Είναι κοντό το μπόι των ονείρων σας

Του  Χρήστου Γιαννούλη δημοσιογράφου της ΕΡΤ3

Αυτή η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά…. «κοντή». Σχεδιάζει στο ημίφως για αυτό και δεν μπορεί να δει καθαρά αυτό που συμβαίνει γύρω της και κυρίως πάνω από το ύψος του βλέμματος της. Κοιτά χαμηλά, μπορεί και από ντροπή, μπορεί και από φόβο, μπορεί και από μίσος, μπορεί και από νεύρα, μπορεί και για κακό. Πάντως σίγουρα όχι για καλό.

 Λένε ότι η ΕΡΤ δεν αποτελεί ικανή αφορμή για να πέσει η κυβέρνηση.

Αναρωτιέμαι ποιοί είναι οι λόγοι  για να παραμείνει αυτή η κυβέρνηση στην θέση της;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Μία χώρα που δεν ονειρεύεται και δεν ελπίζει, είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Η φτώχια και το οικονομικό αδιέξοδο περίπου των ¾ των πολιτών αυτής της χώρας, είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Οι στοιβαγμένοι άρρωστοι σε ράντζα και οι 1200 άστεγοι της Αθήνας, είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: 600 χιλιάδες παιδιά που υποσιτίζονται γιατί οι γονείς τους είναι άνεργοι, σε οικονομικό αδιέξοδο και απελπισμένοι, είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Τρία εκατομμύρια έλληνες, άνεργοι, απλήρωτοι, υποαπασχολούμενοι, εξαπατημένοι, σε πτωχευμένες επιχειρήσεις πλούσιων όμως επιχειρηματιών που συνεχίζουν να απολαμβάνουν την φιλία των πολιτικών τους «συνεταίρων», είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Η απογοήτευση για πολλές ακόμη χαμένες γενιές που δημιουργεί η εμμονή σε μία αδιέξοδη πολιτική, είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Η ατιμωρησία των ηθικών και φυσικών αυτουργών της κρίσης που επεκτάθηκε πέραν της οικονομίας και στην λειτουργία της Δημοκρατίας, είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Η πίκρα του γέροντα που φεύγει από την ζωή, προδομένος και «στεγνός» γιατί δεν τον άφησαν να χαρεί την ζωή που του απέμεινε με αξιοπρέπεια, είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Ο έφηβος που δεν προλαβαίνει καν να ονειρευτεί βλέποντας τον πατέρα του ταπεινωμένο και την ζωή του υποθηκευμένη πριν καν την «περπατήσει», είναι ικανή αφορμή;

Η ΕΡΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ: Οι μαθητές των ειδικών σχολείων που «φυλακίστηκαν» στο σπίτι με τον πιο βάναυσο τρόπο, σφραγίζοντας τους το μοναδικό παράθυρο στην αξιοπρέπεια, είναι ικανή αφορμή;

Και αν πέσει η Κυβέρνηση, όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα, θα εξαλειφθούν δια μαγείας; Αφελής η ερώτηση, αυτονόητη η απάντηση. ΟΧΙ. Αλλά τουλάχιστον θα αξίζει τον κόπο να ξεκινήσει μία προσπάθεια που δεν θα κινείται στο ημίφως.

Και δεν θα είναι τόσο μα τόσο «κοντή». Θα είναι μία αναμέτρηση με το μπόι των ονείρων μας. 

Πηγή: ertopen.com

To μωρό της Ρόζμαρι

Πιθανότατα δεν θα σφαχτούμε ποτέ. Πιθανότατα θα επικρατήσει οριστικά είτε η δημοκρατία είτε ο σταρχιδισμός είτε η χρυσή ανάμεσά τους τομή, εκεί που η τομή συναντάει την αυγή κι όλα μπερδεύονται γλυκά. Και δεν θα μας απομείνει τίποτα άλλο παρά η ανεκπλήρωτη φαντασίωση του αίματος. Η χώρα θα ισορροπήσει, όλα θα έχουν μπει στον καλό ή τον κακό τους δρόμο (αδιάφορο τι από τα δύο, αρκεί να είναι ομαλός), όλες οι ωδίνες της εποχής που ήρθε να διαδεχτεί την μεταπολίτευση θα έχουν περάσει, το μωρό θα αρχίσει να πατάει πλέον στα πόδια του, στα δικά του δηλαδή αυτονόητα που θα έχουν διαδεχτεί τα παλιά, τα οποία είναι και η πηγή όλων των συγκρούσεων. Γιατί είναι με βάση τα αυτονόητα με τα οποία είχαμε γαλουχηθεί που θεωρούσαμε πως υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται και πως υπάρχουν πολιτικά και πολιτειακά όρια. Κάθε εποχή όμως έχει τα δικά της όρια και για αυτό σε αυτήν εδώ την καινούρια έχουμε προφανώς να ξεπεράσουμε πολλά ακόμη. Και θα απομείνουν έτσι να μας περιγελούν κατάμουτρα κείμενα με τα οποία προφητεύαμε εξεγέρσεις. Γιατί το κάναμε άραγε; Ποιά προσωπική ψυχική ματαίωση κουβαλούσαμε και προσπαθούσαμε να την εκτονώσουμε εκεί; Μήπως πάλι ήταν αυτό το τελευταίο μεταπολιτευτικό κουσούρι; Η αδυναμία να συνειδητοποιήσουμε πως η πλειοδοσία «αγώνα» ήταν βερμπαλιστική, με αποτέλεσμα το διαρκές μεταπολιτευτικό «δεν θα περάσει» να δώσει τη θέση του, όταν η πίστα άλλαξε, στο ισοπεδωτικό πέρασμα των πάντων; Να ήταν τελικά αυτή όλη κι όλη η πολιτική μας συγκρότηση; Η ονείρωξη μιας εξέγερσης, με τον εξεγερμένο λαό σε ρόλο όχι κάποιου αληθινά ριζοσπαστικοποημένου συλλογικού υποκειμένου, αλλά σε ρόλο Σούπερμαν και Μπάτμαν που θα τιμωρούσε τους εξόφθαλμα κακούς, θα ικανοποιούσε ένα στοιχειώδες αίσθημα δικαίου και θα επανέφερε το όνειρο της ευημερίας;

Αν το μαύρο στις οθόνες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης είναι ένα βασικό σύμβολο της νέας εποχής, η μονόχρωμη πολυχρωμία στις οθόνες της ιδιωτικής τηλεόρασης τέμνει την μεταπολίτευση σε δύο υποπεριόδους: από το 1974 ως το 1989 που άνοιξαν τα ιδιωτικά κανάλια και από το 1989 ως το Καστελλόριζο του 2010. Και είναι ενδιαφέρον πως ό,τι οι άλλοι αποκαλούν κουλτούρα της μεταπολίτευσης δεν συμπεριλαμβάνει το σκέλος της δεύτερης υποπεριόδου, ωσάν η μεταπολίτευση να μην συγκαθορίζεται και από τις μεγαδόσεις Mega, ωσάν πριν τον τιμωρό Σίμο να μην υπήρξε καμία Ρούλα, ωσάν να μην υπήρξε στη χώρα το τρίπτυχο λάιφ στάιλ - αποβλάκωση - ιδιώτευση, αλλά μόνο συντεχνίες και κρατισμός. Το βράδυ της 11ης Ιουνίου που έκλεινε η ΕΡΤ, από τις 9 ως τις 12 το βράδυ, στους 100 που είχαν ανοικτές τηλεοράσεις μόνο οι 29 παρακολουθούσαν τα τρία κρατικά κανάλια. Οι υπόλοιποι 71 είτε δεν είχαν πάρει καν χαμπάρι τι γίνεται είτε δεν τους ένοιαζε και έβλεπαν κάτι άλλο. Η ιδιωτική τηλεόραση ήρθε να προσφέρει στον κόσμο αυτά που θέλει να βλέπει. Και από αυτά τα λίγα που παγίως θέλει ο κόσμος, να τον εθίσει σταδιακά σε ακόμη λιγότερα, να τον εθίσει σε ακόμη μεγαλύτερη ευκολία, να τον ακρωτηριάσει ακόμη περισσότερο αισθητικά. Τα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια: μια ατελείωτη σπονδή στην αφασία. Τα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια: προγράμματα ολοένα και πιο πρώτης ανάγνωσης, μέχρι του σημείου μην χρειάζονται καν ανάγνωση. Είναι δίχως ίχνος υπερβολής συγκλονιστικό το πόσο απειροελάχιστο πολιτισμό παρήγαγαν. Η κληρονομιά τους σε αντιδιαστολή με αυτήν της ΕΡΤ μιλάει από μόνη της.

Το σαμαρικό περιβάλλον πρέπει να πήρε την απόφαση για την ΕΡΤ με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Το σκέλος πολιτισμός δεν πρέπει να μπήκε καν στο μυαλό του. Το σκέλος πολιτισμός είναι εκτός της ατζέντας του. Αντίστοιχα, πιθανότατα η μόνη αληθινή ατζέντα που είχαν οι καναλάρχες από το 89 και εντεύθεν ήταν η πολιτική. Ο πολιτικός καθεστωτισμός που προήγαγαν δηλαδή να τους αρκούσε και το πολιτιστικό σκέλος του προγράμματός τους να μην προέκυψε ως κάποιο ύπουλο τμήμα της ίδιας ατζέντας. Δεν τους αφορούσε ο πολιτισμός επειδή δεν πουλούσε. Και αυτοί είναι εδώ για να πουλήσουν και να αγοράσουν. Μέχρι να μην μείνει τίποτα εκτός συναλλαγής.

                                                                            (Κείμενο γραμμένο για το τεύχος 19 του Unfollow)

Πηγή: http://old-boy.blogspot.gr/