Τέρμα πια οι αυταπάτες

Πάνε 5 μήνες που γράφω σε αυτόν τον ιστότοπο. Ήταν ένα χρονικό διάστημα που με βοήθησε να σκεφτώ, να αναστοχαστώ, να γνωρίσω τον εαυτό μου καλύτερα. Από την άλλη μου δόθηκε και η ευκαιρία να συνειδητοποιήσω και να αρχίσω να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου υπό μία άλλη οπτική. Συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος στον οποίο μεγάλωσα και μεγαλώνω δεν είναι ούτε αυτός για τον οποίο μου μίλησαν όταν ήμουνα μικρός και σίγουρα δεν είναι αυτός για τον οποίο όλοι κάνουν λόγο αυτόν τον καιρό, της κρίσης και του διχασμού.

Έχει χαθεί οποιοδήποτε ίχνος αξιοπρέπειας και σεβασμού. Δε σεβόμαστε τους ίδιους μας τους εαυτούς και επομένως δε σεβόμαστε την ίδια την δημοκρατία και την κοινωνία μας. Η απαξίωση των θεσμών, των αξιών και των λειτουργιών της κοινωνίας και του πολιτεύματός, μας οδήγησαν στη σημερινή ξεφτίλα. Μία ξεφτίλα που οι όποιοι επιτήδειοι την εκμεταλλεύονται για να κάνουν τα κουμάντα τους και να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στα μέτρα τους. Μία πραγματικότητα που διαμορφώνεται από τους κανόνες, τους νόμους και τις αποφάσεις των λίγων.

Τους τελευταίους μήνες παρακολούθησα την χώρα μου να καταρρέει και την κοινωνία να παρακολουθεί απαθέστατη. Ο σταρχιδισμός έγινε το μεγαλύτερο ατού της. Παρακολουθήσαμε την κυβέρνηση να μιλά κάθε μέρα για ένα καλύτερο αύριο και συνεχίζουμε να πιστεύουμε στα ψέματα και τις υποσχέσεις τους. Να την πατάμε με τον ίδιο τρόπο που την πατούσαμε τα τελευταία χρόνια, όταν οι υποσχέσεις και οι δηλώσεις πολιτικών στο μόνο που στόχευαν ήταν να παραμείνουν οι ίδιοι στην θέση που ήταν, απολαμβάνοντας τη θέα από ψηλά και μακρυά από την καταστροφή.

Μείναμε στους όρους και ξεχάσαμε τα νοήματά τους. Μιλάμε για δημοκρατία, δικαιοσύνη, νομιμότητα, ασφάλεια, ελευθερίες και όλοι πράττουμε μόνοι και ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, κλεισμένοι στις προσωπικές επιδιώξεις, φιλοδοξίες, φόβους και μικρότητες, ενώ όλα αυτά μας θέλουν ενωμένους. Και καθώς είμαστε έτσι μόνοι όλες οι αξίες αυτές, υπό το πέπλο της κρίσης που στην τελική βλάπτει την άρχουσα τάξη και τις τράπεζες και τίποτε άλλο, νοηματοδοτούνται ξανά από αυτούς για να λειτουργήσουν σαν εργαλείο για την πραγματοποίηση των δικών τους επιδιώξεων και μικροτήτων.

Γίναμε αναίσθητοι και είναι σαν τίποτα να μην εκπλήσσει πλέον. Και είναι όντως μια αλήθεια αυτό. Τίποτα δε μας εκπλήσσει και όλα τα θεωρούμε δεδομένα. Ξέρουμε ότι μας κλέβουν, ξέρουμε ότι μας κοροϊδεύουν, ξέρουμε ότι μας αδικούν και ότι απειλούν τις ζωές μας. Ο εχθρός και τα προβλήματα όλων μας είναι κοινά. Ας το συνειδητοποιήσουμε. Και όσο μηδενιστικό και αν ακουστεί, ή απαισιόδοξο, ή πέρα από την πραγματικότητα όπως θέλουμε να την αντιλαμβανόμαστε ή θέλουν οι άλλοι να την αντιλαμβανόμαστε, δεν έχουμε δημοκρατία. Η λέξη αυτή που την επικαλούνται ακόμη και οι ναζιστές συμπατριώτες μας, οι επιχειρηματίες που πατάνε πάνω στα δικαιώματα των εργαζομένων τους, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί που ξεπουλάνε την περιουσία του λαού, δεν υπάρχει. Δεν έχουμε δημοκρατία επειδή μας δίνουν το δικαίωμα να ψηφίζουμε. Αν πράγματι άλλαζε κάτι θα το έκαναν κι αυτό παράνομο, όπως έχει πει κάποιος...Ζούμε μία τρέλα που δεν ξέρω πώς να την ονομάσω ακόμη. Αυτό θα το κάνουμε όλοι μαζί αργότερα.

ΥΓ. Αυτό είναι ίσως το τελευταίο κέιμενό μου γι' αυτούς τους μήνες. Ελπίζω να επανέλθω σύντομα, γιατί προέκυψαν υποχρεώσεις και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορώ να ασχοληθώ με το blog. Τα πράγματα κυλάνε γρηγορότερα από ποτέ και μαζί τους πρέπει να κινηθούμε κι εμείς. Θα παρακολουθώ πάντως τις εξελίξεις και ελπίζω να επιστρέψω σύντομα στον Ονειρο-Πόλο.

Η αναβίωση της ιεράς εξέτασης

Έχουν περάσει 2 αιώνες από τον διαφωτισμό και στην Ελλάδα, η εκκλησία και επομένως και η θρησκεία, όχι μόνο δεν έχει αποκοπεί από το κράτος αλλά έχει τη δύναμη να επιβάλλεται και να επεμβαίνει στις ζωές μας. Παρακολουθήσαμε τον τελευταίο καιρό τους εκπροσώπους της εκκλησίας να τοποθετούνται σε καίρια ζητήματα και να επεμβαίνουν στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, πολλές φορές ακόμη και με απειλητικό τρόπο. Αλήθεια σε τι βαθμό η θρησκεία και η εκκλησία δε χρίζει κριτικής και σε οποιαδήποτε αντίδραση προς το πρόσωπό της αντεπιτείθεται σαν τιμωρός καταπατώντας αξίες και δικαιώματα που η ανθρωπότητα και η δημοκρατία έχουν κατακτήσει και διασφαλίσει προ πολλού;

Πριν λίγες ημέρες παρακολουθήσαμε την καταδίκη του Γέροντα Παστίτσιου σε 10 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή για κατ' εξακολούθηση εξύβριση θρησκεύματος. Πέρα από το ότι το θέμα έφερε στη βουλή ο προφυλακισμένος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς, ο οποίος πάτησε σε άρθρα του ποινικού κώδικα που προβλέπουν την φυλάκιση κάποιου ως και 2 χρόνια για την καθύβριση των Θείων, η ποινή στο πρόσωπο του Φίλιππου Λοϊζου συνιστά πρωτοφανή πράξη λογοκρισίας. Τα παραπάνω άρθρα του ποινικού κώδικα έρχονται μάλιστα σε αντίθεση το άρθρο περί ελευθερίας του λόγου και έκφρασης επί οποιουδήποτε θέματος.

Η εκκλησία λοιπόν έρχεται να δράσει σαν τιμωρός με έναν ιδιαίτερα, θα έλεγε κανείς, φασιστικό τρόπο. Αναλογιζόμενος από την άλλη και την δράση του Σεραφείμ τον περασμένο μήνα εναντίον των ομοφυλόφιλων μπορώ χαλαρά να καταλήξω προσωπικά σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Άμα προσθέσουμε τις μαρτυρίες του Νίκου Μιχαλολιάκου για συνεργασία της Χρυσής Αυγής με κληρικούς όπως ο ίδιος ο Σεραφείμ, ο Άνθιμος και άλλοι. Έτσι κι αλλιώς η σχέση της εκκλησίας με την Χρυσή Αυγή και την άκρα δεξιά δεν ήταν άγνωστη αλλά αντίθετα είναι ίσως κάτι το οποίο το έχουν αποδεχτεί όλοι.

Γυρνώντας στα τωρινά, είδαμε χθες τις ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας κατά του Σύριζα και συγκεκριμένα του Αλέξη Τσίπρα, όπου τον καλούσαν να ομολογήσει αν είναι άθεος, να δηλώσει την πίστη του και αφήνοντας αιχμές για εναντίωση του προέδρου του Σύριζα κατά των Χριστιανών ορθόδοξων. Δε σχολιάζω τον κατήφορο και την απόγνωση των ακροδεξιών συμβούλων του Σαμαρά που βγάζουν τις ανακοινώσεις αυτές, ωστόσο θα έπρεπε να μας προβληματίσει η προσπάθεια εμπλοκής της εκκλησίας στα κοινά με τέτοιο τρόπο και η χρήση  της πίστης σαν μέσο επιβολής μιας άποψης και επιρροής της κοινής γνώμης με λασπολογία και προπαγάνδα.

Μπορεί λοιπόν το γεγονός ότι κάποιος, όχι απαραίτητα ο Τσίπρας, που δεν είναι θρησκευόμενος να αποτελέσει κριτήριο για να δακτυλοδειχθεί και το γεγονός ακριβώς ότι είναι άθεος να γίνεται κριτήριο στιγματισμού του σε μία κοινωνία ανεξιθρησκείας;

Ως πότε ο Σεραφείμ και ο κάθε Σεραφείμ θα έχει τη δύναμη να επεμβαίνει στις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, να τους χλευάζει, να τους στερεί δικαιώματα; Ως πότε θα φιμώνεται οποιαδήποτε κριτική απέναντί στη θρησκεία; Μία θρησκεία που οι εκπρόσωποι της δε σέβονται την ίδια τη ζωή, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα πώς περιμένουν από τους υπόλοιπους να εξακολουθούν να τους σέβονται;

Οι εν ονόματι "πιστοί" κατά την κρίση μου δεν είναι πραγματικά πιστοί. Αν πραγματικά αφιερωνόντουσαν στο λόγο του Θεού, θα αγαπούσαν και θα λειτουργούσαν για την κοινωνία και τα άτομα που την απαρτίζουν, παλεύοντας για τις ζωές τους και υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους. Γιατί καλώς ή κακώς στο χώρο της θρησκείας δεν χωράνε ούτε απειλές για αφορισμούς, ούτε "λιθοβολισμοί" για άτομα που τείνουν να ξεχωρίζουν από το κατά τη γνώμη τους φυσιολογικό, ούτε φιμώσεις. Ένα δριμύ μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών μοιάζει να ξεσπά, που αποσκοπεί τελικά μάλλον σε πολιτικά παιχνίδια...Μήπως τελικά η κοινωνία μας πέρα από τα ταμπού ομοφυλοφιλίας ήρθε η ώρα να αποτινάξει και οποιαδήποτε ταμπού υποταγής στην εκκλησία;

ΥΓ1. Αν ξανακούσω κάποιον να λέει "αυτά ας τα λέγατε για Ισλαμιστές" θα βάλω τον Τσίπρα όταν βγει να τον στείλει πακέτο στο Ιράν.

ΥΓ2. Υπάρχουν φήμες που θέλουν το Σαμαρά και τον Μιχαλολιάκο να μαλώνουν σαν τα κοκόρια για το ποιος θα πάρει υποψήφιο στο ψηφοδέλτιο του τον Σεραφειμ στις επόμενες εκλογές. Ο πιο ακροΔΕΞΙΟΣ νικάει.

Η δικαιοσύνη γέρνει

Σε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα της Lifo πρόσφατα, ο γνωστός αρθρογράφος του ισοτόπου Άρης Δημοκίδης, εξέφραζε την άποψη ότι έστω και κάπως αργά και σταθερά η δικαιοσύνη στην Ελλάδα άρχισε να λειτουργεί και όλοι να είμαστε ίσοι απέναντί στους νόμους. Κάνοντας  μία σύντομη αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν και εξετάζοντας τα γεγονότα που έλαβαν μέρος στο χώρο της δικαιοσύνης στην Ελλάδα, όντως κάποιος μπορεί να πει ότι υπήρχε μία κίνηση στο χώρο της δικαιοσύνης. Θες να αναφέρουμε την περίπτωση της Χρυσής Αυγής, τις περιπτώσεις Λιάπη και Τομπούλογλου και το σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου; Όλα υποδεικνύουν ένα πράγμα. Ότι υπάρχει μία δύναμη που μοιάζει να τιμωρεί αυτούς που πρέπει να τιμωρηθούν φέρνοντας τους ενώπιον της δικαιοσύνης. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η δικαιοσύνη, που ασκείται από την ανεξάρτητη δικαστική εξουσία της χώρας, θα έπρεπε από μόνη της να κινείται και να αντιμετωπίζει αδέκαστα και χωρίς την ανάγκη εντολών ή επέμβαση τρίτων, οποιοδήποτε πρόσωπο ή υπόθεση που θα έχρηζε την παρέμβασή της. Τα πράγματα όμως μοιάζουν να είναι λίγο διαφορετικά.

Για να γίνω όμως και πιο συγκεκριμένος τα πράγματα μοιάζουν να είναι κομμένα και ραμμένα στα συμφέροντα λίγων. Και λέγοντας λίγους δεν εννοώ άλλους από την νυν κυβέρνηση και τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες. Παίρνοντας όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, όπου η δικαιοσύνη φαινομενικά άρχισε να κινείται, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε εύκολα ότι είτε κάποιοι άργησαν να κινηθούν, είτε ότι απλά έκαναν τα στραβά μάτια ώστε να εκμεταλλευτούν συγκυρίες και να παίξουν το χαρτί τους τη στιγμή που βόλευε.

Ξεκινώντας από το συμβάν της ποινικοποίησης της Χρυσής Αυγής, που απασχόλησε την ελληνική κοινωνία περισσότερο από κάθε άλλο τους τελευταίους μήνες, μπορούμε να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα που προκύπτουν από τα λόγια των ίδιων των πολιτικών που ενορχήστρωσαν την επιχείρηση αυτή. Αρχικά δεν έχουμε ακούσει λίγες φορές ότι η προφυλάκιση μελών της ναζιστικής οργάνωσης έγινε με εντολή του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά. Ακόμη δεν ήταν λίγες οι φορές που οι ίδιοι οι πολιτικοί της κυβέρνησης παραδέχτηκαν ότι δεν υπήρχε παλιότερα η πολιτική βούληση για το κυνήγι κατά της Χρυσής Αυγής. Τι λένε όλα αυτά; Ότι όλοι ήξεραν και ότι κανείς δεν παραδεχόταν το αυτονόητο και ακόμη χειρότερα ότι η δικαιοσύνη δεν έπραττε ανεξάρτητα, παρόλο που μπορούσε αλλά περίμενε τις εντολές ενός Αντώνη για να δράσει. Άρα δικαιοσύνη σε αυτή την περίπτωση είναι το δίκιο κάποιων λίγων και κάποιων συμφερόντων που συνοδεύουν τους όποιους λίγους.

Στο τέλος του προηγούμενου έτους παρακολουθήσαμε από την άλλη την αδέκαστη κυβέρνηση μας να καίει άλλα χαρτιά της εν ονόματι Μιχάλης Λιάπης και Χάρης Τομπούλογλου. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε ένα πρόσωπο που δεν εμπλέκεται πλέον στην κυβέρνηση, μπλεγμένο με σκάνδαλα εκατομμυρίων όπως αυτό της Siemens, για τα οποία δε συνελήφθη και κατέληξε να απειλείται με φυλάκιση για κάτι πλαστές πινακίδες. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε ένα άλλο πρόσωπο που σχετίζεται με την κυβέρνηση και που αποκαλύφθηκε ότι χρηματιζόταν. Το ύποπτο ήταν ότι η αποκάλυψη αυτή είχε συμπέσει με άλλες αποκαλύψεις που βάραιναν τον υπουργό υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος λύσσαξε να φωνάζει εκείνες τις ημέρες κατά του Τομπούλογλου διακηρύσσοντας ότι θα είναι αδέκαστοι στη ΝΔ απέναντι του, κι ας είναι δικό τους άτομο. Αυτό που χαρακτηρίζει λοιπόν τις υποθέσεις αυτές είναι το περίεργο timing και η στάχτη στα μάτια των πολιτών. Η στάχτη στα μάτια εννοείται ισχύει και για την περίπτωση της Χρυσής Αυγής.

Μιλώντας για χρόνο ας στραφούμε στην περίπτωση του ΤΤ. Ένα σκάνδαλο που διατελέστηκε το 2009 και τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. άρχισαν να το συζητάνε μήνες μετά την αποκάλυψη του και όταν το εισαγγελικό πόρισμα έδωσε την "ασφάλεια" να συζητηθούν αυτά τα θέματα, ενώ άλλα μέσα τα είχαν θίξει ήδη. Είναι πραγματικά άξια απορίας η σιγή που κυριαρχούσε όλους τους προηγούμενους μήνες που το καζάνι του ΤΤ έβραζε για τα καλά και κατά τα άλλα επικρατούσε μία επιλεκτική σιγή ιχθύος. Άξια λόγου και η λίστα Λαγκάρντ που εμπλέκει εκατοντάδες πρόσωπα και όχι μόνο σχεδόν κανείς δεν εκδικάζεται (για την ακρίβεια 6 άτομα) αλλά η "δικαιοσύνη" μας τρέχει στα δικαστήρια και εφευρίσκει τρόπους να κατηγορήσει τον άνθρωπο που έκανε τη σχετική αποκάλυψη.

Γυρνώντας από τα σκάνδαλα των εκατομμυρίων στην καθημερινότητα των απλών πολιτών τα πράγματα ακολουθούν την εντελώς αντίθετη φορά. Η δικαιοσύνη είναι σκληρή και αμείλικτη. Συνολικά ο αριθμός των κρατουμένων για χρέη στο δημόσιο ανέρχεται στους 4.500 και όταν μιλάμε για τέτοια χρέη θα πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι μπορεί να ξεκινάνε από τα 3.000 ευρώ, όταν άλλοι την κάνουν με ελαφριά πηδηματάκια για άλλες και άλλες πράξεις και για άλλα και άλλα χρηματικά ποσά...Η δικαιοσύνη είναι ακόμη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα που προστάζει η εξουσία στις περισσότερες περιπτώσεις. Να μιλήσω για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, για την ελευθεροτυπία, την ελευθερία έκφρασης, τα εργασιακά δικαιώματα, το γεγονός ότι μας εξουσιάζουν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου; Η δικαιοσύνη απουσιάζει από τις ζωές του απλού λαού και φαίνεται να βρίσκει θαλπωρή στις χλιδάτες αγκαλιές των κυβερνητικών, των επιχειρηματιών και των παπάδων.

Το δίκαιο έχει αλλάξει νόημα και υποχωρεί μπροστά στους αριθμούς της κρίσης, μπροστά στα θρησκευτικά και κοινωνικά ταμπού (θέμα ομοφυλόφιλων), μπροστά στην τρομολαγνεία που κυριαρχεί στα Μ.Μ.Ε., στην ασφάλεια και στους νόμους που καθορίζει ο ένας για τους πολλούς και στην τελική μπροστά στο χρήμα. Η δικαιοσύνη από ανεξάρτητη, μία δεδομένη ανεξαρτησία που θα έπρεπε να την διέπει, γίνεται υπόδουλη και κινείται σύμφωνα με τις υποταγές της εξουσίας, οποιασδήποτε εξουσίας, είτε πολιτική, είτε θρησκευτική, είτε επιχειρηματική, είτε αστυνομική.

Επομένως ίσως πολλοί παραλείπουμε πολλές πτυχές που δεν είναι καθόλου μικρές και θα έπρεπε να αποτελούν σημεία αναφοράς στις καθημερινές μας συζητήσεις σχετικά με τέτοια θέματα. Η σημερινή κυβέρνηση θεωρεί σαν θεμέλιο της δημοκρατίας την ασφάλεια. Όλοι μιλάνε για ασφάλεια και σταθερότητα της χώρας και όλοι μιλάνε για δημοκρατία και δικαιοσύνη. Η δημοκρατία αυτή ωστόσο, που διέπεται από την δικαιοσύνη που η ίδια ορίζει, στα μάτια μου τουλάχιστον, έχει αποκτήσει το νόημα που της δίνουν οι λίγοι και δουλεύει για αυτούς εις βάρος των πολλών. Βλέπουμε την δικαιοσύνη αυτή να ξεσπά σε πρόσωπα όπως ο γέροντας Παστίτσιος ή ο Κώστα Σακκάς και να χαϊδεύει από την άλλη τα κεφαλάκια του Βαρδινογιάννη και του Βενιζέλου. 

Σοβαρά τώρα

Τελικά ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είχε δίκιο. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι σοβαρή. Πριν λίγες ημέρες βγήκαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες ντοκουμέντα της ναζιστικής οργάνωσης που παρουσίαζαν μέλη της να χρησιμοποιούν όπλα, να τα επιδεικνύουν και να κάνουν ασκήσεις με αυτά. Σε απάντηση στα ντοκουμέντα αυτά η ναζιστική οργάνωση δήλωσε ότι δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για κάποια όπλα με μπίλιες με τα οποία παίζουν paintball.

Για να τα βάλουμε λοιπόν σε μία σειρά όλα. Η Χρυσή Αυγή είναι μία οργάνωση  που προάγει τις τέχνες, τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία. Τα μέλη της έχουν πρώτα από όλα θεατρική δράση αφού κάνουν πρόβες για μία επικείμενη παράσταση που θα δούμε στις αίθουσες των θεάτρων τους επόμενους μήνες. Φήμες λένε ότι είναι πολύ επηρεασμένοι από Φώσκολο. Μετά τις πρόβες οργανώνουν πολλές φορές αποκριάτικα πάρτι όπου συνήθως ντύνονται με στολές της κου-κλουξ-κλαν και μετά το ξεφάντωμα πάνε στα σπίτια μεταναστών και ζητάνε trick or treat. Αφού κάνουν τις αποκριάτικες φάρσες τους και σκοτώσουν μερικούς μετανάστες μετά μαζεύονται με όσους έμειναν και παίζουν όλοι μαζί κλέφτες και αστυνόμους με όπλα paintball πάντα για να μη χτυπήσει κανείς γιατί αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Όποιος μετανάστης έχει τις λιγότερες μελανιές μετά τον κάνουν σύννεφο όλοι οι Χρυσαυγίτες μαζί. Όχι πολύ, μέχρι να πεθάνει λίγο και αυτός.

Ε λοιπόν εγώ θα έλεγα να μην είστε όλοι τόσο κακεντρεχείς με τα παιδιά. Έτσι κι αλλιώς είναι εθνικοσοσιαλιστές και όχι ναζιστές (το κατά μετάφραση "National Socialism" = Nazi). Οι χαιρετισμοί τους είναι αρχαιοελληνικοί και τις αφίσες του Χίτλερ και τις σβάστκες τις είχε ένθετο με την Σούπερ Κατερίνα τόσο καιρό και με το Πρώτο Θέμα. Α ναι! Σε λίγο καιρό θα αποκαλύψουν και το καινούριο τους έμβλημα. Το μικρό μου Πόνυ.

Έξω απ' την ντουλάπα και μέσα στο καζάνι

Gay Pride Parades, σύμφωνα συμβίωσης, ο Σεργουλόπουλος που έγινε πατέρας, διαμαρτυρίες ομοφυλόφιλων την Άγια μέρα των Θεοφανείων. Η μικρή μας χώρα έχει γεμίσει παλιοαδερφές και όλοι οι ευσεβείς Έλληνες χριστιανοί που μάχονται για το καλό της και για τη διατήρηση των παραδόσεων δίνουν ρεσιτάλ ομοφοβίας. Πρώτη και καλύτερη φυσικά η Εκκλησία μας. Η Εκκλησία μας που διέπεται από τους νόμους του Θεού ή του Χριστού ή κάτι τέτοιο θεάρεστο τέλος πάντων, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με αυτά. Φυσικά ο χριστιανισμός έχει κάποιες πολύ καλές ιδέες οι οποίες θα έκαναν τον κόσμο πολύ καλύτερο αν τις βάζαμε όλοι στη ζωή μας. Έχει όμως και κάποιες λάθος, ή τουλάχιστον ξεπερασμένες. Υποτίθεται πως η θρησκεία εξελίσσεται μαζί με την κοινωνία, αλλιώς θα είχαμε ακόμα σκλάβους. Εννοείται βέβαια πως η Εκκλησία μας όλα αυτά τα θυμάται όποτε και όπως τη συμφέρει. Θυμάται τον Αδάμ και την Εύα, αλλά ξεχνάει το «αγαπάτε αλλήλους», θυμάται τα Σόδομα και τα Γόμορρα, αλλά ξεχνάει το «ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω». Και σίγουρα η Εκκλησία δεν είναι αναμάρτητη.

Κλασικά παραδείγματα είναι ο Άνθιμος και ο Σεραφείμ, οι οποίοι ο πρώτος για το Gay Pride στη Θεσσαλονίκη και ο δεύτερος για την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, εξέφρασαν τις απόψεις τους για τους ανόσιους γκέι. Φυσικά εγώ δεν γράφω για να αλλάξω τη γνώμη σε κανέναν. Λογικό είναι να υπάρχουν άνθρωποι κατά των γκέι. Σεβαστό είναι το να λένε τη γνώμη τους ελεύθερα γιατί υποστηρίζω πως πρέπει να ζούμε σε ελεύθερη χώρα και δεν έχω σκοπό να αναιρέσω σε αυτήν την περίπτωση τα όσα πιστεύω. Αυτοί οι άνθρωποι πάντως θα πρέπει να είναι έτοιμοι για τη διάψευσή τους. Γιατί τα επιχειρήματά τους είναι γνωστά και μπορούν να διαψευσθούν όλα ανεξαιρέτως από την κοινή λογική. Όσο για τους μητροπολίτες και τους παπάδες και γενικά τους ανθρώπους της εκκλησίας, είναι λυπηρό να τους βλέπεις να μιλούν με τόσο μίσος και αποστροφή την ίδια ώρα που κηρύσσουν για την αγάπη προς τον πλησίον μας. Το Gay Pride δεν βρίσκει και εμένα 100% σύμφωνη. Και όχι επειδή είναι ανόσιο ή επειδή τα παιδιά μας θα τραυματιστούν ψυχικά αν δουν ημίγυμνους άντρες με glitter στο δρόμο όπως είπε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Ας μην ξεχνάμε πως και οι χίπιδες κάτι ανάλογο ήταν για την Εκκλησία και δεν είδα κανένα τραυματισμένο ενήλικα που είχε γονείς χίπιδες και πήγαινε σε παραλίες γυμνιστών. Απλώς πιστεύω πως αυτοί που είναι κατά των γκέι δεν θα αλλάξουν γνώμη με κάτι που αντικρούεται τόσο πολύ στα πιστεύω τους. Ίσα ίσα που, όπως είδαμε κιόλας, τους εξαγριώνει. Όμως όταν μια μερίδα ανθρώπων που δεν είναι και τόσο μικρή περιθωριοποιείται σε μια κοινωνία που αυτοαποκαλείται σύγχρονη, λογικό είναι να υπάρχουν και αντιδράσεις που από πολλούς μπορεί να θεωρούνται ακραίες.

Και μιλώντας για ακραίες αντιδράσεις… Καθόλου ακραίο Σεραφείμ το να αφορίσεις βουλευτές επειδή λένε τη γνώμη τους. Απόλυτα δημοκρατικό και δίκαιο. Για άλλη μια φορά η Εκκλησία έγινε ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει. Λένε πως το να επιτραπούν οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων θα οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση του κράτους και της εκκλησίας και την ίδια στιγμή απαξιώνουν τα κράτος απειλώντας τους βουλευτές με αφορισμό αν ψηφίσουν κάτι που τους πάει κόντρα. Οι βουλευτές έχουν εκλεγεί από το λαό (το αν υπερασπίζονται πάντα τα συμφέροντά του είναι άλλο θέμα, ας μην το ανακατέψουμε εδώ). Αν έστω και ένας βουλευτής είναι υπέρ των ομοφυλόφιλων, αλλά διστάσει να ψηφίσει αναλόγως λόγω της απειλής αφορισμού είναι σαν να φιμώνεται μερίδα του λαού. Φυσικά τον Σεραφείμ και τον κάθε Σεραφείμ αυτό δεν τον εμποδίζει από το να κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις που οδηγούν σε διχασμό. Μην ξεχνάμε πως ο διχασμός εξυπηρετεί.

Ακολουθώντας το παράδειγμα των πατέρων της Εκκλησίας μας, βγαίνει πλέον ο καθένας και με επιχειρήματα δημοτικού εκφράζει την ομοφοβία του που την ονομάζει παραδοσιακές αντιλήψεις ή συντηρητισμό ή επιφυλακτικότητα. Στην ουσία είναι φόβος προς το διαφορετικό και το έξω από τα συνηθισμένα. Με αφορμή τα όσα γίνονται βλέπεις ανθρώπους που κατά τα άλλα θεωρείς μορφωμένους, ενημερωμένους και σύγχρονους να εκδηλώνουν ομοφοβικά συναισθήματα χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ορθολογισμό. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα όπως: «Ούτε στα ζώα δε γίνονται τέτοια πράγματα» ή « πως θα είναι ένα παιδί φυσιολογικό μεγαλώνοντας με δύο γονείς του ίδιου φύλου» ή «αυτά είναι ανωμαλίες και δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε». Ειδήσεις! Όχι απλά υπάρχει ομοφυλοφιλία στα ζώα αλλά υπάρχει και σε αμέτρητα είδη. Λιοντάρια, μαϊμούδες, ζέβρες, δελφίνια. Τα δελφίνια μάλιστα μπορεί να έχουν σύντροφο ζωής του ίδιου φύλου. Βέβαια δε λέω πως θα πρέπει να θεωρούμε ότι κάνουν τα ζώα φυσιολογικό γιατί επίσης τα ζώα σκοτώνονται και σκοτώνουν τα μικρά τους. Απλώς λέω πως το επιχείρημα αυτό είναι τουλάχιστον γελοίο.

