Ποτέ δε μου άρεσαν τα αρχαία στο σχολείο, ούτε και τα λατινικά. Τα θρησκευτικά δε ήταν κάθε φορά η ώρα του παιδιού κατά την οποία βγάζαμε πάντα έξω φρενών τον δύσμοιρο θρησκευτικό μας, οποίος μας μιλούσε γλυκά και ωραία για να μας μεταφέρει τα λόγια του Θεού. Αλλά εμείς σαν παιδάκια είμασταν σκανταλιάριδες και μας άρεσε να αμφισβητούμε τα όσα μας έλεγε και τον προκαλούσαμε λέγοντας ότι ακούμε heavy metal και άλλα τέτοια σατανικά σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Του βγάζαμε την πίστη με λίγα λόγια. Τα αρχαία είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Μεταβαίνοντας από το δημοτικό στο γυμνάσιο έφτασε η στιγμή να τα διδαχθώ, ωστόσο τα μίσησα, τόσο που στο γυμνάσιο έτυχε να είναι το μόνο μάθημα που είχα βαθμό κάτω από τη βάση. Στο λύκειο όμως διαπίστωσα ότι αποτελούσαν μονόδρομο για να περάσω στη σχολές που μου άρεσαν κι έτσι αναγκάστηκα να βουτήξω σε μία κουραστική διαδικασία αποστήθισης που θα μου εξασφάλιζε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Αφότου τελείωσα το λύκειο δε θυμόμουν ούτε τα μισά πράγματα τόσο από τα αρχαία όσο και από τα υπόλοιπα μαθήματα της κατεύθυνσης μου.
Το πρόβλημα είναι πασίγνωστο και πιστεύω δε χρειάζεται να αναλωθώ στα κενά του εκπαιδευτικού συστήματος, ειδικά αυτουνού της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που πλέον τείνει να γίνει πιο εξετασιοκεντρικό από ποτέ και να σύρει πιο βαθιά στην αποβλάκωση των μαθητών και την προετοιμασία τους για την είσοδο στην ανταγωνιστική και απάνθρωπη αγορά εργασίας με τις ελαστικές συμβάσεις και τις ελάχιστες αποδοχές και δικαιώματα.
Στα κενά του εκπαιδευτικού συστήματος, συναντά και τις απολήξεις άλλων προβλημάτων, τα οποία ωστόσο είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Ένα από αυτά είναι και η έλλειψη νέων καθηγητών ή τουλάχιστον η επιμόρφωση αυτών που βρίσκονται είδη στην εκπαίδευση. Υπάρχουν χιλιάδες άξιοι καθηγητές αλλά υπάρχουν και αυτοί που έχουν ξεχαστεί εκεί μέσα και μαζί τους κουβαλάνε και τις ήδη ξεχασμένες γνώσεις και τρόπους διδασκαλίας. Τέτοιες καθηγήτριες έτυχε να έχω κι εγώ στο γυμνάσιο και αποτέλεσαν τον λόγο για τον οποίο μίσησα τα αρχαία και δεν έμαθα.
Άνθρωποι που έμοιαζαν να μην έχουν πάνω τους ίχνος παιδαγωγικής και που δεν ήξεραν πως να συμπεριφερθούν σε ένα παιδί ή πως να κάνουν κατανοητό, ευχάριστο και εύληπτο το μάθημα. Η δική μου εμπειρία μιλά για γερασμένες καθηγήτριες που έκαναν τη δουλεία τους χωρίς πάθος πλέον, χωρίς ίχνος βασικών παιδαγωγικών γνώσεων που γινόντουσαν βάρος στα παιδιά, καλλιεργώντας ένα επιθετικό κλίμα μέσα στην τάξη και που το μόνο που ευνοούσε ήταν η μάθηση υπό την πίεση της παπαγαλίας και της απειλής για κακούς βαθμούς. Κουβαλούσαν μάλιστα ακόμη το τεφτέρι όπου έκαναν τις παρατηρήσεις τους και σημείωναν την πρόοδο μας. Εμένα προσωπικά με άγχωνε πολύ. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι για τη διδασκαλία των αρχαίων αλλά και οποιουδήποτε μαθήματος φυσικά.
Ωστόσο οι τακτικές αυτές, οι τρόποι διδασκαλίας και τα εκπαιδευτικά προγράμματα στους κόλπους των οποίων όλα αυτά έχουνε ριζώσει φαίνεται ότι θα συνεχίσουν να υφίστανται και να ταλαιπωρούν τους μαθητές για χρόνια ακόμη. Ευθύνη φυσικά φέρουν πάνω απ' όλα διακεκριμένοι και καλά επιστήμονες που έχουν σπουδάσει πάνω στην παιδαγωγική και κατάρτισαν το υπουργείο παιδείας φέρνοντας σαρωτικές (κυριολεκτικά) αλλαγές στο σχολείο χρόνο με τον χρόνο. Οι επαγγελματίες αυτοί μοιάζουν να θέλουν τους μαθητές ρομποτάκια που θα αποστηθίζουν για να επιβιώσουν σε ένα εξετασιοκεντρικό σύστημα με απώτερο σκοπό το βόλεμα σε μία σχολή και την επαγγελματική αποκατάσταση. Ένα σάπιο σύστημα, ξεφτιλισμένο εκπαιδευτικό σύστημα που αντικατοπτρίζει τους πολιτικούς και την κατάντια τους, σέρνει τους μαθητές σε αδιέξοδο και υπονομεύει την παιδεία.
Η λύση σε καμία περίπτωση δεν είναι η λογική του "πονάει πόδι, κόβει πόδι" την οποία αρέσκεται η κυβέρνηση και η κ. Ρεπούση. Η λύση είναι η ριζική αναθεώρηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος με την εισαγωγή και την ακολούθηση των τελευταίων παιδαγωγικών τάσεων και θεωριών. Πρόβλημα στην χώρα και τη ζωή μας αλλά και στο σχολείο μας δεν είναι ούτε τα αρχαία ούτε τα λατινικά. Το πρόβλημα φαίνεται να είναι οι άνθρωποι που έχουν στοιχειώσει κάθε γωνιά του συστήματος αυτού. Αυτοί όπως και να το κάνεις είναι επικίνδυνοι και η μοίρα των παιδιών βρίσκεται στα δικά τους χέρια.
Υ.Γ. Δρόμο πρέπει να πάρει η κ. Ρεπούση, μαζί με όλο το υπόλοιπο επιτελείο. Κρίμα ολόκληρη ακαδημαϊκός να λέει τέτοια ανεύθυνα και χαζά πράματα. Ελπίζω και οι καθηγητριούλες μου να πάρουν καμία σύνταξη και να μη ταλαιπωρούν και άλλα παιδιά.
Υ.Γ.2. Την αξία των αρχαίων την κατάλαβα μεγαλώνοντας. Με τη σωστή διδασκαλία και κάνοντας τα προσιτά στους μαθητές μπορούμε να καταφέρουμε πολλά σε γλωσσικό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει πάντα και για τα υπόλοιπα μαθήματα. Με ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα μπορούμε να πετύχουμε πολλά, δίνοντας στα παιδιά τις ευκαιρίες, τα μέσα και τα εφόδια για να πάνε μπροστά στη ζωή τους. Το μόνο που καταφέρνουμε τώρα είναι να κατακερματίζουμε το μέλλον όλων μας. Με το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα παίζει να βγούμε και άνετα από την κρίση τώρα που το σκέφτομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου