Γιατί κάθε φορά πρέπει να πεθάνει κάποιος; Γιατί πρέπει να πέσει αίμα για να ταρακουνηθούν όλοι; Γιατί έπρεπε να πεθάνει ο Παύλος Φύσσας για να μιλήσουν όλοι για τη ναζιστική Χρυσή Αυγή; Γυρνάω στα κοινωνικά δίκτυα και βλέπω ανθρώπους σοκαρισμένους. Έπρεπε να πεθάνει ένα ακόμη παιδί για να συνειδητοποιήσουμε τον ναζιστικό και δολοφονικό χαρακτήρα της οργάνωσης αυτής. Μιας οργάνωσης που εδώ και καιρό έχει στοιχειώσει κι έχει σκοτώσει εκατοντάδες ανθρώπους αλλά και την κοινωνία μας την ίδια. Από τη στιγμή που νομιμοποιήθηκε. Από τη στιγμή που την επέλεξαν κάποιες χιλιάδες πολίτες. Η Χρυσή Αυγή, τρέφεται από την κοινωνία και αυτό το αίμα δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε και το τελευταίο από το οποίο τράφηκε.
Γιατί πρέπει πάντα κάποιος να πεθαίνει για να νιώσουμε;
Ένας Παύλος...
Ένας Αλέξης...
Ένας μετανάστης...
Είναι η επίκληση στο συναίσθημα;
Είναι η βλακεία που μας δέρνει;
Ο φόβος;
Η Αδυναμία;
Έστω και αργά πρέπει να καταδικάσουμε τέτοιες ενέργειες. Και δεν είναι οι μόνες που πρέπει να καταδικαστούν. Η κοινωνία μας θέλει σύσσωμους για να νικήσουμε. Να νικήσουμε το μαύρο, αυτό της ΧΑ, της διεφθαρμένης πολιτείας, του Σαμαρά, του Δένδια, της υποκρισίας, των Μ.Μ.Ε. Οποιοδήποτε από τα φαντάσματα αυτά που μας έχουν στοιχειώσει.
Υ.Γ. Κύριε Μπάμπη Παπαδημητρίου ορίστε η σοβαρή ΧΑ. Σκατά στα μούτρα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου