Τιμώντας την αλήθεια

Έκπληκτο το πανελλήνιο παρακολούθησε την συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στην ΝΕΡΙΤ. Η έκπληξη βέβαια δεν προήλθε από κάποια δήλωση του πρωθυπουργού...Αυτό νομίζω ότι ήταν αναμενόμενο. Η έκπληξη προήλθε από το γεγονός ότι η συνέντευξη δεν ήταν...συνέντευξη, άλλα ένα ακόμη διάγγελμα του Αντώνη Σαμαρά με δύο διακοσμητικούς δημοσιογράφους για να φανεί σαν κάτι τέτοιο μιας και όλοι φαίνεται να έχουν ξεχάσει τι είναι αυτό που λέγεται συνέντευξη και πώς γίνεται.

Ο μύθος των Χριστουγέννων

Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ’ τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ’ ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι’ αμεριμνησία.

Ούτε για τα παιδιά, δεν έμειναν τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμη προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές ειδικές εκπομπές της τηλεόρασης, κι από ένα σπίτι που τις μέρες αυτές, δεν έχει να προσθέσει κανένα αληθινό αγαθό, ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση -ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού, που να τον κυβερνάει ο Χριστός και οι Άγιοι του, με αρχηγό τον Αη Βασίλη. Ιδιαίτερα στον τόπο μας, τα Χριστούγεννα γίνανε μέρες συναλλαγής και αυτοϊκανοποίησης. Ευκαιρία για μια ευρωπαϊκή παράσταση...

Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Και η Αθήνα, σαν καπνιστό τσουκάλι οινομαγειρείου χωρίς φωτιά και θέρμανση, ζεί την αγιότητα των ημερών, σκυθρωπά, άχαρα και κουρασμένα. Οι δρόμοι σκοτεινοί, φαντάζουν απείρως σκοτεινότεροι έτσι καθώς περιέχουν ολοένα και περισσότερο, αναίδεια, αναπηρία και ανανδρία.

Η δυστυχία ολοφάνερη στα μάτια των γερόντων, που φεύγουν κάθε μέρα από κοντά μας θλιμμένοι κι απροστάτευτοι, γνωρίζοντας καλά πια πως γεννήσανε λειψούς ανθρώπους και πολύ χιόνι, που ατέλειωτα θα τους σκεπάζει στους αιώνες. Τα κάλαντα, τα δώρα και οι αγιασμοί, δεν πείθουνε κανένα ότι προσφέρουνε αγάπη και παράδοση. Μόνο τα πρόσωπα μερικών παιδιών και μερικών γριών που περιφέρονται θλιμμένες, είναι ότι διαθέτει ο κόσμος μας, για ν’ αγαπάς τις μέρες τούτες.

Μ.Χ. Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 1978

Η γέννηση του Χριστού και οι αμαρτίες των νεαρών μαθητών όταν παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας (απόσπασμα). Τα σχόλια του Tρίτου

Πηγή: http://www.manoshadjidakis.gr/

Τα "λεφτά" αισθήματα των Μ.Μ.Ε.

Σενάρια τρόμου για την επόμενη ημέρα στην περίπτωση μη εκλογής προέδρου από την παρούσα βουλή. Χάος στην χώρα σε περίπτωση εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ. Ιπτάμενοι αναρχικοί που κάνουν παρκούρ στα μπαλκόνια σπέρνοντας την καταστροφή στην Αθήνα. Ειρηνικοί αστυνομικοί προσπαθούν να επαναφέρουν την τάξη. Που ακόμα ακόμα έχουν ανθρώπινο πρόσωπο και προσπαθούν γι' αυτό να "απεγκλωβίσουν" τους δυστυχισμένους Σύριους πρόσφυγες από την πλατεία συντάγματος(!). Και το κερασάκι στην τούρτα, μία σαΐτα που από τρολ γίνεται είδηση για κάποιους...

Το τοπίο της ενημέρωσης διαμορφώνεται κάπως έτσι στην ελλάδα. Όχι αποκλειστικά αυτές τις ημέρες εννοείται. Σουρεαλιστικές ειδήσεις υστερίας παράνοιας και προπαγάνδας παρακολουθήσαμε εκατοντάδες φορές τα τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστικό η εκστρατεία τρόμου κατά του Σύριζα για άλλη μία φορά στις ευρωεκλογές που πέρασαν. Σενάρια απόλυτης καταστροφής είχαν κατακλύσει τους δέκτες και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για άλλη μια φορά. Το ίδιο παρατηρείται και σήμερα με την απόλυτη παράνοια ξεχειλίζει στους δέκτες και τα στόματα των "μεγάλων" δημοσιογράφων που απεγνωσμένα προσπαθούν να σώσουν ο,τι μπορεί να σωθεί πια.

"Βασίλης Κικίλιας για να ξεβρωμίσει ο τόπος!"

Σήμερα τα ξημερώματα η ελληνική αστυνομία προχώρησε σε μια επιχείρηση σκούπα διώχνοντάς τους Σύριους πρόσφυγες από την πλατεία συντάγματος, όπου και πραγματοποιούσαν την καθιστική τους διαμαρτυρία διεκδικώντας άσυλο από την ελληνική πολιτεία. Με εντολή του υπουργού δημόσιας τάξης Βασίλη Κικίλια, οι Σύριοι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν αλυσοδεμένοι και χωρίς τα παπούτσια τους, μέσα σε κλούβες, ενώ τους έσπρωχναν βίαια τα ΜΑΤ.

Προφανώς και οι αστυνομικοί ανυπομονούσαν να δείξουν στους Σύριους πρόσφυγες το μέρος που θα περάσουν τα φετινά τους Χριστούγεννα. Από τον ενθουσιασμό τους άρχισαν να τους κλωτσάνε ενώ για να εκδηλώσουν την χαρά και την αλλαγή που θα έρθει στη ζωή τους τσάκισαν και πέταξαν όλα τα υπάρχοντα τους στην άκρη, δηλώνοντας πώς πλέον θα γίνει μία νέα αρχή στη ζωή τους.

Στρουθοκαμηλισμός για την κλιματική αλλαγή στη Νέα Ζηλανδία

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς την περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης, εκατοντάδες πολίτες της Νέας Ζηλανδίας, λίγες ημέρες πριν, τοποθέτησαν τα κεφάλια τους μέσα στην άμμο θέλοντας να περάσουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την κυβέρνησή τους. "Βγάλτε τα κεφάλια σας έξω και κάντε κάτι χρήσιμο για την κλιματική αλλαγή!" φαίνεται να δηλώνουν οι αγανακτισμένοι πολίτες της χώρας, προγραμματίζοντας 12 διαφορετικές διαμαρτυρίες κατα μήκος της χώρας, την ίδια στιγμή που πραγματοποιούνταν οι διαλέξεις των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον στη Λίμα του Περού αποστέλλοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Οι μετριοπαθείς θέσεις της κυβέρνησης έχουν εξοργίσει τους Νεοζηλανδούς, που βλέπουν τη χώρα τους να λεηλατείται μέσω της εξόρυξης ορυκτού πετρελαίου θαλασσίων κοιτασμάτων.

Ο Χαράλαμπος Αθανασίου και η δικαιοσύνη

Η δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια προχωρά χέρι-χέρι με την κρατική αυθαιρεσία. Τις ημέρες αυτές βρήκε ακόμη εναν άξιο εκπρόσωπο.

Μετά από ώρες διαβουλεύσεων και μία απρόσμενη συναίνεση όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων εκτός της Νέας Δημοκρατίας και της Χρυσής Αυγής, η κυβέρνηση αποφάσισε να υποχωρήσει στην υπόθεση του Νίκου Ρωμανού ώστε να μπορεί να παρακολουθεί ελεύθερα τα μαθήματα της σχολής του. Μετά την προσθήκη Χαράλαμπου Αθανασίου, οι κρατούμενοι θα οφείλουν να φοράνε ηλεκτρονικό βραχιολάκι εντοπισμού ώστε να παρακολουθούν ελεύθερα τα μαθήματα τους. Προϋπόθεση η επιτυχής παρακολούθηση του 1/3 των μαθημάτων ανά εξάμηνο.

Ο κ. Χαράλαμπος Αθανασίου έπρεπε να οδηγήσει τον Ρωμανό στα όρια του ώστε να παραχωρηθούν τα δεδομένα στον κρατούμενο. Σαν υπουργός Δικαιοσύνης προτίμησε να

Ο "καλός" αστυνομικός και ο "κακός" κλέφτης.

Οι "καλοί" αστυνομικοί να βασανίζουν και οι "κακοί" κλέφτες να τιμωρούνται βάναυσα. Αυτό φαίνεται να επιθυμεί η ελληνική κοινωνία. Ακόμη κι αν η τιμωρία συνιστά τον θάνατο. Με αυτόν τον τρόπο καταδικάζει και τον Ν. Ρωμανό.

Παρατηρώντας όλες αυτές τις ημέρες όλο αυτό το μίσος που έχει συσσωρευθεί γύρω από το πρόσωπο του Ν. Ρωμανού θυμήθηκα κάτι που συνέβη παλιότερα και αποτέλεσε αφορμή για σκέψη και συζήτηση με την παρέα μου. Ήταν τέτοια εποχή, κοντά Χριστούγεννα και είχαμε μαζευτεί όλοι οικογενειακώς, αδέλφια, ξαδέλφια, θείοι, θείες και γιαγιάδες. Ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας ήταν και ο μικρός μου ξάδελφος, που ετοιμαζόταν να πάει στο νηπιαγωγείο. Ο θείος μου τον είχε όλη μέρα στα πόδια του και έπαιζε μαζί του. Αγαπημένη τους δραστηριότητα ήταν η ζωγραφική. Συνήθως ο θείος μου ζωγράφιζε μία εικόνα και ύστερα την έδινε στο μικρό μου ξαδελφάκι λέγοντας του ιστορίες.