Ένα παιδί εννοείται θα είναι απόλυτα φυσιολογικό με δύο άντρες για γονείς ή με δύο γυναίκες ή με έναν γονιό που είναι ομοφυλόφιλος. Αρκεί αυτοί οι γονείς να είναι σωστοί και να προσφέρουν αγάπη στο παιδί τους. Γιατί στην τελική αυτό είναι το κυριότερο πράγμα που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει φυσιολογικά. Και μη φοβάστε! Δεν θα γίνουμε κοινωνία ομοφυλόφιλων αν τα παιδιά μεγαλώνουν με τέτοια πρότυπα. Γιατί απλά η σεξουαλικότητα δεν είναι κάτι που επιλέγουμε. Λέτε οι γκέι να επέλεγαν να ήταν γκέι αν ήξεραν τι θα τραβήξουν από όλους τους στενόμυαλους τις κοινωνίας; Οι ομοφυλόφιλοι γονείς είναι αυτοί που θα είναι πιο ανοιχτοί με το θέμα σεξουαλικότητα και δεν θα καταπιέζουν το παιδί τους να γίνει κάτι που δεν είναι, σε αντίθεση με πολλούς στρέιτ που δεν αποδέχονται τη διαφορετικότητα του ίδιου τους του παιδιού και το οδηγούν ακόμα και στην αυτοκτονία. Συν τοις άλλοις, οι περισσότεροι γκέι είχαν ετεροφυλόφιλους γονείς και δείτε τι έγινε!

Δεν είναι καθόλου περίεργο βέβαια το ότι φασιστικά κόμματα έχουν οπαδούς σε μια κοινωνία που εν μέρει θέλει να συμβαδίζει με το σύγχρονο κόσμο, αλλά δεν είναι έτοιμη να αποτινάξει τον συντηρητισμό του παρελθόντος. Κανείς δεν υποστηρίζει το να χάσουμε την μοναδικότητά μας, τα χαρακτηριστικά και τις παραδόσεις που μας κάνουν Έλληνες, όμως καλό θα ήταν να είμαστε ταυτόχρονα ανοιχτόμυαλοι και δεκτικοί. Ειδικά σήμερα που η πληροφόρηση είναι τόσο προσβάσιμη, είναι κρίμα να βλέπεις ειδικά νέα παιδιά να έχουν απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Σήμερα το να δηλώσει κάποιος την ομοφυλοφιλία του θέλει σκέψη. Γιατί κάτι τέτοιο θα τον ρίξει σε ένα καζάνι και τις πιρούνες θα κρατάει η κοινωνία και η εκκλησία. Όμως το να είσαι γκέι δεν είναι κάτι ντροπιαστικό. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι νέο όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Δεν είναι αρρώστια. Δεν είναι ανωμαλία. Είναι κατάσταση και είναι γεγονός.

Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο σαν κοινωνία για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις ρατσιστικές αντιλήψεις. Ωστόσο, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι τώρα, έχει μπει το νερό στο αυλάκι. Αν όχι ο γάμος, η συμβίωση των γκέι θα θεσπιστεί και νομικά αργά ή γρήγορα ακόμα και αν φαίνεται δύσκολο. Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν επιτρέπονταν ούτε οι γάμοι μεταξύ άσπρων και μαύρων. Αυτό πλέον έχει ξεπεραστεί αν και δεν έχουν εκλείψει οι άνθρωποι που θεωρούν τους μαύρους κατώτερους. Το ουτοπικό είναι –και ελπίζω να συμβεί- να μην τίθεται καν ζήτημα για το αν είσαι υπέρ ή κατά τέτοιων θεμάτων. Να θεωρείται κάτι νορμάλ, που δεν ξεχωρίζει ούτε με αρνητικό τρόπο, αλλά ούτε και με θετικό. Να μην είναι καν ανάγκη να γράψει ο οποιοσδήποτε σαν κι εμένα τη γνώμη του είτε είναι αρνητική είτε θετική. Να είμαστε όλοι ίσοι.

Από την Peace.

Ο Λιάπης φταίει

Μία ακόμη συνταρακτική αποκάλυψη ήρθε να ταρακουνήσει το πανελλήνιο! Ο Μιχάλης Λιάπης έκλεβε ΚΑΙ από το ρολόι της ΔΕΗ! Την αποκάλυψη ήρθε να κάνει η εφημερίδα "Έθνος". Μπράβο! Πάλι καλά που έχουμε και το έθνος να κάνει τέτοιες συνταρακτικές αποκαλύψεις. Δηλαδή από έναν άνθρωπο που έπαιρνε μιζάρες από τη Siemens θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση που έκλεβε και από τα ρολόγια της ΔΕΗ! Τώρα μάλιστα που το αποκάλυψαν παίζει όλοι οι Έλληνες πολίτες να πάνε και να ανεβάσουν επίτηδες τις κιλοβατώρες τους έτσι ώστε να πάρει η ΔΕΗ όλα τα λεφτά που απέφυγε να πληρώσει ο Μιχάλης. Επίσης παίζει όλοι να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία γιατί κάτι λαμόγια σαν τον Λιάπη και τον Τσοχατζόπουλο - στο ΠΑΣΟΚ- είναι που κάνουν την βρώμικη δουλειά. Όλοι οι άλλοι άγιοι. Η δικαιοσύνη είναι αδίστακτη και τυφλή στις μέρες μας! Και στην κυβέρνηση κοιτάνε μόνο το καλό του λαού.

Σιγά μη χαλάσουμε τις καρδιές μας για κάτι ψιλοπτέσματα με υποβρύχια τώρα, για κάτι ελαφρύνσεις του Στουρνάρα στον Βαρδινογιάννη και για κάτι σκανδαλάκια στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Είπαμε θα γίνουμε δίκαιοι αλλά όχι και λαϊκιστές...

