Ο Ελληνικός λαός είπε τη γνώμη του για τους πολιτικούς αυτούς και την υποτακτικότητα τους. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως, τους εταίρους μας, μάλλον η γνώμη μας ήταν διαφορετική μέχρι στιγμής...

Κάτι λείπει από τις πλατείες.

Κάτι αλλάζει στους δρόμους και στις πλατείες...

Φωτογραφίες: Γιώργος Οικονομίδης

Μέχρι και λίγους μήνες πριν ο λόγος για τον οποίο θα πραγματοποιούνταν κάποια πορεία ή συγκέντρωση είχε να κάνει με συγκεκριμένες αιτίες και επακόλουθα, είχε συγκεκριμένους σκοπούς. Οι απολύσεις, η λιτότητα, η εξαθλίωση που βίωσε ο ελληνικός λαός τα 5 χρόνια του μνημονίου, αποτελούσαν ένα δείγμα των λόγων για τους οποίους ο κόσμος κατέβαινε στους δρόμους για να διεκδικήσει τα αυτονόητα.

Η εικόνα που είχαν οι περισσότεροι για τις πορείες και τις διαδηλώσεις είναι συνηθισμένη. Η πολιτεία και τα Μ.Μ.Ε. έχουν καταστήσει δεδομένες κάποιες καταστάσεις, με τις πορείες να έχουν υποστεί ένα είδος δαιμονοποίησης με τον τρόμο να τις περιβάλλει.

Έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας!

Το σίριαλ του φετινού μετεκλογικού χειμώνα.

Οι εκλογές πέρασαν, έχουμε νέα κυβέρνηση και πλέον περνάμε σε μία φάση εκπλήρωσης των λεγομένων τόσο αυτών που κάθισαν στα έδρανα της κυβέρνησης, όσο και αυτών που είναι πλέον στην αντιπολίτευση. Όπως πάντα  κατά την προεκλογική περίοδο οι πολιτικοί του τόπου αυτού προέβησαν σε μεγαλοπρεπείς και πολλές φορές αθυρόστομες δηλώσεις, προβλέψεις και υποσχέσεις. Οι εκλογές αυτές χαρακτηρίστηκαν - όχι άδικα – οι κρισιμότερες της μεταπολίτευσης,  με τα κομματικά επιτελεία να είναι έτοιμα να συγκρουστούν με τις αντίπαλες παρατάξεις επιστρατεύοντας οποιοδήποτε μέσο διέθεταν για να προβάλουν τους εαυτούς τους σαν εγγυητές της ομαλότητας και τους αντιπάλους τους, κατά κύριο λόγο τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν παράγοντες αποσταθεροποίησης και καταστροφής. Στο μυαλό όλων των πολιτών κυριαρχεί ένα ερώτημα τώρα: Πώς θα εξελιχθούν πλέον τα πράγματα; Θα  εκπληρωθούν οι ανησυχίες και οι φόβοι κάποιων;

Εσείς κυρία Γιάννα είστε Charlie;

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την πολύνεκρη επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo, που όχι μόνο στοίχισε τη ζωή σε 11 άτομα αλλά αποτέλεσε κι ένα τεράστιο πλήγμα στην ελευθερία του τύπου ταρακουνώντας ολόκληρο τον κόσμο. Στην ελληνική πραγματικότητα παρά τα αρχικά κροκοδείλια δάκρυα πολλών δε φαίνεται να άλλαξαν και πολλά. Μόνο που στην χώρα μας οι επιθέσεις κατά του τύπου δε γίνονται (στις περισσότερες περιπτώσεις) με σφαίρες αλλά με αγωγές και μηνύσεις...

Μου λείπει ο Σαμαράς.

Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τίποτα δε μοιάζει ίδιο στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Τα πράγματα φαίνονται να πηγαίνουν αρκετά καλά κι ένας αέρας αλλαγής και αισιοδοξίας διαπνέει τους πολίτες και τη χώρα. Για πρώτη φορά μετά απο 5 χρόνια η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να διαπραγματεύεται πραγματικά με τους εταίρους της και να διεκδικεί τα συμφέροντα της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Ο Αλέξης Τσίπρας μέχρι στιγμής φαίνεται να  τηρεί τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και δεν αποτελεί ένα παράδειγμα πολιτικού σαν αυτούς που πέρασαν τα τελευταία 30 χρόνια από τη χώρα που την επομένη των εκλογών ξεχνούσαν τις δηλώσεις και τις υποσχέσεις τους.

Σε αυτό το σημείο θέλω να δηλώσω πόσο μου λείπει ο Αντώνης Σαμαράς. Και νομίζω οτι δεν είμαι ο μόνος. Προχτές έγινε η πρώτη πορεία επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και δεν πραγματοποιήθηκε ούτε ένα επεισόδιο. Η αστυνομία ήταν άοπλη και πίσω από της κλούβες της ενώ οι συμμετεχοντες στην πορεία έδειχναν απελπισμένοι που δε μπόρεσαν να παίξουν κάνα μπουκέτο με τους φίλους τους  τους μπατσους. Ή έστω να φάνε κανένα δακρυγόνο βρε αδελφέ. Πού είναι τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά να δείνει εντολές αβέρτα εξ ονόματος του πρωθυπουργού.