Το παρεξηγήσιμο επάγγελμα του μπάτσου

Οι πολίτες δικαιολογούν την αστυνομική βία και όχι μόνο, αλλά όταν περνάμε στην άλλη πλευρά, αυτή των διαδηλωτών και των διαμαρτυρόμενων πολιτών, η κριτική τους είναι αμείλικτη και ανυποχώρητη. 

Πώς είναι δυνατόν μερίδα των πολιτών να δικαιολογεί την αστυνομική βία και να εκφράζει αμφιβολίες για την βασιμότητα των ειδήσεων που κατά καιρούς κάνουν την εμφάνισή τους; Το θέμα δεν είναι απλά ότι δεν πιστεύουν σε όσα συμβαίνουν, αυτά κατά πάσα πιθανότητα έχουν συμβεί σύμφωνα με τα λεγόμενα τους. Αυτό που είναι εξωφρενικό είναι ότι πολλοί είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν τέτοιες πράξεις ακόμη και με τον πιο γελοίο τρόπο. Σε μία συζήτηση που είχα σήμερα στο τραπέζι έπεσε το θέμα της αστυνομίας μας, πάντα επίκαιρο τα τελευταία χρόνια, αλλά ειδικά τις τελευταίες ημέρες θα έλεγα ότι είχε την τιμητική του. Ενώ λοιπόν συζητούσαμε ακούστηκαν διάφορες οπτικές για το πώς εκτυλίχθηκε το συμβάν με τα κλεμμένα νερά στο περίπτερο στα Εξάρχεια. Άλλος αναφέρθηκε στα όσα είπε και ο Άδωνης Γεωργιάδης, ότι δηλαδή ο αστυνομικός ζήτησε νερό και ο περιπτεράς αρνήθηκε, άλλος είπε ότι ο περιπτεράς δεν είχε καταλάβει καλά στην αρχή αλλά η κατάληξη, όσα κι αν ακούστηκαν, ήταν μία. Οι μπάτσοι έκλεψαν τα νερά και χτύπησαν τον περιπτερά.

Μην ντρέπεστε... λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind

Σήμερα η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή: η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Ανάμεσά τους βρίσκονται (προς το παρόν) η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind... αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά.

Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πώς μοιάζει ο πάτος της.

Υπάρχει ήδη ένα άρθρο που εξηγεί με κάποια στοιχεία την υπόθεση LuxLeaks (εδώ link για το άρθρο από το διεθνές TPP) αλλά έτσι και αλλιώς η συντακτική ομάδα του TPP ετοιμάζει ένα ουσιαστικό αφιέρωμα που αξίζει να διαβάσετε. Μέχρι τότε όμως διαβάστε αυτό:

Η αριστερά της ντροπής

Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από ένα ριζοσπαστικό κόμμα ανατροπής σε ένα κόμμα ευρείας αποδοχής από τον λαό και τους ίδιους τους πολιτικούς του αντιπάλους με οποιοδήποτε τίμημα. Ακόμη και την ταύτιση με το ΠΑΣΟΚ.

Το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα που ταυτίστηκε με την έξοδο από τα μνημόνια, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιστροφή στη δραχμή. Αυτή η άποψη ακουγόταν από μεγάλες μερίδες του κόμματος που έδιναν τροφή στους πολιτικούς αντιπάλους του να το κατακρίνουν και να λασπολογήσουν όσο δεν πάει. Στα καθεστωτικά μέσα, το μόνο που παρακολουθούσες ήταν τα λυσσασμένα πρόσωπα των Νεοδημοκρατών και των Πασόκων να χτυπιούνται και να κατακλύζουν τους δέκτες με κύματα τρομολαγνείας. Ο φόβος κατέκλυσε τον Ελληνικό λαό και στον δημόσιο λόγο από τότε κυριαρχούσε μία αμφιβολία για τις πολιτικές επιλογές και το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό εν μέρει, θα μπορούσε να πει κάποιος, του στέρησε την πρωτιά σε εκείνες τις κρίσιμες εκλογές.

Ο Σταύρος που αγαπήσατε

Μπορεί άραγε ένας πολιτικός ο οποίος παρουσιάζει καθαρά μνημονιακές θέσεις να αποτελούσε λίγο καιρό πριν έναν αξιόλογο δημοσιογράφο που ασκούσε δίκαια και αντικειμενικά το επάγγελμά του;

Μπορεί ακόμη, ένας άνθρωπος που συνεργάζεται και έκανε όνομα με τη βοήθεια μεγάλων επιχειρηματιών, να δρα ανεξάρτητα, αντικειμενικά και χωρίς επιρροές;

Λίγες μέρες πριν είχα μία διαφωνία με δύο φίλες μου. Μετά την πρόσφατη εμφάνιση του Σταύρου Θεοδωράκη στην εκπομπή "Στον Ενικό" του Νίκου Χατζηνικολάου, την παρουσίαση των θέσεων του προοδευτικού Ποταμιού και τον σχολιασμό της κοινωνικοπολιτική επικαιρότητας ξεκινήσαμε να μιλάμε για το πόσο αντικειμενικός και αξιόλογος ήταν σαν δημοσιογράφος και για το αν παρουσιάζουν κάποια απόκλιση -ως προς τις πολιτικές κυρίως θέσεις- τα φαινομενικά δύο πρόσωπα του, το δημοσιογραφικό και το πολιτικό .

Η κυβέρνηση που αγαπήσαμε να μισούμε

Σε διεθνή έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την εταιρία Gallup, "Global states of Mind", για τις 12 πιο μισητές κυβερνήσεις του πλανήτη, η Ελληνική καταλαμβάνει θριαμβευτικά την τρίτη θέση, με πρωτιά σε ανεργία και ποσοστό πολιτών που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη. Το ποσοστό των ατόμων που συμπαθεί την κυβέρνηση μας ανέρχεται στο 14 %. Και ξαναρωτάω λοιπόν. Γιατί έχουμε αυτή την κυβέρνηση ακόμη; Αφού ξέρουμε ότι είναι διεφθαρμένοι γιατί δεν στέλνουμε τον Βενιζέλο και τον κάθε Βενιζέλο στα τάρταρα της δικαιοσύνης; Αυτό το 86% που δεν ανέχεται τις πολιτικές επιλογές της και την ίδια την κυβέρνηση που είναι τώρα; Που ήταν στις εκλογές;

Μπράβο πάντως όλο πρωτιές είμαστε.

Περισσότερα για την έρευνα εδώ: http://stokokkino.gr/article/13007/Diethnis-ereuna-tis-Gallup-oi-12-pio-misites-kuberniseis-ston-planiti

Ποιος μας κυβερνάει;

Χρόνια τώρα στην Ελλάδα κυριαρχεί μία απογοήτευση, μία γκρίνια και ίσως ένα μίσος ενάντια στους πολιτικούς. Οι πολιτικοί που μας κατάντησαν έτσι, οι πολιτικοί που μας ξεφτίλισαν, οι πολιτικοί που αναιρούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, οι πολιτικοί που μας ξεπούλησαν και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Δε λέω καλά τα λέει ο λαός εν μέρει αλλά από την άλλη κιόλας όλα του φταίνε και τελικά τίποτα δε του φταίει και η χώρα βυθίζεται σε έναν αέναο κύκλο στασιμότητας, μιζέριας και γκρίνιας. 

Οι εξελίξεις στην Αμφίπολη συνεχίζονται με αμείωτο ενδιαφέρον! Καθηλωμένο το τηλεοπτικό κοινό.

Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης (πλήρες όνομα) ποζάρει δίπλα στον τύμβο

Δυναμικά ξεκίνησε η νέα τηλεοπτική σεζόν με την Αμφίπολη να παραμένει στην κορυφή της θεματολογίας των τηλεοπτικών καναλιών και σε πάσης φύσεως εκπομπή. Το ένδοξο παρελθόν των αρχαίων ημών προγόνων φαίνεται ότι θα μας κρατήσει καθηλωμένους στους τηλεοπτικούς δέκτες για καιρό ακόμη καθώς την επιτυχία της Αμφίπολης φαίνεται να ζήλεψαν και τα ευρήματα στα Αντικύθηρα που διεκδικούν πλέον επάξια μία θέση δίπλα στη μεγαλοπρέπεια του Μακεδονικού τάφου στα δελτία των οχτώ. Με αμείωτο ενδιαφέρον παρακολούθησαν χιλιάδες Έλληνες τον Πρετεντέρη να ποζάρει με duckface και να κάνει ice bucket challenge μέσα στον τάφο στην πρεμιέρα την εκπομπής Ανατροπή. Από την άλλη, ενδιαφέρον παρουσίασαν τα ευρήματα στα Αντικύθηρα τα οποία παρατηρήσαμε μέσα από τις υποβρύχιες Selfie των ειδικά εκπαιδευμένων Ελληναράδων δυτών.