Ο Μπάμπης και το "Κουλούρι"

Διάβασα χθες για τις δηλώσεις του Μπάμπη Παπαδημητρίου, στο ραδιόφωνο του Σκαϊ, όπου χαρακτήρισε έναν πολιτικό φορέα, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σαν εκπρόσωπο της "παρατρομοκρατίας". Ο κ. Παπαδημητρίου δήλωσε  πως η «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», δεν είναι παρά μια «παρατρομοκρατική πολιτική οργάνωση» η οποία, όπως συμπλήρωσε, συνιστά το «νόμιμο τμήμα της παρατρομοκρατίας»!

Δεν εξεπλάγην βέβαια, έχοντας στο νου μου το χαμό που έχει ξεσπάσει τις ημέρες αυτές σχετικά με την τρομοκρατία και τη 17 Νοέμβρη και ήμουν σίγουρος ότι με κάποιον τρόπο θα προσπαθήσουν να το εκμεταλευτούν τα καθεστωτικά μέσα για να ρίξουν ευθύνη στην αριστερά. Από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις δηλώσεις του κ. Μπαμπη περί "σοβαρότερης Χρυσής Αυγής" λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Π. Φύσσα.

Όλα αυτά με έβαλαν σε σκέψεις. Με προβλημάτισαν σχετικά με το αν ο Μπάμπης Παπαδημητρίου γράφει στο "Κουλούρι". Μετά σκέφτηκα ότι το Κουλούρι είναι γαμάτο, το αγαπάω και οτι δε παίζει καθάρματα σαν τον Παπαδημητρίου να γράφουν εκεί. Δουλεύει εξάλλου σε πιο αξιόλογα και "σοβαρά" μέσα όπως ο Σκαϊ και η Καθημερινή...

Κάν' το σαν τον Κατίδη

Το παιδί στην παραπάνω φωτογραφία, γνωστό στους περισσότερους νομίζω, είναι ο Γιώργος Κατίδης, παίκτης της Α.Ε.Κ. που λίγους μήνες πριν είχε προκαλέσει αντιδράσεις όταν κατά τον πανηγυρισμό για ένα γκολ που πέτυχε, πλησίασε την κερκίδα και απηύθυνε ναζιστικό χαιρετισμό στο κοινό. Απαντώντας στα αρνητικά σχόλια και την γενικότερη κατακραυγή που ξέσπασε, σε συνοδεία με την αποκλεισμό του από την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, ο Κατίδης δήλωσε άγνοια για το τι συμβόλιζε ο χαιρετισμός αυτός, προσπαθώντας μάταια να αποποιηθεί χαρακτηρισμούς και την όποια ευθύνη έφερε με την πράξη του αυτή.

Με την πάροδο του χρόνου και τους μήνες που ακολούθησαν, παρακολουθήσαμε την κατηφόρα της Χρυσής Αυγής και τον δημόσιο διασυρμό της, με τα εκατομμύρια των Ελλήνων να έχουν μείνει άφωνοι και κανείς να μη πιστεύει στα ίδια του τα μάτια. Βασικά κανείς δεν ήθελε να πιστέψει το αυτονόητο και αυτό που γνώριζαν μέχρι και οι πέτρες, ότι η χρυσή αυγή ήταν μια ναζιστική οργάνωση και τα μέλη της ήταν κατα κόρον δολοφόνοι. Εκπαιδευμένοι δολοφόνοι. Ή καλύτερα εκπαιδευμένοι βλάκες δολοφόνοι. Ή ακριβέστερα εκπαιδευμένοι βλάκες-φανατισμένοι δολοφόνοι!

Όταν οι Χρυσαυγίτες καλούνται να απολογηθούν στην δικαιοσύνη το παίζουνε κοτούλες και αθώοι. Ένας ένας μπροστά στους εισαγγελείς αποποιείται κάθε ευθύνης και το παίζει ανήξερος, οτι δεν είχε επίγνωση της κατάστασης. Σήμερα χαρακτηριστικά κλήθηκαν στον ανακριτή άλλα τρία μέλη της ναζιστικής οργάνωσης. Παρακολούθησα στις ειδήσεις τις δηλώσεις και τμήματα των απολογιών τους. Πραγματικά οι τύποι μας δουλεύουνε! Για παράδειγμα ο ένας εκ των τριών, Στάθης Μπούκουρας, έφτασε σε σημείο να παρουσιάζει τον εαυτό του ως αντιναζιστή και με κοινωνικές ευαισθησίες! Διαβάστε περισσότερα κι εδώ.

Κλασσικά τέρατα προπαγάνδας. Εξάλλου είναι ευρέως γνωστό ότι τα μέλη της χρυσής αυγής ακολουθούν την τακτική δεν είδες, δεν άκουσες, δε λες τίποτα και καλύπτουν με όποιο δυνατό τρόπο τις πράξεις τους, του κόμματός τους και του αρχηγού τους. Παραθέτω σε αυτό το σημείο και άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών για το καταστατικό τους που έχει διάφορα χρήσιμα και ωραία στοιχεία. Δείτε το εδώ.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, πραγματοποιείται στη Χιλή ένα στρατιωτικό πραξικόπημα που ρίχνει την αριστερή κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε και ο ίδιος βρίσκεται νεκρός από σφαίρα στο κεφάλι. Το πραξικόπημα αυτό έχοντας ενορχηστρωθεί από τις Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και την κυβέρνηση των Η.Π.Α., πραγματοποιήθηκε υπό ένα κλίμα "Σοκ και Δέους" όπου ο Πινοσέτ, έχοντας στην κατοχή του μεγάλο αριθμό μαχητικών άρχισε να βομβαρδίζει τα κυβερνητικά κτίρια σπέρνοντας τον πανικό και οδηγώντας την κατάσταση εκτός ελέγχου. Τις επόμενες ημέρες ακολούθησαν ομαδικές σφαγές και βασανιστήρια αντιφρονούντων πολιτών στα γήπεδα της χώρας ώστε να σπείρουν τον φόβο και να μην υπάρχει αντίσταση. Εννοείται δημιουργήθηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου συγκεντρώνονταν οι "υπονομευτές" και βασανίζονταν.

