Το παρεξηγήσιμο επάγγελμα του μπάτσου

Οι πολίτες δικαιολογούν την αστυνομική βία και όχι μόνο, αλλά όταν περνάμε στην άλλη πλευρά, αυτή των διαδηλωτών και των διαμαρτυρόμενων πολιτών, η κριτική τους είναι αμείλικτη και ανυποχώρητη. 

Πώς είναι δυνατόν μερίδα των πολιτών να δικαιολογεί την αστυνομική βία και να εκφράζει αμφιβολίες για την βασιμότητα των ειδήσεων που κατά καιρούς κάνουν την εμφάνισή τους; Το θέμα δεν είναι απλά ότι δεν πιστεύουν σε όσα συμβαίνουν, αυτά κατά πάσα πιθανότητα έχουν συμβεί σύμφωνα με τα λεγόμενα τους. Αυτό που είναι εξωφρενικό είναι ότι πολλοί είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν τέτοιες πράξεις ακόμη και με τον πιο γελοίο τρόπο. Σε μία συζήτηση που είχα σήμερα στο τραπέζι έπεσε το θέμα της αστυνομίας μας, πάντα επίκαιρο τα τελευταία χρόνια, αλλά ειδικά τις τελευταίες ημέρες θα έλεγα ότι είχε την τιμητική του. Ενώ λοιπόν συζητούσαμε ακούστηκαν διάφορες οπτικές για το πώς εκτυλίχθηκε το συμβάν με τα κλεμμένα νερά στο περίπτερο στα Εξάρχεια. Άλλος αναφέρθηκε στα όσα είπε και ο Άδωνης Γεωργιάδης, ότι δηλαδή ο αστυνομικός ζήτησε νερό και ο περιπτεράς αρνήθηκε, άλλος είπε ότι ο περιπτεράς δεν είχε καταλάβει καλά στην αρχή αλλά η κατάληξη, όσα κι αν ακούστηκαν, ήταν μία. Οι μπάτσοι έκλεψαν τα νερά και χτύπησαν τον περιπτερά.

Μην ντρέπεστε... λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind

Σήμερα η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή: η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Ανάμεσά τους βρίσκονται (προς το παρόν) η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind... αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά.

Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πώς μοιάζει ο πάτος της.

Υπάρχει ήδη ένα άρθρο που εξηγεί με κάποια στοιχεία την υπόθεση LuxLeaks (εδώ link για το άρθρο από το διεθνές TPP) αλλά έτσι και αλλιώς η συντακτική ομάδα του TPP ετοιμάζει ένα ουσιαστικό αφιέρωμα που αξίζει να διαβάσετε. Μέχρι τότε όμως διαβάστε αυτό:

Η αριστερά της ντροπής

Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από ένα ριζοσπαστικό κόμμα ανατροπής σε ένα κόμμα ευρείας αποδοχής από τον λαό και τους ίδιους τους πολιτικούς του αντιπάλους με οποιοδήποτε τίμημα. Ακόμη και την ταύτιση με το ΠΑΣΟΚ.

Το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα που ταυτίστηκε με την έξοδο από τα μνημόνια, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιστροφή στη δραχμή. Αυτή η άποψη ακουγόταν από μεγάλες μερίδες του κόμματος που έδιναν τροφή στους πολιτικούς αντιπάλους του να το κατακρίνουν και να λασπολογήσουν όσο δεν πάει. Στα καθεστωτικά μέσα, το μόνο που παρακολουθούσες ήταν τα λυσσασμένα πρόσωπα των Νεοδημοκρατών και των Πασόκων να χτυπιούνται και να κατακλύζουν τους δέκτες με κύματα τρομολαγνείας. Ο φόβος κατέκλυσε τον Ελληνικό λαό και στον δημόσιο λόγο από τότε κυριαρχούσε μία αμφιβολία για τις πολιτικές επιλογές και το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό εν μέρει, θα μπορούσε να πει κάποιος, του στέρησε την πρωτιά σε εκείνες τις κρίσιμες εκλογές.

Ο Σταύρος που αγαπήσατε

Μπορεί άραγε ένας πολιτικός ο οποίος παρουσιάζει καθαρά μνημονιακές θέσεις να αποτελούσε λίγο καιρό πριν έναν αξιόλογο δημοσιογράφο που ασκούσε δίκαια και αντικειμενικά το επάγγελμά του;

Μπορεί ακόμη, ένας άνθρωπος που συνεργάζεται και έκανε όνομα με τη βοήθεια μεγάλων επιχειρηματιών, να δρα ανεξάρτητα, αντικειμενικά και χωρίς επιρροές;

Λίγες μέρες πριν είχα μία διαφωνία με δύο φίλες μου. Μετά την πρόσφατη εμφάνιση του Σταύρου Θεοδωράκη στην εκπομπή "Στον Ενικό" του Νίκου Χατζηνικολάου, την παρουσίαση των θέσεων του προοδευτικού Ποταμιού και τον σχολιασμό της κοινωνικοπολιτική επικαιρότητας ξεκινήσαμε να μιλάμε για το πόσο αντικειμενικός και αξιόλογος ήταν σαν δημοσιογράφος και για το αν παρουσιάζουν κάποια απόκλιση -ως προς τις πολιτικές κυρίως θέσεις- τα φαινομενικά δύο πρόσωπα του, το δημοσιογραφικό και το πολιτικό .

Η κυβέρνηση που αγαπήσαμε να μισούμε

Σε διεθνή έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την εταιρία Gallup, "Global states of Mind", για τις 12 πιο μισητές κυβερνήσεις του πλανήτη, η Ελληνική καταλαμβάνει θριαμβευτικά την τρίτη θέση, με πρωτιά σε ανεργία και ποσοστό πολιτών που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη. Το ποσοστό των ατόμων που συμπαθεί την κυβέρνηση μας ανέρχεται στο 14 %. Και ξαναρωτάω λοιπόν. Γιατί έχουμε αυτή την κυβέρνηση ακόμη; Αφού ξέρουμε ότι είναι διεφθαρμένοι γιατί δεν στέλνουμε τον Βενιζέλο και τον κάθε Βενιζέλο στα τάρταρα της δικαιοσύνης; Αυτό το 86% που δεν ανέχεται τις πολιτικές επιλογές της και την ίδια την κυβέρνηση που είναι τώρα; Που ήταν στις εκλογές;

Μπράβο πάντως όλο πρωτιές είμαστε.

Περισσότερα για την έρευνα εδώ: http://stokokkino.gr/article/13007/Diethnis-ereuna-tis-Gallup-oi-12-pio-misites-kuberniseis-ston-planiti

Ποιος μας κυβερνάει;

Χρόνια τώρα στην Ελλάδα κυριαρχεί μία απογοήτευση, μία γκρίνια και ίσως ένα μίσος ενάντια στους πολιτικούς. Οι πολιτικοί που μας κατάντησαν έτσι, οι πολιτικοί που μας ξεφτίλισαν, οι πολιτικοί που αναιρούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, οι πολιτικοί που μας ξεπούλησαν και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Δε λέω καλά τα λέει ο λαός εν μέρει αλλά από την άλλη κιόλας όλα του φταίνε και τελικά τίποτα δε του φταίει και η χώρα βυθίζεται σε έναν αέναο κύκλο στασιμότητας, μιζέριας και γκρίνιας. 

Οι εξελίξεις στην Αμφίπολη συνεχίζονται με αμείωτο ενδιαφέρον! Καθηλωμένο το τηλεοπτικό κοινό.

Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης (πλήρες όνομα) ποζάρει δίπλα στον τύμβο

Δυναμικά ξεκίνησε η νέα τηλεοπτική σεζόν με την Αμφίπολη να παραμένει στην κορυφή της θεματολογίας των τηλεοπτικών καναλιών και σε πάσης φύσεως εκπομπή. Το ένδοξο παρελθόν των αρχαίων ημών προγόνων φαίνεται ότι θα μας κρατήσει καθηλωμένους στους τηλεοπτικούς δέκτες για καιρό ακόμη καθώς την επιτυχία της Αμφίπολης φαίνεται να ζήλεψαν και τα ευρήματα στα Αντικύθηρα που διεκδικούν πλέον επάξια μία θέση δίπλα στη μεγαλοπρέπεια του Μακεδονικού τάφου στα δελτία των οχτώ. Με αμείωτο ενδιαφέρον παρακολούθησαν χιλιάδες Έλληνες τον Πρετεντέρη να ποζάρει με duckface και να κάνει ice bucket challenge μέσα στον τάφο στην πρεμιέρα την εκπομπής Ανατροπή. Από την άλλη, ενδιαφέρον παρουσίασαν τα ευρήματα στα Αντικύθηρα τα οποία παρατηρήσαμε μέσα από τις υποβρύχιες Selfie των ειδικά εκπαιδευμένων Ελληναράδων δυτών.

Βόλτα στο Ναύπλιο

Πρόσφατα βρέθηκα στο υπέροχο Ναύπλιο και γυρνώντας στα γραφικά στενά της παλιάς πόλης συνάντησα κάποια μηνύματα που θέλω να τα μοιραστώ μιας και κινούνται στο πνεύμα των ημερών. Πρώτο αυτό το μήνυμα το οποίο είναι και το αγαπημένο μου. Κι αυτό γιατί εξαιτίας του ανακάλυψα πόσο μ' αρέσει η κρεμάλα. Περάσαμε ατέλειωτες ώρες με τους φίλους μου τις δύσκολες στιγμές που ήμουν στρατό ακονίζοντας τα μυαλά μας.

Το δεύτερο μήνυμα ήταν το παρακάτω. Αν και δεν είμαι βίαιος άνθρωπος εξαιτίας του άρχισα να κάνω κάτι περίεργους συνειρμούς. Μετά θυμήθηκα τον Χρύσανθο Λαζαρίδη αλλά κι άλλους από την κυβέρνηση και σκέφτηκα ότι πολλοί άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν κόκκινη μυτούλα. 

Επένδυση στον θάνατο

Πηγή φωτογραφίας: Περιοδικό Unfollow

Ένα χρόνο πριν στις 18/09/13 η Χρυσή Αυγή δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα. Ο θάνατος αποτέλεσε την αφορμή για μία σειρά εξελίξεων που είχαν σαν αποτέλεσμα την φυλάκιση με τον καιρό των ηγετικών και όχι μόνο μελών της Χρυσής Αυγής που ενεπλάκησαν είτε ενεργά είτε ως ηθικοί αυτουργοί στη δολοφονία. Βέβαια η δολοφονία αυτή δεν ήταν η μόνη ούε και η πρώτη που έχει διαπραχθεί από το νεοναζιστικό κόμμα αλλά αποτέλεσε για πολλούς τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Δεν έχουν όμως όλοι καλές προθέσεις και στην πολιτική σκηνή στήνονται βρώμικα παιχνίδια. Έτσι η δολοφονία του Φύσσα αποτέλεσε το πάτημα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου για να στήσει το "αντιφασιστικό" προσωπείο της επιδιώκοντας να αυτοαναγορευτεί στην κοινή γνώμη σαν τη δύναμη που οδήγησε τη Χρυσή Αυγή στη δικαιοσύνη. Βέβαια αυτό που ποτέ δεν θέλησαν να παραδεχτούν στην κυβέρνηση είναι η μη καταδίκη της νεοναζιστικής απειλής εξ αρχής με την εμφάνιση της και τη ενεργή δράση της στους δρόμους της Αθήνας από το 2010 αλλά και παλαιότερα.

Η Αμφίπολη και το βάρος μιας είδησης

Ο σύλλογος αρχαιολόγων μιλά για επικοινωνιακή εκμετάλλευση, η κ. Περιστέρη και ο Σαμαράς αφήνονται στις ματαιοδοξίες και τις ονειρώξεις τους.

Βούηξαν τον τελευταίο μήνα τα Μ.Μ.Ε.  για τα ευρήματα στον τύμβο της Αμφίπολης. Η είδηση έσκασε σαν βόμβα και κατέκλυσε την καθημερινότητα μας με μεγάλη δόση αρχαιολατρείας και βαρύγδουπες δηλώσεις για το ένδοξο παρελθόν τον "προγόνων" μας. Δεν έλειψαν εννοείται και οι ονειρώξεις για την ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή οποιουδήποτε τέλος πάντων μέλους της οικογενείας του. Το μέλλον της Ελλάδας και οι ελπίδες της φάνηκαν να αφήνονται στα χέρια του "ένδοξου" παρελθόντος της. Πάνω σε αυτό το παρελθόν μοιάζει να γίνεται μία επένδυση από την κυβέρνηση για την εθνική επανένωση των Ελλήνων, μια επανένωση που θα βασιστεί στο "κοινό" παρελθόν, στις ρίζες και στους προγόνους μας. Ή ακόμη και στον πολιτισμό. Ε ναι λοιπόν το ακούσαμε και αυτό. Στα χρόνια που ο πολιτισμός ισοπεδώθηκε, ξεχάστηκε, παραγκωνίστηκε για χάρη της ανάπτυξης και μετατράπηκε σε ένα προϊόν κατανάλωσης, αυτοί που τον οδήγησαν στο σημείο αυτό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον χρησιμοποιούν τώρα για να μιλήσουν για τη σημασία του και να αναδείξουν την ανακάλυψη. Η αξία αυτή που θέλουν να δώσουν ωστόσο ταυτίζεται με κάτι νεκρό και απρόσωπο από το παρελθόν που μέσα από την επικοινωνιακή πολιτική που ασκείται διογκώνεται και σαν απώτερο σκοπό στοχεύει να συντηρήσει με οποιονδήποτε τρόπο ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. 