Βόλτα στο Ναύπλιο

Πρόσφατα βρέθηκα στο υπέροχο Ναύπλιο και γυρνώντας στα γραφικά στενά της παλιάς πόλης συνάντησα κάποια μηνύματα που θέλω να τα μοιραστώ μιας και κινούνται στο πνεύμα των ημερών. Πρώτο αυτό το μήνυμα το οποίο είναι και το αγαπημένο μου. Κι αυτό γιατί εξαιτίας του ανακάλυψα πόσο μ' αρέσει η κρεμάλα. Περάσαμε ατέλειωτες ώρες με τους φίλους μου τις δύσκολες στιγμές που ήμουν στρατό ακονίζοντας τα μυαλά μας.

Το δεύτερο μήνυμα ήταν το παρακάτω. Αν και δεν είμαι βίαιος άνθρωπος εξαιτίας του άρχισα να κάνω κάτι περίεργους συνειρμούς. Μετά θυμήθηκα τον Χρύσανθο Λαζαρίδη αλλά κι άλλους από την κυβέρνηση και σκέφτηκα ότι πολλοί άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν κόκκινη μυτούλα. 

Επένδυση στον θάνατο

Πηγή φωτογραφίας: Περιοδικό Unfollow

Ένα χρόνο πριν στις 18/09/13 η Χρυσή Αυγή δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα. Ο θάνατος αποτέλεσε την αφορμή για μία σειρά εξελίξεων που είχαν σαν αποτέλεσμα την φυλάκιση με τον καιρό των ηγετικών και όχι μόνο μελών της Χρυσής Αυγής που ενεπλάκησαν είτε ενεργά είτε ως ηθικοί αυτουργοί στη δολοφονία. Βέβαια η δολοφονία αυτή δεν ήταν η μόνη ούε και η πρώτη που έχει διαπραχθεί από το νεοναζιστικό κόμμα αλλά αποτέλεσε για πολλούς τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Δεν έχουν όμως όλοι καλές προθέσεις και στην πολιτική σκηνή στήνονται βρώμικα παιχνίδια. Έτσι η δολοφονία του Φύσσα αποτέλεσε το πάτημα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου για να στήσει το "αντιφασιστικό" προσωπείο της επιδιώκοντας να αυτοαναγορευτεί στην κοινή γνώμη σαν τη δύναμη που οδήγησε τη Χρυσή Αυγή στη δικαιοσύνη. Βέβαια αυτό που ποτέ δεν θέλησαν να παραδεχτούν στην κυβέρνηση είναι η μη καταδίκη της νεοναζιστικής απειλής εξ αρχής με την εμφάνιση της και τη ενεργή δράση της στους δρόμους της Αθήνας από το 2010 αλλά και παλαιότερα.

Η Αμφίπολη και το βάρος μιας είδησης

Ο σύλλογος αρχαιολόγων μιλά για επικοινωνιακή εκμετάλλευση, η κ. Περιστέρη και ο Σαμαράς αφήνονται στις ματαιοδοξίες και τις ονειρώξεις τους.

Βούηξαν τον τελευταίο μήνα τα Μ.Μ.Ε.  για τα ευρήματα στον τύμβο της Αμφίπολης. Η είδηση έσκασε σαν βόμβα και κατέκλυσε την καθημερινότητα μας με μεγάλη δόση αρχαιολατρείας και βαρύγδουπες δηλώσεις για το ένδοξο παρελθόν τον "προγόνων" μας. Δεν έλειψαν εννοείται και οι ονειρώξεις για την ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή οποιουδήποτε τέλος πάντων μέλους της οικογενείας του. Το μέλλον της Ελλάδας και οι ελπίδες της φάνηκαν να αφήνονται στα χέρια του "ένδοξου" παρελθόντος της. Πάνω σε αυτό το παρελθόν μοιάζει να γίνεται μία επένδυση από την κυβέρνηση για την εθνική επανένωση των Ελλήνων, μια επανένωση που θα βασιστεί στο "κοινό" παρελθόν, στις ρίζες και στους προγόνους μας. Ή ακόμη και στον πολιτισμό. Ε ναι λοιπόν το ακούσαμε και αυτό. Στα χρόνια που ο πολιτισμός ισοπεδώθηκε, ξεχάστηκε, παραγκωνίστηκε για χάρη της ανάπτυξης και μετατράπηκε σε ένα προϊόν κατανάλωσης, αυτοί που τον οδήγησαν στο σημείο αυτό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον χρησιμοποιούν τώρα για να μιλήσουν για τη σημασία του και να αναδείξουν την ανακάλυψη. Η αξία αυτή που θέλουν να δώσουν ωστόσο ταυτίζεται με κάτι νεκρό και απρόσωπο από το παρελθόν που μέσα από την επικοινωνιακή πολιτική που ασκείται διογκώνεται και σαν απώτερο σκοπό στοχεύει να συντηρήσει με οποιονδήποτε τρόπο ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. 

Έχουν σημασία όλα αυτά για να κατανοήσουμε το βάρος που δόθηκε για έναν αρχαιολογικό τόπο που μέχρι πριν λίγους μήνες κανείς δεν γνώριζε και δεν ήξερε (ούτε και τώρα ξέρει πιθανότατα) ποια είναι η θέση του στον χάρτη. Αυτό το  βάρος και η σημασία που δόθηκε θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους και να μας κάνει όχι απλά καχύποπτους αλλά σίγουρους ότι παίζεται ένα βρώμικο παιχνίδι μπροστά στα μάτια μας. Και δε θέλω να υποτιμήσω σε καμία περίπτωση την σημασία της ανακάλυψης αυτής καθ' αυτής καθώς πρόκειται, από όσο έχω δει και από τις φωτογραφίες για ένα αξιόλογο και καλοσυντηρημένο εύρημα που σίγουρα λέει πολλά στους αρχαιολόγους και τους επιστήμονες που εργάζονται εκεί. Θα έρθω ωστόσο να υποτιμήσω την αξία που θέλουν να δώσουν τα Μ.Μ.Ε. και την μετατροπή ουσιαστικά της είδησης σε ένα καθημερινό ριάλιτι σόου για την ψυχαγωγία ως και την αποβλάκωση των τηλεθεατών.

Η είδηση για τα ευρήματα της Αμφίπολης μοιάζει με μία φούσκα που διογκώθηκε με τον καιρό και θα σταματήσει να υφίσταται ξαφνικά χωρίς να δώσει κανείς σημασία μόλις σταματήσει να εξυπηρετεί συγκεκριμένα επικοινωνιακά συμφέροντα και επιδιώξεις. Μία μέρα στο άμεσο μέλλον κανείς δε θα ενδιαφέρεται για την Αμφίπολη, πόσο μάλλον αυτοί που σπαταλάν κουβάδες σάλιου καθημερινά για να παπαγαλίζουν και η είδηση θα θαφτεί αφού δε θα εξυπηρετεί κανέναν πια. Τώρα που η κυβέρνηση θέλει να βρει ένα σημείο να ενώσει τον λαό της, την χρησιμοποιεί βάζοντας μπόλικη σάλτσα, για να χτίσει μία δήθεν εθνική ταυτότητα που βασίζεται στον κοινό αρχαίο πολιτισμό και στους κοινούς προγόνους. Που παρεπιπτόντως το μόνο κοινό που έχουμε είναι ο τόπος που ζούμε, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.

Πολλές φορές, αν όχι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι αναφορές στον τύμβο της Αμφίπολης φτάνουν και ξεπερνούν τα όρια της εθνικής μας ματαιοδοξίας:

Εδώ βλέπουμε εικόνες που καθρεφτίζουν την ματαιότητα του Έλληνα πολίτη και την εμμονή του για το ποιος την έχει μεγαλύτερη. Τις εικόνες τις βρήκαμε σε γνωστή σελίδα στο facebook με μεγάλη απήχηση. Υπάρχουν και άλλες.

Το βάρος τέλος της είδησης δεν εξαρτάται μόνο από τον πομπό, στην προκειμένη περίπτωση τα Μ.Μ.Ε. αλλά και από την αξία και την ανταπόκριση των δεκτών, των πολιτών του τόπου αυτού. Η αξία αυτή αντικατοπτρίζεται στις βλακώδεις εκφάνσεις που λαμβάνει το γεγονός, που σχετίζονται με οικοδόμηση της εθνικής "περηφάνιας" γύρω από το συμβάν και στην ταυτόχρονη υποτίμηση και από τις δύο πλευρές που προαναφέραμε, άλλων ειδήσεων. Να αναφέρουμε την αντιρατσιστική τροπολογία, τα μέτρα που πήρε ο κύριος Βορίδης για το τεστ ΠΑΠ και όχι μόνο, την αντικατάσταση βουλευτών από την κυβέρνηση για να περάσει με το στανιό ο ΕΝΦΙΑ; Αυτές ήταν σημαντικές ειδήσεις που αφορούν άμεσα τη ζωή των πολιτών. Αλλά δεν αφιερώθηκε ο ελάχιστος τηλεοπτικός χρόνος από τα Μέσα αλλά ούτε και οι πολίτες φάνηκαν να ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις αυτές.  Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω και με την απαγόρευση της προβολής της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα από την κυβερνητική ΝΕΡΙΤ, με αναλυτικότατα ρεπορτάζ στον αντίποδα για την Αμφίπολη, τότε μάλλον κάτι βρωμάει. Θα είναι η εθνική υπερηφάνεια...γιατί βρήκαμε ένα κομμάτι των "προγόνων" μας. Ποιος νοιάζεται τώρα για την υγεία, την οικονομία, τη ζωή και την ελευθερία μας; Εδώ βρήκαμε τον Μεγαλέξανδρο ωρέ!

