Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Βόλτα στο Ναύπλιο

Πρόσφατα βρέθηκα στο υπέροχο Ναύπλιο και γυρνώντας στα γραφικά στενά της παλιάς πόλης συνάντησα κάποια μηνύματα που θέλω να τα μοιραστώ μιας και κινούνται στο πνεύμα των ημερών. Πρώτο αυτό το μήνυμα το οποίο είναι και το αγαπημένο μου. Κι αυτό γιατί εξαιτίας του ανακάλυψα πόσο μ' αρέσει η κρεμάλα. Περάσαμε ατέλειωτες ώρες με τους φίλους μου τις δύσκολες στιγμές που ήμουν στρατό ακονίζοντας τα μυαλά μας.


Το δεύτερο μήνυμα ήταν το παρακάτω. Αν και δεν είμαι βίαιος άνθρωπος εξαιτίας του άρχισα να κάνω κάτι περίεργους συνειρμούς. Μετά θυμήθηκα τον Χρύσανθο Λαζαρίδη αλλά κι άλλους από την κυβέρνηση και σκέφτηκα ότι πολλοί άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν κόκκινη μυτούλα. 



Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Επένδυση στον θάνατο

http://unfollow.com.gr/print/from-issue/propaganda/14142-u33prop/
Πηγή φωτογραφίας: Περιοδικό Unfollow
Ένα χρόνο πριν στις 18/09/13 η Χρυσή Αυγή δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα. Ο θάνατος αποτέλεσε την αφορμή για μία σειρά εξελίξεων που είχαν σαν αποτέλεσμα την φυλάκιση με τον καιρό των ηγετικών και όχι μόνο μελών της Χρυσής Αυγής που ενεπλάκησαν είτε ενεργά είτε ως ηθικοί αυτουργοί στη δολοφονία. Βέβαια η δολοφονία αυτή δεν ήταν η μόνη ούε και η πρώτη που έχει διαπραχθεί από το νεοναζιστικό κόμμα αλλά αποτέλεσε για πολλούς τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.
Δεν έχουν όμως όλοι καλές προθέσεις και στην πολιτική σκηνή στήνονται βρώμικα παιχνίδια. Έτσι η δολοφονία του Φύσσα αποτέλεσε το πάτημα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου για να στήσει το "αντιφασιστικό" προσωπείο της επιδιώκοντας να αυτοαναγορευτεί στην κοινή γνώμη σαν τη δύναμη που οδήγησε τη Χρυσή Αυγή στη δικαιοσύνη. Βέβαια αυτό που ποτέ δεν θέλησαν να παραδεχτούν στην κυβέρνηση είναι η μη καταδίκη της νεοναζιστικής απειλής εξ αρχής με την εμφάνιση της και τη ενεργή δράση της στους δρόμους της Αθήνας από το 2010 αλλά και παλαιότερα.

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Η Αμφίπολη και το βάρος μιας είδησης

Ο σύλλογος αρχαιολόγων μιλά για επικοινωνιακή εκμετάλλευση, η κ. Περιστέρη και ο Σαμαράς αφήνονται στις ματαιοδοξίες και τις ονειρώξεις τους.
Βούηξαν τον τελευταίο μήνα τα Μ.Μ.Ε.  για τα ευρήματα στον τύμβο της Αμφίπολης. Η είδηση έσκασε σαν βόμβα και κατέκλυσε την καθημερινότητα μας με μεγάλη δόση αρχαιολατρείας και βαρύγδουπες δηλώσεις για το ένδοξο παρελθόν τον "προγόνων" μας. Δεν έλειψαν εννοείται και οι ονειρώξεις για την ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή οποιουδήποτε τέλος πάντων μέλους της οικογενείας του. Το μέλλον της Ελλάδας και οι ελπίδες της φάνηκαν να αφήνονται στα χέρια του "ένδοξου" παρελθόντος της. Πάνω σε αυτό το παρελθόν μοιάζει να γίνεται μία επένδυση από την κυβέρνηση για την εθνική επανένωση των Ελλήνων, μια επανένωση που θα βασιστεί στο "κοινό" παρελθόν, στις ρίζες και στους προγόνους μας. Ή ακόμη και στον πολιτισμό. Ε ναι λοιπόν το ακούσαμε και αυτό. Στα χρόνια που ο πολιτισμός ισοπεδώθηκε, ξεχάστηκε, παραγκωνίστηκε για χάρη της ανάπτυξης και μετατράπηκε σε ένα προϊόν κατανάλωσης, αυτοί που τον οδήγησαν στο σημείο αυτό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον χρησιμοποιούν τώρα για να μιλήσουν για τη σημασία του και να αναδείξουν την ανακάλυψη. Η αξία αυτή που θέλουν να δώσουν ωστόσο ταυτίζεται με κάτι νεκρό και απρόσωπο από το παρελθόν που μέσα από την επικοινωνιακή πολιτική που ασκείται διογκώνεται και σαν απώτερο σκοπό στοχεύει να συντηρήσει με οποιονδήποτε τρόπο ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. 
Έχουν σημασία όλα αυτά για να κατανοήσουμε το βάρος που δόθηκε για έναν αρχαιολογικό τόπο που μέχρι πριν λίγους μήνες κανείς δεν γνώριζε και δεν ήξερε (ούτε και τώρα ξέρει πιθανότατα) ποια είναι η θέση του στον χάρτη. Αυτό το  βάρος και η σημασία που δόθηκε θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους και να μας κάνει όχι απλά καχύποπτους αλλά σίγουρους ότι παίζεται ένα βρώμικο παιχνίδι μπροστά στα μάτια μας. Και δε θέλω να υποτιμήσω σε καμία περίπτωση την σημασία της ανακάλυψης αυτής καθ' αυτής καθώς πρόκειται, από όσο έχω δει και από τις φωτογραφίες για ένα αξιόλογο και καλοσυντηρημένο εύρημα που σίγουρα λέει πολλά στους αρχαιολόγους και τους επιστήμονες που εργάζονται εκεί. Θα έρθω ωστόσο να υποτιμήσω την αξία που θέλουν να δώσουν τα Μ.Μ.Ε. και την μετατροπή ουσιαστικά της είδησης σε ένα καθημερινό ριάλιτι σόου για την ψυχαγωγία ως και την αποβλάκωση των τηλεθεατών.
Η είδηση για τα ευρήματα της Αμφίπολης μοιάζει με μία φούσκα που διογκώθηκε με τον καιρό και θα σταματήσει να υφίσταται ξαφνικά χωρίς να δώσει κανείς σημασία μόλις σταματήσει να εξυπηρετεί συγκεκριμένα επικοινωνιακά συμφέροντα και επιδιώξεις. Μία μέρα στο άμεσο μέλλον κανείς δε θα ενδιαφέρεται για την Αμφίπολη, πόσο μάλλον αυτοί που σπαταλάν κουβάδες σάλιου καθημερινά για να παπαγαλίζουν και η είδηση θα θαφτεί αφού δε θα εξυπηρετεί κανέναν πια. Τώρα που η κυβέρνηση θέλει να βρει ένα σημείο να ενώσει τον λαό της, την χρησιμοποιεί βάζοντας μπόλικη σάλτσα, για να χτίσει μία δήθεν εθνική ταυτότητα που βασίζεται στον κοινό αρχαίο πολιτισμό και στους κοινούς προγόνους. Που παρεπιπτόντως το μόνο κοινό που έχουμε είναι ο τόπος που ζούμε, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Πολλές φορές, αν όχι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι αναφορές στον τύμβο της Αμφίπολης φτάνουν και ξεπερνούν τα όρια της εθνικής μας ματαιοδοξίας:


Εδώ βλέπουμε εικόνες που καθρεφτίζουν την ματαιότητα του Έλληνα πολίτη και την εμμονή του για το ποιος την έχει μεγαλύτερη. Τις εικόνες τις βρήκαμε σε γνωστή σελίδα στο facebook με μεγάλη απήχηση. Υπάρχουν και άλλες.
Το βάρος τέλος της είδησης δεν εξαρτάται μόνο από τον πομπό, στην προκειμένη περίπτωση τα Μ.Μ.Ε. αλλά και από την αξία και την ανταπόκριση των δεκτών, των πολιτών του τόπου αυτού. Η αξία αυτή αντικατοπτρίζεται στις βλακώδεις εκφάνσεις που λαμβάνει το γεγονός, που σχετίζονται με οικοδόμηση της εθνικής "περηφάνιας" γύρω από το συμβάν και στην ταυτόχρονη υποτίμηση και από τις δύο πλευρές που προαναφέραμε, άλλων ειδήσεων. Να αναφέρουμε την αντιρατσιστική τροπολογία, τα μέτρα που πήρε ο κύριος Βορίδης για το τεστ ΠΑΠ και όχι μόνο, την αντικατάσταση βουλευτών από την κυβέρνηση για να περάσει με το στανιό ο ΕΝΦΙΑ; Αυτές ήταν σημαντικές ειδήσεις που αφορούν άμεσα τη ζωή των πολιτών. Αλλά δεν αφιερώθηκε ο ελάχιστος τηλεοπτικός χρόνος από τα Μέσα αλλά ούτε και οι πολίτες φάνηκαν να ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις αυτές.  Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω και με την απαγόρευση της προβολής της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα από την κυβερνητική ΝΕΡΙΤ, με αναλυτικότατα ρεπορτάζ στον αντίποδα για την Αμφίπολη, τότε μάλλον κάτι βρωμάει. Θα είναι η εθνική υπερηφάνεια...γιατί βρήκαμε ένα κομμάτι των "προγόνων" μας. Ποιος νοιάζεται τώρα για την υγεία, την οικονομία, τη ζωή και την ελευθερία μας; Εδώ βρήκαμε τον Μεγαλέξανδρο ωρέ!