Επένδυση στον θάνατο

Πηγή φωτογραφίας: Περιοδικό Unfollow

Ένα χρόνο πριν στις 18/09/13 η Χρυσή Αυγή δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα. Ο θάνατος αποτέλεσε την αφορμή για μία σειρά εξελίξεων που είχαν σαν αποτέλεσμα την φυλάκιση με τον καιρό των ηγετικών και όχι μόνο μελών της Χρυσής Αυγής που ενεπλάκησαν είτε ενεργά είτε ως ηθικοί αυτουργοί στη δολοφονία. Βέβαια η δολοφονία αυτή δεν ήταν η μόνη ούε και η πρώτη που έχει διαπραχθεί από το νεοναζιστικό κόμμα αλλά αποτέλεσε για πολλούς τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Δεν έχουν όμως όλοι καλές προθέσεις και στην πολιτική σκηνή στήνονται βρώμικα παιχνίδια. Έτσι η δολοφονία του Φύσσα αποτέλεσε το πάτημα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου για να στήσει το "αντιφασιστικό" προσωπείο της επιδιώκοντας να αυτοαναγορευτεί στην κοινή γνώμη σαν τη δύναμη που οδήγησε τη Χρυσή Αυγή στη δικαιοσύνη. Βέβαια αυτό που ποτέ δεν θέλησαν να παραδεχτούν στην κυβέρνηση είναι η μη καταδίκη της νεοναζιστικής απειλής εξ αρχής με την εμφάνιση της και τη ενεργή δράση της στους δρόμους της Αθήνας από το 2010 αλλά και παλαιότερα.

Τότε λοιπόν η Χρυσή Αυγή δεν ενόχλησε κανέναν στην κυβέρνηση. Αντίθετα επέτρεψαν στην οργάνωση και τα μέλη της να δρουν στις γειτονιές κυνηγώντας μετανάστες και άτομα του αριστερού και αναρχικού χώρου, κάνοντας με λίγα λόγια τη βρώμικη δουλεία που δε μπορούσε να κάνει. Στον αντίποδα απειλή για την τότε κυβέρνηση αποτέλεσαν οι Πυρήνες της Φωτιάς, που τους έχρισε σαν την απόλυτη απειλή της κοινωνίας μας, σπέρνοντας τον τρόμο, αν και ποτέ τα μέλη της δεν αφαίρεσαν κάποια ανθρώπινη ζωή. Η επιλογή της κυβέρνησης λοιπόν ήταν θάνατος και βία στο όνομα μιας δήθεν "ασφάλειας και νομιμότητας" που ήρθαν να συμπληρώσουν τις διακηρύξεις για καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται. Κι ας είναι από τη Χρυσή Αυγή.

Η θανατοπολιτική της κυβέρνησης αποτυπώθηκε στις άγριες επιθέσεις καταστολής των αστυνομικών ή ακόμη και οι θάνατοι που έχουν προκληθεί από τα χέρια τους,  στα πρόσωπα των νεαρών στο Βελβεντό, στο στήσιμο φυλακών για την "φιλοξενία" μεταναστών, με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την δημόσια διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών και φτάνουν μέχρι και τους θανάτους και τις αυτοκτονίες που έχουν προκληθεί εξαιτίας των επιλογών της. Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να "καταπολεμήσει τη βία από όπου κι αν προέρχεται" να επιλέξει τη λιτότητα, να κυνηγήσει μία τρομοκρατία φάντασμα που η ίδια δημιουργεί και καλλιεργεί κάθε μέρα με τη ρητορική της. Επέλεξε να τρομοκρατήσει και να καλλιεργήσει τον φόβο στην κοινωνία, υποβαθμίζοντας οποιαδήποτε εναλλακτική επιλογή στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Λες και όλα είναι μονόδρομος και μία δοκιμασία για φτάσουμε στη λύτρωση μία μέρα. Άγνωστο πότε και το πώς θα φτάσουμε...

Αυτές ήταν οι επιλογές των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών. Οδήγησαν στον θάνατο και την απόγνωση χιλιάδες συμπολίτες μας και συνεχίζουν σπρώχνουν κάθε μέρα χιλιάδες άλλους. Ο θάνατος, ο φόβος και η βία αποτέλεσαν επένδυση για τα πολιτικά τερτίπια μιας κυβερνητικής πολιτικής που μόνο με αυτόν τον τρόπο επιβιώνει. Πατώντας πάνω σε νεκρά σώματα και καταδικάζοντας όποιον στέκεται εμπόδιο στον δρόμο της με δόλιο τρόπο. Ενώ πίσω στην πλάτη της κρατάει ένα ήδη ματωμένο μαχαίρι.