Ο Πλεύρης και η ρέπουσα τάση της Ν.Δ. προς την ακροδεξιά

Μετά την υπουργοποίηση του Άδωνι Γεωργιάδη και του Μάκη Βορίδη ο τρίτος μετανάστης του ΛΑ.Ο.Σ. στη Ν.Δ. Θάνος Πλέυρης, διεκδικεί τη θέση του στο κοινοβούλιο. Πόσους ακροδεξιούς χωράει ακόμα αυτή η όλο και πιο πολύ ρέπουσα προς τον φασισμό κυβέρνηση; 

Πατήρ και υιός, Κωνσταντίνος και Αθάνάσιος Πλεύρης

Η τάση της Ν.Δ. να κλίνει όλο και πιο ακροδεξιά δεν είναι κάτι πλέον κρυφό ούτε και άγνωστο. Τα τελευταία χρόνια μετά και την ανάληψη της αρχηγίας του κόμματος από τον Α. Σαμαρά στην πάλαι ποτέ μεγάλη δεξιά παράταξη άρχισαν να εμφανίζονται όλο και πιο πολλά πρόσωπα που σχετίζονταν με παλαιότερες πατριωτικές, εθνικιστικες ακόμη και φασιστικές οργανώσεις. Δεν είναι λίγοι δε αυτοί που είχαν άμεση σχέση φιλική ή και συνεργατική με χουντικούς. Μία γρήγορη ματιά στο βιογραφικό και το παρελθόν βουλευτών όπως ο Μ. Βορίδης ή ο πρώην συνεργάτης του πρωθυπουργού Π. Μπαλτάκος αποδεικνύει την άμεση σχέση μελών και συνεργατών της σημερινής κυβέρνησης με την χούντα, τον ναζισμό ακόμη και με την Χρυσή Αυγή. Ένα παρελθόν που στοιχειοθετείται από αδιάσιστα στοιχεία, ντοκουμέντα και δηλώσεις των ίδιων αλλά που σε κάθε περίπτωση  θέλουν να κρατήσουν κρυφό.

Ανάμεσα στα μέλη του πατριωτικού Δικτύου 21 και της πρώην παράταξης του Αντώνη Σαμαρά, της Πολιτικής Άνοιξης, σε περίοπτη θέση και σύντομο χρονικό διάστημα από την ανάληψη της αρχηγίας της Ν.Δ. από τον νυν πρωθυπουργό, έκαναν την εμφάνιση τους 3 μέλη του ΛΑ.Ο.Σ. σε θέσεις κλειδιά της κυβέρνησης. Πρώτος ο πρώην υπουργός υγείας   και νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Άδωνις Γεωργιάδης, δεύτερος ο νυν υπουργός υγείας Μ. Βορίδης και τρίτος ο μέχρι πρότινος σύμβουλος του Γεωργιάδη και επικείμενος διάδοχος της κοινοβουλευτικής έδρας του Δ. Αβραμόπουλου που θα εγκαταλείψει το υπουργείο Άμυνας, Αθανάσιος Πλεύρης.

Ο Α. Πλεύρης, πρώτος εκλεχθέντας στην Α' περιφέρεια Αθηνών κατά τις δημοτικές εκλογές, με συνοπτικές διαδικασίες και εντολή προφανώς του πρωθυπουργού, θα είναι ένας ακόμη μη εκλεγμένος από τον λαό για τον αξίωμα του βουλευτή που θα αναλάβει θέση υπουργού. Τα πράγματα αρχίζουν να συσκοτίζονται με μία σύντομη αναδρομή στο ακροδεξιό παρελθόν του.

Ο Α. Πλεύρης είναι το αγνό τέκνο του Κωνσταντίνου Πλεύρη, τόσο βιολογικά όσο και ιδεολογικά. Ο Πατέρας του υπήρξε ιδρυτής της φασιστικής ομάδας της 4ης Αυγούστου και συμβουλος του αρχιχουντικού Ι. Λαδά. Επι χούντας διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή Γενικής Μορφώσεως του Αρχηγείου Στρατού διδάσκοντας κοινωνιολογία και προπαγάνδα. Υπήρξε ακόμη μέλος της ΚΥΠ, συνεργάτης με φασιστικές οργανώσεις ανά τον κόσμο ιδιαίτερα με ιταλικές καθώς και ιδρυτής του ναζιστικού κόμματος της "Πρώτης Γραμμής" που κατέβηκε σε εκλογές στις αρχές του 2000 σε συνεργασία με την Χρυσή Αυγή. Μετά την εκλογική συντριβή του κόμματος ο Κ. Πλεύρης συμπαρατάχθηκε με το ΛΑ.Ο.Σ. συνεχίζοντας τα φασιστικά και αντισιμιτικά του παραληρήματα, μέσα από το κανάλι του Καρατζαφέρη και τη συγγραφή βιβλίων όπως το γνωστό αντισημιτικό "Εβραίοι: Όλη η αλήθεια" που έχει συγκεντρώσει τις αντιδράσεις αντισημιτικών οργανώσεων και όχι μόνο.

Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει και οι ίδιες θέσεις φαίνεται να διέπουν και τον Αθανάσιο Πλεύρη, που με την συμμετοχή του στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές συγκέντρωσε τις αντιδράσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού συμβουλίου. Τις θέσεις του πατέρα του σίγουρα δεν τις αρνείται αλλά από την άλλη σε καμία περίπτωση δεν τις αποστρέφεται κιόλας. Η ίδια αυτή η ιδεολογία είναι που τον έφερε στο προσκήνιο της πολιτικής αφού συνεργάτες του πατέρα του τον πρότειναν το 2007 να κατεβεί στις βουλευτικές εκλογές με το ΛΑ.Ο.Σ. Αλλά δεν ήταν μόνο οι συνεργασίες που τον ανέδειξαν αφού ο ίδιος δηλώνει την σημαντική επιρροή που έχει ασκήσει ο πατέρας του στις πολιτικές του επιλογές αλλά και τον ιδιαίτερο ψυχικό δεσμό που έχει με αυτόν.

Δεν είναι λοιπόν μόνο η σκιά του πατέρα του που συσκοτίζουν το πρόσωπο του Α. Πλεύρη. Μία προσωπικότητα που πέρα από τις αντισημιτικές θέσεις του και την ταύτιση με τον πατέρα του, στην επίσημη ιστοσελίδα του δηλώνει ότι αγωνίζεται για μία αντιμεταναστευτική πολιτική και την μη ανοχή στο "κράτος των εξαρχείων", σαν κομμάτι της πολιτικής του για την πάταξη της εγκληματικότητας, ότι συνεπάγεται από αυτό για τυχόν αριστερούς ή αναρχικούς...

Με την υπουργοποίηση του Α. Πλεύρη τακτοποιείται και ο τρίτος των ακροδεξιών μεταναστών του ΛΑ.Ο.Σ. στη Ν.Δ. και ο ακροδεξιός χαρακτήρας της φαίνεται να δένει και να εγκαθιδρύεται στον πυρήνα της.  Στη λίστα των απόψεων του δεσπόζουν οι θέσεις για την ονομασία των σκοπίων, την μη ένταξη της τουρκίας στην Ε.Ε. και την λειτουργία ακόμη της Αγίας Σοφίας. Και αυτά είναι η βιτρίνα μόνο. Ένας βαθιά εθνικιστής σε μία θέση βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Πόση ακροδεξιά μπορεί να ανεχτεί το "μεγάλο" δεξιό κόμμα του Κων/νου Καραμανλή; Μήπως και κάποιοι στο εσωτερικό του κόμματος θα έπρεπε όχι μόνο να ανησυχούν αλλά και να δράσουν πριν να είναι αργά;

Περισσότερα για την δράση και το παρελθόν της οικογένειας Πλεύρη παρακάτω:

1. http://web.archive.org/20110831084122/archive.enet.gr/online/online_hprint.jsp?id=29985584
2. http://www.efsyn.gr/?p=194542

Η Αργεντινή και ο ελέφαντας στο δωμάτιο.

Μετά από χρόνια λιτότητας και βάρβαρων οικονομικών πολιτικών, μετά από υποσχέσεις για έξοδο από το τούνελ, μετά από αφηγήσεις για τα δικά τους success story, από υποσχέσεις για επανάκαμψη και σωτηρία μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις η Αργεντινή χρεωκοπεί για δεύτερη φορά. Χρεωκοπεί μετά από όλες αυτές τις θυσίες των πολιτών της, τις στερήσεις, τους θανάτους, τα εγκλήματα. Μετά από τα μνημόνια και τις επισκέψεις του ΔΝΤ. Φαντάζομαι και μετά από σκάνδαλα και νομοσχέδια που θα εφαρμόζονταν για το "καλό της πατρίδας". Ήταν αυτή η αναπόφευκτη πολιτική που θα εξασφάλιζε τη σωτηρία. Το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν ένας ατέλειωτος γολγοθάς για τη χώρα και το ξέσπασμα ενός ατέλειωτου κυνηγιού κερδοσκοπίας.

Στην δικιά μας περίπτωση τώρα, πριν λίγες ημέρες ο οίκος αξιολογησης Blackrock διέψευσε τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης και τους λόγους της για επανάκαμψη μιλώντας για υψηλό κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας μας. Στην λίστα της Blackrock η Ελλάδα βρισκόταν στην κορυφή των χωρών που κινδυνέυουν. Η Αργεντινή βρισκόταν λίγες θέσεις κάτω. Η εταιρία, που συνεργάζεται με την κυβέρνηση για τον έλεγχο και την πίστωση των τραπεζών μας, έκανε λόγο για οικονομική και πολιτική αστάθεια κατακερματίζοντας την εικόνα και την ρητορική που χτίστηκε κατά την προεκλογική περίοδο. Για όλα αυτά βέβαια δεν μίλησε για άλλη μία φορά κανείς.

