Παναγίτσες

Επιστρέφοντας απ' την παρέλαση της 28ης εδώ στη Θεσσαλονίκη, κάθισα εξαντλημένος στον καναπέ σπιτάκι μου και άνοιξα την τηλεόραση ανυπόμονα να ακούσω τα σχόλια για τα σχόλια των καναλιών και των εκπροσώπων των κομμάτων για την παρέλαση. Πάνω στο σούσουρο άκουσα για τις δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση της παρέλαση. Το ίδιο θέμα συζητούσαμε το πρωινό με την παρέα μου σχολιάζοντας την αναμπουμπούλα που θα προέκυπτε αν γινόταν κάτι τέτοιο με όλους τους "πατριώτες" που μπλέξαμε στη χώρα αυτή. Ανάμεσα στις διάφορες αντιδράσεις και στις συζητήσεις ξαφνικά ακούω ότι θα εμφανιστεί και ο Καρατζαφέρης στον ΣΚΑΙ. Σκέφτομαι, μετά τον χαμό που έγινε με την ΧΑ ίσως τώρα να θεωρεί είναι η ευκαιρία του και άρχισε να προσεγγίζει τα κανάλια μπας και τσιμπήσει κάναν ψηφοφόρο. Σχολιάζοντας την επικαιρότητα λοιπόν και τις δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ξαφνικά σαν γνήσιος αντί-αριστερός και ελληνάρας που ακολουθεί το τρίπτυχο ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.....ΜΠΑΜ!!!! To πέταξε:

To τραγελαφικό της κατάστασης είναι βέβαια ότι κάποιοι άνθρωποι, και είναι πολλοί, ακόμη έχουν τέτοια πιστεύω και περιμένουν κάνα Μεσσία να τους σώσει. Η γλοιώδης σχέση δεξιάς με τη θρησκεία είναι πασίγνωστη  αλλά σε τέτοιους καιρούς και κυρίως εν έτει 2013 καταντά άρρωστο. 

Την 28η Οκτώβρη είδα σε πολλά μπαλκόνια ελληνικές σημαίες να κυματίζουν. Και πολλές ακόμη και τώρα εκεί είναι, τις βλέπω από το παράθυρο, ξεχασμένες κυματίζουν μεσ' στην ντροπή. Πολλοί συμπολίτες κατέβηκαν στην παρέλαση και χειροκρότησαν με υπερηφάνεια τα άρματα του Βαρδινογιάννη, δείχνοντας να μην ενοχλούνται από τα κάγκελα και τα ΜΑΤ. Τίμησαν μία πατρίδα που τους στέρησε μέσα σε λίγα χρόνια μία αξιοπρεπή ζωή και που υπόσχεται να τους στερήσει κι άλλα. Που τους στέρησε την ελευθερία ακόμη να τιμήσουν τον Θεό τους βάζοντας κάγκελα και ΜΑΤ ακόμη και γύρω από την εκκλησία. Με πολύ απλά βήματα η κυβέρνηση αυτή υποδεικνύει στους ψηφοφόρους της την αυταπάτη στην οποία ζουν. Αλλά αυτοί σαν τα κουνούπια τυφλόνονται από το φως της λάμπας και τελικά καίγονται.

Βέβαια τι να πεις...άνθρωποι που πιστεύουν ακόμη στον Σαμαρά ο οποίος συνομιλεί με τον Θεό είναι άξιοι της μοίρας τους.

Εγώ πάντως ξέρω και πολλούς τέτοιους ανθρώπους που το παίζουν "άγιοι" αλλά τελικά άμα τους γνωρίσεις δεν είναι και τόσο παναγίτσες. Όλοι τους ξέρουμε και τους Χρυσαυγίτες και τους διάφορους παππάδες και τον γείτονα που πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Ξέρω και κάτι φοιτήτριες της Θεολογικής που το παίζουν γλυκούλες, κορίτσια του Θεού αλλά είναι και τα μεγαλύτερα πουτανάκια της πόλης. Άνθρωποι με ήθος όλοι τους.