Αφού λοιπόν δόθηκε το μήνυμα ότι η αντίσταση σημαίνει θάνατος και αφού περίπου 200.000 πολίτες εγκατέλειψαν την χώρα, ήρθε η ώρα διεξαγωγής του πειράματος. Η φοιτητές της σχολής του Σικάγου, που είχαν ενστερνιστεί την ιδεολογία του οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν πατέρα του φιλελευθερισμού, έλαβαν δράση. Υπό τους ήχους των πυροβολισμών τύπωσαν "Το τούβλο" που θα αποτελούσε το εγχειρίδιο της οικονομικής πολιτικής που θα ακολουθούνταν στη Χιλή επί της δικτατορίας και προέβλεπε: ιδιωτικοποιήσεις, απορρύθμιση και περικοπές των κοινωνικών δαπανών.

Ο Πινοσέτ, αφού καθάρισε τους άλλους στρατιωτικούς που τον βοήθησαν στο πραξικόπημα, ανέλαβε την εξουσία σαν ένας ακόμη μονάρχης, φορώντας στολές, μπέρτες και γυρνώντας με μία χρυσή αλεξίσφαιρη Mercedes, ενώ γύρω του κυριαρχούσε, ο φόβος, η πείνα και η καταστροφή. Θεωρούσε ότι ήταν πεπρωμένο του να αναλάβει την εξουσία λέει, για να "αποκαταστήσει την τάξη" και να αναπλάσει ολοκληρωτικά τη χώρα μαζί με τα παιδιά του Σικάγου. Μαζί εφάρμοσαν τις θεωρίες του Φρίντμαν ιδιωτικοποιώντας κρατικές επιχειρήσεις, άνοιξε τις αγορές στους βιομηχάνους, περιέκοψε τις δημόσιες δαπάνες και εισήγαγε νέες μορφές χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας. Από τις κινήσεις αυτές επωφελήθηκαν αποκλειστικά ξένες εταιρίες και ορισμένοι επενδυτές που έγιναν ζάπλουτοι. Στην υπόλοιπη χώρα κυριαρχούσε η πείνα, ο όλεθρος και η ανεργία που έφτασε ως και το 30%. Ο πληθωρισμός εκτοξεύθηκε στο 375%, το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει σημειωθεί στα χρονικά. Οι οικονομολόγοι για χρόνια μιλούσαν για ανάκαμψη της οικονομίας, η οποία άργησε τελικά να έρθει  και πραγματοποιήθηκε 10 + χρόνια μετά τις εκτιμήσεις τους, αλλά και με την λοξοδρόμηση στην ιδεολογία τους αφού εθνικοποίησαν και πάλι μέρος της κρατικής περιουσίας.

Έχουμε λοιπόν μία οικονομία όπου όλα ιδιωτικοποιούνται, περικόπτονται οι κοινωνικές παροχές, μία ελίτ γίνεται ζάπλουτη, καλοπερνάει και μιλάει για ένα φως στο τούνελ που αχνοφαίνεται, σε έναν λαό που πεινάει, βασανίζεται και στερείται κάθε ελευθερίας.

Τι μου θυμίζουν άραγε όλα αυτά...

Πάρε μου μια Π...ουράκλα να κόψω το τσιγάρο

Κατατέθηκε σήμερα η τροπολογία για την κατάργηση του φόρου των 25 ευρώ για τα νοσοκομεία και την αύξηση της τιμής των τσιγάρων και του καπνού κατά 5 λεπτά. Με το μέτρο αυτό θα μπουν στα δημόσια ταμεία 3 εκατομμύρια παραπάνω σε σχέση με την καθιέρωση του 25ευρου χαρατσιού στα νοσοκομεία. Τι καταλαβαίνω εγώ από αυτό; Οτι  η κυβέρνηση, πριν κατατεθεί το νομοσχέδιο αυτο, θεωρούσε καλύτερο το να πέθαινε όποιος δεν είχε να πληρώσει κάνα 25άρι και ας είχε και το δημόσιο λιγότερα έσοδα από το να αυξηθεί κατά 5 ολόκληρα λεπτά ο φόρος για την αγορά τσιγάρων και να μπει περισσότερο χρήμα στο δημόσιο...Βέβαια τον Άδωνι περισσότερο τον καίει να στραφεί ο κόσμος στους ιδιώτες γιατρούς παρά να φροντίσει να υπάρχει ένα αξιόλογο δημόσιο νοσοκομείο.

Έχοντας μπει πάντως για τα καλά στο πνεύμα του πρωτογενούς πλεονάσματος, της ανάπτυξης και έχοντας πάρει νέο αέρα με την ανάληψη  της προεδρίας της Ε.Ε. η Ελληνική κυβέρνηση κατέληξε στο φιλολαϊκό μέτρο της εξαίρεσης αύξησης των τιμών στα πούρα και τα πουράκια. Όλοι οι έλληνες από εδώ και πέρα θα γίνουμε κροίσοι και θα ανάβουμε τα πούρα σαν τον Δημήτρη Μελισσανίδη και τα άλλα παιδιά.

Φήμες λένε ότι με το ξέσπασμα του σκανδάλου του Τ.Τ. η κυβέρνηση προωθεί τέτοια μέτρα ώστε ο Κοντομηνάς και οι υπόλοιποι επιχειρηματίες που είναι μπλεγμένοι να προμηθεύονται σε ευνοϊκότερες τιμές τα πούρα τους στη στενή.

ΥΓ. Εύχομαι στην κυβέρνηση να παίρνει πολύ καλές πίπες σε όλα αυτά τα παιδιά.

ΥΓ2. Την ώρα που έγραφα το άρθρο αυτό η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι ξέχασε τελικά να βάλει τα πούρα στην τροπολογία και ότι θα την αποσύρει για να την επανακαταθέσει την δευτέρα. Μπράβο μαλάκες! Δεν πειράζει πιστέυω σε εσάς. Καλές πίπες και πάλι!