Όπως και κανείς δε θα μιλήσει για του λόγους που χρεοκόπησε η Αργεντινή. Ποιός φταίει άραγε κατά τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς και τους κερδοσκόπους; Όπως και στην δικιά μας περίπτωση στην Αργεντινή η λιτότητα και η μνημονιακές πολιτικές παρουσιαζονταν σαν "αναγκαίο κακό" και σαν την μόνη "λογική" και "βιώσιμη" λυση. Να που όμως η κατάρρευση δεν ήταν και ιδιαίτερα μακρυά. Και ξανα ρωτώ, ποίος θα αναλάβει την ευθύνη; Το ΔΝΤ θα βγει για άλλη μία φορά σε ακόμη μία χώρα, μετά από χρόνια λιτότητας και θα ζητήσει απλά συγνώμη όπως συνηθίζει; Οι κερδοσκόποι σίγουρα δεν πρόκειται να παραδεχτούν κάτι γιατί δουλεία τους είναι να αρπάξουν και τα τελευταία απομηνάρια των οικονομιών που καταρρέουν, όπως είδαμε να συμβαίνει εξάλου αυτές τις  μέρες και σίγουρα όχι να απολογούνται. Οι πολιτικοί της χώρας έστω και τώρα πάντως ανέλαβαν δράση.

Σήμερα κυβερνηση και πολίτες έδωσαν ηχηρή απάντηση στους ξένους επενδυτές και τα κερδοσκοπικά funds, επιλέγοντας την χρεοκοπία από την εξάρτηση της χώρας στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Απευθύνθηκαν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για να δικαιωθούν ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο σε άλλες χώρες να πράξουν ανάλογα και να απαλλαγούν από το βάρος των μνημονιακών-νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Στην Αργεντινή είδαν τον ελέφαντα. Μάλλον είναι μία καλή ώρα και ευκαιρία να ανοίξουμε και οι υπόλοιποι τα μάτια μας ή τουλάχιστον να κοιτάξουμε παραδίπλα και να δούμε την αλήθεια και την προβοσκίδα της να μας χαϊδεύει στο κεφάλι.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιά θα είναι η στάση των δικών μας πολιτικών τόσο απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης της Αργεντινής όσο και όπως συνεπάγεται απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές. Ο ελέφαντας της ματαιότητας των νεοφιλευθερων πολιτικών, όσον αφορά τα συμφέροντα του λαού, είναι εδώ και φωνάζει. Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον από την άποψη της επικείμενης ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ και τις ευθύνες και τα βάρη που θα σηκώσει αλλά και που θα προσπαθήσουν να του φορτώσουν...

Ντροπή

Ο υπουργός Δικαιοσύνης και πρώην 

εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπος Αθανασίου.

Η δικαοσύνη αποφάνθηκε. Τα αφεντικά αθωώθηκαν για άλλη μία φορά. Χαμένοι μόνο οι εργάτες, οι μετανάστες, η φτώχεια. Κάποιοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Κάποιοι άλλοι όμως κάνουν τα στραβά μάτια και σφυρίζουν ανέμελα. Αυτοί οι άνθρωποι, από διάφορες θέσεις, ας πούμε τυχαία αυτή του εισαγγελέα του Αρειου Πάγου  ή του υπουργου δκαιοσύνης, όταν είχε έρθει η ώρα εξυπηρέτησαν τους δικούς τους, έβγαλαν εμπόρους ναρκωτικών από τη φυλακή και έκρυψαν αυθαίτερα σπίτια. Για αυτά και για άπειρα άλλα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Και φυσικά εκ μέρους τους δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ το παραμικρό δίκαιο και η παραμικρή ντροπή.

Αυτά έκαναν και αυτά συνεχίζουν και κάνουν. Αυτό είναι το παιχνίδι τους και αυτή η αποστολή τους. Πάση θυσία πρέπει να συντηρήσουν το σύστημα που τους δίνει τροφή για να επιζήσουν και να κρατηθούν στη θέση που βρίσκονται. Γιατί έτσι και πέσουν τους θα είναι ένα τίποτα και στη χειρότερη να καταλήξουν φυλακή. Γι' αυτό πατάνε σε εκατόμβες νεκρών που βυθίζονται κάθε μέρα στο Αιγαίο. 

Προς το παρόν λοιπόν η δικαιοσύνη, ότι και να αντιπροσοπεύει και όσο ανεξάρτητη κι αν θέλει να αυτοπροσδιορίζεται, αποφάσισε να αθωώσει τα αφεντικά στην υπόθεση της Μανωλάδας και να βάλει στο αρχείο το συμβάν στο Φαρμακονήσι. Δε θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς γιατί αυτά τα χέρια των αφεντικών και των Λιμένικών ή των όποιων Λιμενικών είναι αυτά που τους ταϊζουν. Και το χέρι που σε ταϊζει δε το δαγκώνεις. 

Στην σύγχρονη Ελλάδα ισχύει σίγουρα το καρμικό ρητό που λέει πώς ότι δίνεις παίρνεις. Ας ρωτήσουμε και τους διάφορους μετανάστες τι άποψη έχουν για το παρακάτω:

Και ας σκεφτούμε τι έχουμε δώσει κι εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι και τι πήραμε...Δε χρειάζεται να το πω νομίζω.

Αηδία

Ύβρη και προσβολή θεωρεί η κ. Βούλτεψη, κυβερνητικός εκπρόσωπος, να ασχολούμαστε   με τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου εξωτερικών όταν υπάρχουν στην χώρα μας 1,5 εκατομμύρια άνεργοι. Βέβαια η κ. Βούλτεψη "ξεχνά" ότι η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει είναι υπαίτια των ποσοστών ανεργίας αφού έχει φροντίσει να μην αφήσει υπάλληλο για υπάλληλο στο δημόσιο. Αλλά αφού τη συμφέρει να το πει το λέει. Άσχετο αν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα επίκεινται κι άλλες απολύσεις στον χώρο της εκπαίδευσης. Άσχετα αν μας λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι αδιαφορεί για κάποιους συγκεκριμένους εργαζόμενους ενώ ξαφνικά την ενδιαφέρει η μοίρα του 28% της χώρας που δεν έχει δουλειά. Και άσχετα αν η συγκεκριμένη κυρία κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να συντηρήσει ένα πολιτικό σύστημα και μία κυβέρνηση που χωλαίνει.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιμονή και ο αγώνας των καθαριστριών ενοχλεί τόσο την κ. Βούλτεψη, όσο και την κυβέρνηση. Ενοχλεί και την δικαιοσύνη που καταδίκασε τον αγώνα των απολυμένων με την τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου. Τους ενοχλεί η αλληλεγγύη του κόσμου και οι ενωμένες φωνές που ακούστηκαν στην πλατεια συντάγματος πριν λίγες ημερες κατά τη συναυλία με την Χάρις Αλεξίου. Τους ενοχλεί το δίκαιο γιατί ξέρουν ότι η μόνη ύβρης και η μόνη προσβολή για τους πολίτες και το πολίτευμα είναι οι ίδιοι.

Κάτι τέτοιοι άνθρωποι μου προκαλούν πραγματικά αηδία. Πρώτα από όλα για το θράσσος και τη χυδαιότητά τους. Δεύτερον γιατί οι απόψεις τους δεν αποκλίνουν αλλά δίνουν και τροφή σε άλλα αποβράσματα όπως το παρακάτω:

Μετά από αυτά και μετά από όχι και ιδιαίτερη σκέψη μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε το τι αποτελεί ύβρη και προσβολή. Ας το συνειδητοποιήσουμε εμείς γιατί μισάνθωποι και υποκριτές σαν την κ. Βούλτεψη δε θέλουν να το συνειδητοποίησουν και ούτε να αλλάξουν. Ας τους αλλάξουμε εμείς.

Τσεκουράτα

 Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Σαμαρά ολοκληρώθηκε χθες με την τοποθέτηση των κατάλληλων ακροδεξιών στις επίσης κατάλληλες θέσεις. Στο υπουργείο υγείας, τον Άδωνι Γεωργιάδη ήρθε να αντικαταστήσει ο Μ. Βορίδης, γνωστός για το παρελθόν του στην νεολαία της ΕΠΕΝ όπου υπήρξε διάδοχος του Ν. Μιχαλολιάκου.

Ο νέος υπουργός υγείας έσπευσε να δηλώσει τα παρακάτω κατά την τελετή παράδοσης- παραλαβής του υπουργείου:

"Η υπουργία του Άδωνι Γεωργιάδη σημαδεύτηκε από κορυφαίες μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα μείνουν και μεταρρυθμίσεις οι οποίες στο βαθμό που βρίσκονται σε ένα συγκεκριμένο σημείο και δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένες, προφανώς θα συνεχιστούν".