Έχουν σημασία όλα αυτά για να κατανοήσουμε το βάρος που δόθηκε για έναν αρχαιολογικό τόπο που μέχρι πριν λίγους μήνες κανείς δεν γνώριζε και δεν ήξερε (ούτε και τώρα ξέρει πιθανότατα) ποια είναι η θέση του στον χάρτη. Αυτό το  βάρος και η σημασία που δόθηκε θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους και να μας κάνει όχι απλά καχύποπτους αλλά σίγουρους ότι παίζεται ένα βρώμικο παιχνίδι μπροστά στα μάτια μας. Και δε θέλω να υποτιμήσω σε καμία περίπτωση την σημασία της ανακάλυψης αυτής καθ' αυτής καθώς πρόκειται, από όσο έχω δει και από τις φωτογραφίες για ένα αξιόλογο και καλοσυντηρημένο εύρημα που σίγουρα λέει πολλά στους αρχαιολόγους και τους επιστήμονες που εργάζονται εκεί. Θα έρθω ωστόσο να υποτιμήσω την αξία που θέλουν να δώσουν τα Μ.Μ.Ε. και την μετατροπή ουσιαστικά της είδησης σε ένα καθημερινό ριάλιτι σόου για την ψυχαγωγία ως και την αποβλάκωση των τηλεθεατών.

Η είδηση για τα ευρήματα της Αμφίπολης μοιάζει με μία φούσκα που διογκώθηκε με τον καιρό και θα σταματήσει να υφίσταται ξαφνικά χωρίς να δώσει κανείς σημασία μόλις σταματήσει να εξυπηρετεί συγκεκριμένα επικοινωνιακά συμφέροντα και επιδιώξεις. Μία μέρα στο άμεσο μέλλον κανείς δε θα ενδιαφέρεται για την Αμφίπολη, πόσο μάλλον αυτοί που σπαταλάν κουβάδες σάλιου καθημερινά για να παπαγαλίζουν και η είδηση θα θαφτεί αφού δε θα εξυπηρετεί κανέναν πια. Τώρα που η κυβέρνηση θέλει να βρει ένα σημείο να ενώσει τον λαό της, την χρησιμοποιεί βάζοντας μπόλικη σάλτσα, για να χτίσει μία δήθεν εθνική ταυτότητα που βασίζεται στον κοινό αρχαίο πολιτισμό και στους κοινούς προγόνους. Που παρεπιπτόντως το μόνο κοινό που έχουμε είναι ο τόπος που ζούμε, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.

Πολλές φορές, αν όχι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι αναφορές στον τύμβο της Αμφίπολης φτάνουν και ξεπερνούν τα όρια της εθνικής μας ματαιοδοξίας:

Εδώ βλέπουμε εικόνες που καθρεφτίζουν την ματαιότητα του Έλληνα πολίτη και την εμμονή του για το ποιος την έχει μεγαλύτερη. Τις εικόνες τις βρήκαμε σε γνωστή σελίδα στο facebook με μεγάλη απήχηση. Υπάρχουν και άλλες.

Το βάρος τέλος της είδησης δεν εξαρτάται μόνο από τον πομπό, στην προκειμένη περίπτωση τα Μ.Μ.Ε. αλλά και από την αξία και την ανταπόκριση των δεκτών, των πολιτών του τόπου αυτού. Η αξία αυτή αντικατοπτρίζεται στις βλακώδεις εκφάνσεις που λαμβάνει το γεγονός, που σχετίζονται με οικοδόμηση της εθνικής "περηφάνιας" γύρω από το συμβάν και στην ταυτόχρονη υποτίμηση και από τις δύο πλευρές που προαναφέραμε, άλλων ειδήσεων. Να αναφέρουμε την αντιρατσιστική τροπολογία, τα μέτρα που πήρε ο κύριος Βορίδης για το τεστ ΠΑΠ και όχι μόνο, την αντικατάσταση βουλευτών από την κυβέρνηση για να περάσει με το στανιό ο ΕΝΦΙΑ; Αυτές ήταν σημαντικές ειδήσεις που αφορούν άμεσα τη ζωή των πολιτών. Αλλά δεν αφιερώθηκε ο ελάχιστος τηλεοπτικός χρόνος από τα Μέσα αλλά ούτε και οι πολίτες φάνηκαν να ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις αυτές.  Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω και με την απαγόρευση της προβολής της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα από την κυβερνητική ΝΕΡΙΤ, με αναλυτικότατα ρεπορτάζ στον αντίποδα για την Αμφίπολη, τότε μάλλον κάτι βρωμάει. Θα είναι η εθνική υπερηφάνεια...γιατί βρήκαμε ένα κομμάτι των "προγόνων" μας. Ποιος νοιάζεται τώρα για την υγεία, την οικονομία, τη ζωή και την ελευθερία μας; Εδώ βρήκαμε τον Μεγαλέξανδρο ωρέ!