Εύκολο να καταλάβει κάποιος ότι η υγεία μαίνεται να χαντακωθεί περαιτέρω και να έχουμε ακόμη περισσότερους ασθενείς χωρίς περίθαλψη και επομένως νεκρούς τα αμέσως επόμενα χρόνια. Αν αναλογιστούμε το ακροδεξιό παρελθόν και τις τάσεις του κ. Βορίδη μπορούμε να πούμε ότι το επόμενο βήμα θα είναι να μας στοιβάζουν σε τραίνα και να μας στέλνουν σε φούρνους. Μη μας φαίνεται περίεργο και να μην αναρρωτιούνται σίγουρα εκεί στην κυβέρνηση που οφείλεται η άνοδος της Χρυσής Αυγής όταν τοποθετούνται πρόσωπα όπως ο νυν και ο πρώην υπουργός υγείας σε τέτοιες θέσεις.

Σημειολογικά πάντως η παρακάτω φωτογραφία του Μ. Βορίδη που γυρνούσε κρατώντας ένα τσεκούρι με τη νεολαία της ΕΠΕΝ, μάλλον λέει πολλά:

Στην υγειά μας!

Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό

Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».

Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.

Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.

Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

 «Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)

Πηγή: pitsirikos.net

Μόνο λόγια

Την Κυριακή 18 Μαϊου μαζί με τις αυτοδιοικητικές-περιφερειακές εκλογές οι πολίτες της Θεσσαλονίκης  κλήθηκαν να αποφασήσουν για την μοίρα του νερού και της ΕΥΑΘ, που σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς επρόκειτο να ιδιωτικοποιηθεί. Οι πολίτες της πόλης δεν το άφησαν να περάσει έτσι και μέσα από την κινητοποίηση και συνεχή αγώνα για τεράστιο χρονικό διάστημα, κατάφεραν να στήσουν ένα δημοψήφισμα που έδωσε ένα ηχηρότατο ΟΧΙ στην κυβερνητική πολιτική αφού το 98% σχεδόν των ψηφισάντων τάχθηκε κατά της ιδιωτικοποίησης.

Μία ημέρα ωστόσο πριν την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος είχε προηγηθεί η δημοσίευση εγκυκλίου εκ μέρους του υπουργού εσωτερικών κ. Μιχελάκη με την οποία καθιστούσε σαφές ότι το δημοψήφισμά σύμφωνα με την κυβέρνηση κρίνεται παράνομο. Σύμφωνα με τις εικασίες της, ήταν παράνομο να χρησιμοποιηθούν οι εκλογικοί κατάλογοι και να πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα στο χώρο των σχολείων κάτι το οποίο διαψεύστηκε από τον συνταγματολόγο Γ. Κατρούγκαλο που χαρακτήρισε τις δηλώσεις αυτές προσχηματικές και την ίδια την κίνηση αντισυνταγματική καθώς η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων προβλέπεται από τη νομοθεσία.

Η κανονική διεξαγωγή του δημοψηφίσματος την επομένη όχι μόνο καταδίκασε την κυβερνητική φιλελεύθερη πολιτική που εστιάζει στο ξεπούλημα και τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά ανέδειξε και κάτι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο. Ότι οι κυβερνώντες σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μόνο λόγια και με οδηγό την τρομοκράτηση και την προπαγάνδα, επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους βάζοντας φραγμούς στους δημοκρατικούς θεσμούς και στο συμφέρον των πολλών.

Το παράδειγμα αυτό, μαζί με την υποχώρηση της κυβέρνησης στο φιάσκο για το ξεπούλημα των παραλιών της Ελαφονήσου, υποδεικνύουν πώς όλοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε  το μέλλον μας βάζοντας τέλος σε τέτοιες βάρβαρες πολιτικές. Όλα περνάν από το χέρι μας.

Για τον (Μ)πεο

Μέσα από μία εφιαλτική διαδικασία με δεκάδες ανατροπές και αναπάντεχα αποτελέσματα ολοκληρώθηκε χθες ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών και περιφερειακών εκλογών. Οι κάλπες ανέδειξαν τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική, αποτυπώνοντας τη δυ
σαρέσκεια του κόσμου απέναντι στην κυβέρνηση, ενώ έγινε στην πράξη κατανοητή η μη εγκυρότητα των εταιριών δημοσκοπήσεων που μέχρι και την τελευταία στιγμή, πριν την πραγματική καταγραφή και παρουσίαση των αποτελεσμάτων, δεν ήξεραν τι τους γινότανε. Το αρχικό κλίμα ενθουσιασμού που είχε διαμορφωθεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε γρήγορα να προσγειωθεί και να καλυφθεί στη συνέχεια από τα πραγματικά ανησυχητικά αποτελέσματα που αναδείχθηκαν από τις κάλπες.

Ένα από τα κυριάρχα ζητήματα που καιρό τώρα βρίσκονταν στην επικαιρότητα, εφιάλτης για πολλούς και όχι χωρίς λόγο, ήταν οι υποψηφιότητες εφοπλιστών και επιχειρηματιών σε ψηφοδέλτια. Ο δήμος του Πειραιά και το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, στόχος ιδιωτικοποίησης της κυβέρνησης αλλά και συμφερόντων Μαρινάκη -Μελισσανίδη, όπως αναφέρει το Unfollow 29, αφέθηκε στο έλεος των επιχειρηματικών συμφερόντων, που ήρθαν να αγκαλιάσουν την τοπική αυτοδιοίκηση μέσα από τα ψηφοδέλτια του Μώραλη και του Μιχαλολιάκου. Θα τα καταφέρουν μία χαρά απ' ότι φαίνεται καθώς και οι δύο υποψήφιοι πέρασαν στον δεύτερο γύρο, αποσπώντας την πλειονότητα των ψηφοφόρων και στην περίπτωση του Μώραλη, των φιλάθλων του Ολυμπιακού, που έσπευσαν να στηρίξουν τον πρόεδρό τους και υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο.

Στο δήμο του βόλου από την άλλη ένας άλλος ποδοσφαιρικός παράγοντας αναδείχθηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση κατευθείαν εξερχόμενος από...την φυλακή. Πρόκειται για τον Αχχιλέα Μπέο, γνωστό επιχειρηματία που είχε καταδικαστεί για την υπόθεση των στημένων παιχνιδιών και πρόεδρο όλως τυχαίως του Ολυμπιακού Βόλου. Οι πολίτες κι εκεί έδειξαν την προτίμηση τους απέναντι σε έναν αν μη τι άλλο διεφθαρμένο επιχειρηματία. Για τον (Μ)πέο...Στο δήμο του Μαραθώνα δε από τον πρώτο γύρο εκλέχτηκε ο εκκεντρικός και πολλά υποσχόμενος για την απολιτίκ ζωή του τόπου, Ηλίας Ψινάκης. Πιο για τον πέο.

Στον απόηχο των εκλογικών αποτελεσμάτων οι κάλπες ανέδειξαν για άλλη μία φορά τον ακροδεξιό κίνδυνο, τόσο στο δήμο Αθηναίων όσο και σε άλλους δήμους και περιφέρειες δίνοντας ένα σκοτεινό μήνυμα περαιτέρω ανάδειξης της φασιστικής Χρυσής Αυγής, για την οποία πλέον οι ψηφοφόροι της δε μπορούμε να πούμε ότι δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Παρά τις απεγνωσμένες κινήσεις της κυβέρνησης με το κυνήγι της Χρυσής Αυγής ο ναζιστικός κίνδυνος φαίνεται να στέκεται σαν φάντασμα τόσο πάνω από τη χώρα όσο και πάνω από το πολίτευμα. Τη χθεσινή ημέρα δεν ήταν και λίγα τα σχετικά ευτράπελα...Φουσκωτοί τυπάδες με μαύρα μπλουζάκια και ξυρισμένα κεφάλια, όπως καταγγέλεται από τον υποψήφιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Πειραιά κ. Δρίτσα, γυρνούσαν στα εκλογικά κέντρα τραμπουκίζοντας και προκαλώντας. Την προηγούμενη βραδιά στην Αθήνα, εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ καταστράφηκε από αγνώστους ολοσχερώς...

Η διαπλοκή δε σταμάτησε τις τελευταίες αυτές μέρες στον Πειραιά...η εκκλησία ήταν παρούσα καθ' όλη τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας κινούσε τα νήματα και εξέφραζε ξεκάθαρα τις συμπάθειές της προσυλιτίζοντας κόσμο. Σύμφωνα με ομολογίες σε εκκλησίες ειπώθηκαν κηρύγματα υπέρ της υποψηφιότητας του Μώραλη, ενώ στα συσσίτια της εκκλησίας  μαζί με τις σακούλες με τα τρόφιμα μοιράζονταν προεκλογικά διαφημιστικά δελτία...

Παρά τα καλά αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια της Αττικής μία ειλικρινής αποτίμηση των αποτελεσμάτων θα έλεγα ότι θα έπρεπε να επικεντρωθεί κυριώς στα παραπάνω θέματα με κυρίαρχα την άνοδο της ΧΑ, αλλά και την εμπλοκή των επιχειρηματιών-εφοπλιστών και της εκκλησίας. Ένα τρίπτυχο που τουλάχιστον στον Πειραιά δεν είναι ότι έχουν και τη μικρότερη σχέση μεταξύ τους...

Αποσύνθεση

Λίγες μέρες πριν τις κάλπες και στον πολιτικό χώρο κυριαρχεί η σύγχυση. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε τρομερό αδιέξοδο και όλα προμηνύουν την κατάρρευσή της.  Ο Βενιζέλος δείχνει πιο απεγνωσμένος από ποτέ κάνοντας δηλώσεις για αποχώρηση από την κυβέρνηση σε περίπτωση ισοπέδωσης της παράταξής του (που έτσι θα γίνει), προσπαθώντας να μειώσει με οποιοδήποτε τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε εμφάνιση τους στα ιδιωτικά κανάλια δεν χάνει την ευκαιρία να προσπαθεί να αναδείξει τη δήθεν καταστροφή που θα κατακλύσει τη χώρα σε περίπτωση εκλογής του και την αβεβαιότητα που θα υπάρχει. Λες και τόσα χρόνια η χώρα δεν υπέφερε πολλά και κολυμπούσε στη σταθερότητα που η κυβέρνηση Σαμαρά κατασκευάζει και ορίζει οτι έχει επιτευχθεί. Ο κόσμος δεν βλέπει και δεν μπορεί να κρίνει μάλλον...

Μου φαίνεται πραγματικά τρομερό πώς μία τόσο βάρβαρη, αντισυνταγματική και διεφθαρμένη κυβέρνηση έχει επιβιώσει αν λάβει κανείς του υπόψιν την πολιτική που έχει ακολουθήσει, το αντίκτυπο στην κοινωνία, την καταπάτηση του συντάγματος και τις τελευταίες αποκαλύψεις με τον Μπαλτάκο. Σε αυτές ήρθαν να προστεθούν και οι αποκαλύψεις των Financial Times για τη συνάντηση στις Κάννες όπου στήθηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους σε συνεργασία με τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά η αντικατάσταση του Παπανδρέου από τον Παπαδήμο και το στήσιμο της επόμενης κυβέρνησης. Ακόμη  αποκαλύφθηκε πώς είχε προβλεφθεί η γραμμή που θα ακολουθούσε η Ευρώπη σε περίπτωση που στις εκλογές του 2012 έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ, με το λεγόμενο "σχέδιο Ζ".

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μία κυβέρνηση ζωντανών νεκρών που εξ αρχής βρωμούσε σάπιο. Από το σκανδαλώδες στήσιμό της, τα πρόσωπα που την απάρτισαν, την εφαρμοζόμενη πολιτική και το αντίκτυπό της στην κοινωνία, την προπαγάνδα και το παρασκήνιο στη δικαιοσύνη και τη Χρυσή Αυγή, μέχρι και τις ιδιωτικοποιήσεις και την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχία της χώρας, η κυβέρνηση αυτή, αλλά και αυτές που προηγήθηκαν, οδήγησε στην αποσύνθεση τη χώρα. Και τώρα φαίνεται πώς ήρθε ο καιρός που οι πολιτικοί που παρασίτησαν την χώρα σάπισαν τόσο, που απειλούν την επιβίωση της και των πολιτών φυσικά.

Τον τελευταίο καιρό μπροστά στον φόβο για δριμύτατη εκλογική ήττα η κυβέρνηση Σαμαρά προχώρησε στην πιο ξεδιάντροπη προεκλογική εκστρατεία διαφημίζοντας πλεονάσματα, έξοδο στις αγορές και από την ύφεση ακόμη, κάτι το οποίο δεν χρειάζεται να διαψευστεί από μεγάλους οικονομολόγους καθώς αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην κοινωνία και το κράτος. Όταν έχεις 28% ανεργία και μία χώρα που μαστίζεται από την φτώχεια, όταν εξακολουθείς να ξεπουλάς σκανδαλωδώς την κρατική περιουσία, βλέπε ελληνικό, αιγιαλούς, αεροδρόμια και άλλα, δεν δύναται να  εξακολουθείς να μιλάς για ανάπτυξη και succes story, παρά για στυγνή δολοφονία. Τα δε κοινωνικά μερίσματα, αποτέλεσαν ένα πυροτέχνημα ξεφτυλίσματος, που τελικά στόχευε σε λίγους και εκλεκτούς, αν και επικοινωνιακά παρουσιάστηκε σαν δώρο προς την πολιτεία.

Σύμμαχοι στην όλη απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. που σε κάθε περίπτωση εξυμνούν τον Σαμαρά και τη δήθεν σταθερότητα που μόνο αυτοί τη βλέπουν, ενώ από την άλλη λασπολογούν και κινδυνολογούν εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, λες και αυτός είναι υπέυθυνος για τη μέχρι τώρα κατάντια της χώρας. Επιλεκτική αμνησία θα έλεγα προς το παρόν. Έχει πλάκα να παρακολουθείς όλα αυτά και να ακούς δηλώσεις του τύπου "η ψήφος δεν είναι παιχνίδι" λες και οι πολίτες δε μπορούν να καταλάβουν τι είναι καλό για τη χώρα και μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που μας έφεραν ως εδώ, θα μας σώσουν.

Μας περνάν ξεκάθαρα για ηλίθιους. Ας τους αποδείξουμε το αντίθετο λοιπόν.

Σίγουρα ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς φοβούνται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μετά από την πιθανότατη επερχόμενη συντριβή τους κανείς δε θα μπορεί να τους ξεπλύνει. Το ξέρουν καλά και οι ίδιοι και γι' αυτό προσπαθούν απεγνωσμένα να σώσουν ότι μπορεί να σωθεί. Μαζί με την αποσύνθεση που έχουν οδηγήσει την κοινωνία αυτοκαταστράφηκαν και οι ίδιοι. Ήταν θέμα χρόνου. Αναμένουμε τις εξελίξεις.

Άντρακλες

 

Η Τουρκία είναι μία χώρα που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με τα δικά μας. Όπως εδώ έτσι κι εκεί, στα πλαίσια της "οικονομικής εξυγείανσης" όπως αρέσκονται να λένε οι φιλελεύθεροι πολιτικοί, εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποίησεων και βάρβαρης πολιτικής εις βάρος του δημοσίου, των κρατικών επιχειρήσεων και τελικά προς τους πολίτες. Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους βλέπουμε να εκτυλίσσονται και τόσες αναταρραχές τον τελευταίο καιρό στη γειτονική χώρα. 

Αυτές τις μέρες ένα νέο κύμα αντίδρασης και διαδηλώσεων ξέσπασε στη χώρα. Αφορμή αποτέλεσε ο θάνατος 200 περίπου ατόμων σε ανθρακορυχείο το οποίο είχε πρόσφατα ιδιωτικοποιηθεί. Πηγές αναφέρουν οτι τα χρόνια που το ανθρακορυχείο ήταν κρατικό τα ατυχήματα που είχαν προκληθεί ήταν ελάχιστα ενώ μετά την ιδιωτικοποίηση ο αριθμός τους πολλαπλασιάστηκε. Παρόμοια περιστατικά ατυχημάτων μετά από ιδιωτικοποιήσεις έχουν παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις, με ένα τρανταχτό παράδειγμα να είναι οι σιδηροδρομικές εταιρίες της Μ. Βρετανίας, που μετά από εκατοντάδες ατυχήματα τα τελευταία χρόνια γίνεται αγώνας για την επανακρατικοποίηση τους. Αναφέρεται γενικά ότι μετά τις ιδιωτικοποιήσεις οι δαπάνες για τις συντηρήσεις και την ασφάλεια περιορίζονται σημαντικα, όπως έγινε και στις συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Μετά τα περιστατικά αυτά που έρχονται να προστεθούν σε δεκάδες άλλα που έλαβαν τόπο στο χώρο της πολιτικής της Τουρκίας, (βλέπε πλατεία Ταξίμ, φίμωση στο διαδίκτυο, χρηματισμοί υπουργών κ.τ.λ.) οι πολιτικοί και ιδιαίτερα ο Ερντογάν φαίνονται πιο συγχυσμένοι και φοβισμένοι από ποτέ. Σε τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται και το πραγματικό πρόσωπο των ανθρώπων αυτών οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά κότες.

Σοκ προκάλεσε στο διαδίκτυο η εικόνα του συμβούλου του Ερντογάν που κλωτσά ανελέητα έναν συγγενή θύματος από τα ανθρακορυχεία. Ο άθρωπος είναι ξαπλωμένος στο έδαφος με δύο ένοπλους να τον κρατάνε. Μόνο τότε θα μπορούσε ένα τέτοιος δειλός να ορμήξει. Ο ίδιος ο Ερντογάν δεν είναι καλύτερος. Στο διαδίκτυο κυκλοφόρησε σήμερα βίντεο στο οποίο ο πρωθυπουργός της Τουρκίας φαίνεται να χτυπάει ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, κόρη επίσης θύματος στα ανθρακορυχεία, η οποία μόλις τον είδε φώναξε " τι κάνει εδώ ο δολοφόνος του πατέρα μου".

Τέλος είδαμε και τις τούρκικες αστυνομικές δυνάμεις να ρίχνουν νερό με πίεση κατά πολιτών, κάτι που είχε αποβεί μοιραίο για έναν άτυχο πολίτη στις προηγούμενες διαδηλώσεις και να στοχεύουν εναντίον κι ενός ατόμου με αναπηρικό καροτσάκι:

 

Φαίνεται ότι οι καθεστωτικές δυνάμεις στην Τουρκία έχουν πολλά κιλά αρχίδια. Οι Η.Π.Α. δήλωσαν ότι θα στηρίξουν την Τούρκικη κυβέρνηση σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Φαίνεται ακόμη ότι  έχουμε και πάρα πολλά κοινά με τη γειτονική χώρα. Εκτός από παρόμοια προβλήματα έχουμε και το ίδιο δειλούς πολιτικούς. Οι πολίτες της Τουρκίας τώρα βρίσκονται στους δρόμους και διεκδικούν τις ζωές τους. Εμείς δε βγήκαμε στους δρόμους όταν έπρεπε και δεν απαιτήσαμε τα αυτονόητα. Στις 25 του Μάη μπορούμε τουλάχιστον να αποδείξουμε το αντίθετο...

Η νέα Ελλάδα γεννιέται

Έχοντας μπει για τα καλά στην προεκλογική περίοδο και μπροστά στην επικείμενη συντριπτική ήττα του στις ευρωεκλογές, ο Αντώνης Σαμαράς συνεχίζει ακάθεκτα να ελπίζει ή έστω να προσπαθεί να κοροιδέψει τον εαυτό του και τους πολίτες, κάνοντας μεγαλόστομες και παραπλανητικές δηλώσεις μαζί με την επιθετική πολιτική κατά τις αντιπολίτευσης, που έχει ενταθεί τον τεύταίο καιρό. 

Μιλώντας στο "Βήμα της Κυριακής" που μαζί με άλλες εφημερίδες και τα γνωστά κανάλια φροντίζουν να τον ξεπλύνουν όπως όπως εν όψει των εκλογών, ο πρωθυπουργός δήλωσε: «Το κέλυφος σπάει τώρα! Και απελευθερώνονται οι μεγάλες δυνατότητες της χώρας και του λαού μας».

Η νέα ελλάδα που οραματίζεται ο Σαμαράς βγαίνει από ένα κέλυφος που σπάει αυτή ακριβώς τη στιγμή πριν τις εκλογές για να μας σώσει. Αυτό το κέλυφος συνειρμικά με οδήγησε σε κάποια αυγά, που στην προκειμένη περίπτωση είναι χρυσά. Δε ξέρω τι εικόνα είχε στο μυαλό του ο ίδιος αλλά κρινοντας από την εφαρμοζόμενη πολιτική και τις πράξεις του, το αυγό που φαντασιώνεται οτι θα γεννήσει την νέα του ελλάδα θα είναι αυγό φιδιού.

“Iδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε…”

Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.

Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…

Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκοu (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)
Privatizem a puta que vos pariu

Κοσμοπολίτικος Μπουφές

Wayne Thiebaud, “Pies pies pies”, 1961

Η ελπίδα του ποιητή: να είναι, σαν το τυρί κάποιας κοιλάδας, τοπικός, αλλά να τον εκτιμούν και αλλού. – Γ. Χ. Ώντεν

Όταν πρωτοπήγα στην Αγγλία να σπουδάσω, είχα την τύχη να ξέρω ήδη καλά τη γλώσσα. Έτσι, δεν μου πήρε παραπάνω από έναν-δυο μήνες να αιστανθώ πραγματικά άνετα. Το έφερε κι η τύχη να πιάσω φιλία με τον Μέρβιν, έναν καλούτσικο γλύπτη που αργότερα έγινε εξαιρετικός τατουατζής, καθώς και να ερωτευτώ την κόρη ενός σκωτσέζου αντισυνταγματάρχη, και πολύ γρήγορα όλη μου η ζωή εκτυλισσόταν στα αγγλικά.

Με γοήτευσε η αγγλική γλώσσα, τη βρήκα σπουδαία. Έμαθα ότι όχι μόνο δεν αληθεύουν τα στερεότυπα της «φτώχειας» με τα οποία τη στολίζουν όσοι δεν την ξέρουν, αλλά πως έχει και μια εξαιρετική εκφραστική ακρίβεια. Διάβασα για την ιστορία της και, καθώς ζούσα εκεί, πειραματίστηκα με τους ιδιωματισμούς, τις διαλέκτους και τις προφορές. Μου άρεσε τόσο η αίσθηση πως έκανα δικό μου κάτι με το οποίο δεν είχα μεγαλώσει, ώστε βρήκα ξεκαρδιστική την μητέρα του Μέρβιν όταν πρωτογνωριστήκαμε και είπε στον γιο της: «Συμπαθητικός ο φίλος σου αλλά να μην είχε αυτή τη λαϊκή λονδρέζικη προφορά, από πού είναι;»

Κοντά στη γλώσσα, με γοήτευαν κι οι συμπεριφορές, οι συνήθειες, αυτό που λέμε με την ευρεία έννοια πολιτισμό – δεν εννοώ τον Σέξπιρ αλλά τους συνδυασμούς των σάντουιτς (τυρί με πίκλες), τον τρόπο που κινείται το πλήθος στον υπόγειο, τα εδουαρδιανά σπίτια χωρισμένα σε δεκάδες διαμερίσματα με ατέλειωτες σκάλες, τις εναλλαγές στο Λονδίνο, μια πόλη που δεν είναι παρά εκατοντάδες ενωμένα χωριά. Κι έμαθα να απολαμβάνω. Κατάλαβα πως δεν ήταν αλήθεια ότι «δεν ξέρουν να διασκεδάζουν, να τρώνε, να καλαμπουρίζουν» αλλά πως διασκεδάζουν, τρώνε και καλαμπουρίζουν διαφορετικά, και πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα βάλει κανείς όλα σε μια απόλυτη αξιολόγηση – το τσάι με γάλα είναι υπέροχο αν το γευτείς στο πλαίσιό του, το ίδιο και η καστανή πικρή μπύρα νωρίς το απόγευμα, καθώς τινάζεις τα πόδια σου από τη βροχή.

Επτά σχεδόν χρόνια αργότερα, έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα για να πάω στον στρατό. Η βρετανίδα τότε φίλη μου –διαφορετική, συγχωρείστε με, από την σκωτσέζα– ήταν απαρηγόρητη. Όχι μόνο της ήταν ακατανόητη αυτή η υποχρέωση –κι εγώ είχα δυσκολίες κατανόησης, για άλλους όμως λόγους– αλλά της ήταν ακόμη πιο ακατανόητο το ότι αφορούσε εμένα: «Μα εσύ» μου είπε «είσαι Βρετανός».

«Όχι» της απάντησα. «Δεν είμαι καθόλου Βρετανός, ούτε στο ελάχιστο. Είμαι εντελώς, απόλυτα, ολοκληρωτικά Έλληνας». Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί το να σε γοητεύουν οι γλώσσες και τα σάντουιτς του υπόλοιπου κόσμου –κι είμαι βέβαιος ότι αν είχα ζήσει στη Γαλλία, στη Ρωσία ή στην Ινδία, το ίδιο θα συνέβαινε– πρέπει να σημαίνει ότι δεν είσαι αυτό που είσαι. Ακόμη δεν το καταλαβαίνω.

Δεν είχα, όπως δεν έχω ακόμη, καμία ιδιαίτερη περηφάνια που είμαι Έλληνας. Απλώς είμαι. Οπότε δεν ήταν κάποιο πλήγμα στην συγκεκριμένη εθνική μου ταυτότητα που με ενόχλησε. Ήταν περισσότερο μια λεπτή, αδιόρατη, μάλλον ακούσια αλλά πάντως πολιτισμικά χτισμένη υπόνοια πίσω από αυτό το «μα εσύ είσαι Βρετανός», μια υπόνοια που ψιθυρίζει: είναι καλύτερο να είσαι Βρετανός παρά Έλληνας. Η ίδια υπόνοια, παρεμπιπτόντως, που διακρίνω πια όχι σε Βρετανούς αλλά σε Έλληνες, οι οποίοι γυρνούν στην Ελλάδα και λένε πράγματα όπως: «Μα επιτέλους, ούτε σε μια ουρά δεν μπορούμε να σταθούμε σαν άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα!»

Τα θυμάμαι όλα αυτά όλο το διάστημα που η διαμάχη στη χώρα μας για «Έλληνες και ξένους» φουντώνει. Και σκέφτομαι ότι αυτό που μου φαινόταν αντίθεση ανάμεσα σ’ εμένα, που με διέκρινε, πίστευα, η υγιής εκτίμηση τόσο για τα «δικά μου» όσο και για «του άλλου», και στους συμπατριώτες μου που εσωτερίκευαν σε τέτοιο βαθμό την υπεροχή «του άλλου» ώστε να γυρνούν με διάθεση να διδάξουν πώς στεκόμαστε στις ουρές, δεν ήταν στην πραγματικότητα κανένα βαθύ ρήγμα, παρά μόνο ίσως μια γρατζουνιά, μια επιφανειακή, προσχηματική διαφορά· ελάχιστα πιο βαθιά, είμαστε το ίδιο. Ο λόγος που μου φαινόταν αντίθεση και ρήγμα είναι ότι ξεχνούσα σε πόσο τεράστιο βαθμό εκείνο που μου έμοιαζε τόσο εύκολο, να σταχυολογώ πολιτισμικές εμπειρίες και να βυθίζομαι όσο θέλω στον άλλο –να το πω «κοσμοπολίτικο μπουφέ»;–, διατηρώντας όλη την ώρα μια αβίαστη συνείδηση του τόπου όπου γεννήθηκα, δεν είναι καθόλου εύκολο, δεν είναι καν μια «φυσιολογική» συμπεριφορά, αλλά κάτι που προϋποθέτει σκληρά ταξικά προνόμια: μόρφωση κι ευημερία – και μαζί την (κριτική) απόσταση που δημιουργούν, τη μεγάλη κατάκτηση που συχνά την ερμηνεύουμε λέγοντας πως δεν παρέμεινες όλη σου τη ζωή δέσμιος των συνθηκών σου, αλλά η πραγματικότητά της είναι πως οι συνθήκες σου ήταν από την αρχή πιο ευνοϊκές από ό,τι άλλων – είτε Ελλήνων είτε Βρετανών.

__

Δημοσιεύτηκε στο UNFOLLOW 26

Πηγή: http://artfullyonsaturday.wordpress.com/